110 resultaten.
Pelgrimsreize IV
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.946 Prinses van hoge geboorte,
Stond ik voor de poorten,
Verlangende binnen te gaan;
Ik droeg een kroon op de haren,
Ik had een slepend, zware
Purperen mantel aan.
Ik wist niet, tot wie mij te wenden,
Ik was een onbekende
In het vreemde land;
Ik smeekte: `Laat mij binnen!
Laat mij als dienstmaagd binnen!'
En klopte met bevende hand.
`Ik…
't Was buiten stoffig, warm en druk
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.211 't Was buiten stoffig, warm en druk
Door 't hete zonneschijnen,
Maar ik zat neer in stil geluk
Achter de dichte gordijnen,
In 't rustig, gedempte licht
Dacht ik alleen aan mijn doel en mijn plicht.
Maar toen zij de kamer binnentrad,
Waar ik stil te werken zat,
Over mijn boeken gebogen,
Toen viel een straal van het zonnelicht,
Over mijn…
ik kan niet anders
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.631 Ik kan niet anders dan mijzelf belijden;
Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit,
Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden
En smart te zingen, dat de oningewijden
Niets horen dan een liefelijk geluid...
Ik kan niet anders dan mijzelf belijden,
Ik spreek mijzelf in al mijn liedren uit.
Ik zou wel graag van andre dingen spreken,
Maar,…
Bedroefd
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.872 Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd
Bedarend, stil en koel,
En druk haar tegen mijn slapen,
Waar ik de pijn gevoel.
Uw grote, witte handen
Bezitten wonderkracht
Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd
En druk mijn slapen zacht.
Blijf zwijgend bij mij zitten,…
Moritura te salutat
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.101 Dit zijn Uwe wegen,
Ook de mijne? 'k weet het niet, mijn God,
Al mijn wensen en begeerten zwegen.
Toen Gij tot mij spraakt, ik sprak niet tegen,
Ik aanvaardde Uw gebod.
Of mijn hart dit wilde?
'k Heb niet naar het schreien van mijn hart gevraagd.
Toen Uw glimlach mijne ziel doortrilde
En mijn glimlach gloren deed, verstilde
't Al in…
25 november 1898
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.154 De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.
Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.
Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,
Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.
Met blauwe glans verlichtten de ogen het bleke gelaat
Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.
`Wat blijft…
Wanklank
poëzie
4.0 met 6 stemmen 639 Dagelijks meer eerzuchtig
En minder in staat tot iets groots,
Telkens wanhopender roepend
Om kracht of de kalmte des doods,
Dagelijks vuriger wensend
Naar schoonheid, gezondheid en vreugd,
Dagelijks ouder en bleker,
En verder van blijdschap en jeugd -
Ik zit in de bloeiende velden,
Die schittren van zonneschijn,
En alles is jeugdig…
Moeder
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.213 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd op uwe schoot...
Maar wat dan? Wat zult gij tot mij…
Heb mij lief, gelijk ik ben
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.395 Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan
- Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn -
En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben
En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan
Niet onderhoudend praten, niet gevat
Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk
Vertellen van mij zelf of van mijn ziel...
Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar?
Laat mij maar…
Moeder
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.111 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot……
Maar wat dan? Wat zult gij tot…
Bitterheid
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.013 Het woord, dat mij met kracht omgordde,
En vrede en vreugd gaf,
Is alsem voor mijn mond geworden,
En voor mijn ziel een straf.
De naam, die al mijn onrust stilde...
Het fluisterzachte woord,
Waarop ik eenmaal pleiten wilde,
Staande aan 's Hemels poort -
Die Grote Naam, zal ik niet noemen,
Die grendels open schoof…
Afscheid
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.059 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan.
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Acaciabosje
poëzie
3.0 met 4 stemmen 847 Klein, fris plekje
Groen gras in bronzen heide,
Teergroen bosje
Van lichte acacia's,
Omringd door donker dennenhout,
Hoe slaat mijn hart zo blijde!
Hoe slaat mijn hart zo lustigjes,
Zo jolig en zo dwaas!
Bén ik een kind?
Mijn jeugd moest lang voorbij zijn,
Mat ik mijn ouderdom
Naar mijner jaren tal.…
Bergen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.881 Nu zien de grote bergen op mij neder.
Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang
Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig,
Half spelend volgt hun oog mijn trage gang.
Nu zien de bergen goedig op mij neder,
Terwijl ik altijd verder, rusteloos
Naar boven klauter naar hun kale toppen.
Niet ongeduldig zijn ze en niet boos
Om mijn vermetelheid;…
De bladeren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.383 De zonne zond haar stralen uit
om d'aarde te vergouden,
Die, al te lange tijd verwaaid,
verregend en ontverfd,
Niet meer aan blijde dagen dacht,
maar aan de winterkoude
Zich zonder klagen overgaf
en stil en willig sterft.
De stralen die op 't bladerdak
een wijle wilden rusten,
Ze gleden door de takken heen
en vonden vuil…
Avondnevel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.489 O, die blinkend witte nevel over de venen! de uitgestrekte,
Grote, stille nevelzee, wier waatren de aarde bedekten!
Wij liepen des avonds tegen
De tijd, dat de zon onderging,
Samen op stille wegen
Door het moeras en zwegen
Van verwondering.
Slechts hoopjes turf en daken
Van donkere huisjes staken
Zwart uit de nevel omhoog.
Ze was zo…
DE NAJAARSLAAN
poëzie
3.0 met 25 stemmen 4.074 Ik keek in de gouden heerlijkheid
van een najaarslaan...
Het was, of ik goudene deuren wijd
zag openstaan.
Het werd mij, toen ik binnenging
of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
diep van verwondering.
Ik voelde me eerst als een kindje, dat stout
doet wat verboden is.
Ik sprak: "Zijn voor mij die gewelven gebouwd…
IK BEN MIJN ZONDE MOE EN MIJN BEROUW
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.059 Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
ik ben mij zelve moede en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en die ik toch zo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God! -
ik ben het zoeken moede - maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde…
Wintermorgen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.495 Week op het wit van het wazige land,
Week door het grijs van de wolken daarachter,
schemert de schijn van de zon, die met zachte
goudglans de zomen omrandt.
Blank als de glans op het wazig verschiet,
week als de schemer van de zon door het grijze,
weifelt het licht door mijn stille gepeinzen,
schemert de vreugde door mijn lied.…
KOMENDE SCHEPEN
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.380 Ik zit aan de zee in de donkere nacht.
Met ogen als vuurtorenlichten
Tuur ik naar verre kusten en wacht,
Op overzeese berichten.
Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
Naar schepen die langzaam komen,
Met lichtende blikken zoek ik naar
Het schip uit het land mijner dromen.…