103 resultaten.
Teer Liedeken.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 299 Niet altijd kan het hart zijn pijn
Als wellust dragen.
Er komen dagen
Dat onze liederen zuchten zijn.
Dan, zo het regent om ons huis,
Wij zien het stromen
En droevig dromen
Van bloesemleed in dropgeruis.
Doch morgen zullen wij misschien,
Juist om het droppen,
Wat schone knoppen
Gelijk ons hart half open zien.…
De witte sneeuw
poëzie
4.0 met 2 stemmen 391 De witte sneeuw, waarmee de vlakten pronken,
Boelt met de zonne tot haar schade en schand.
Ze ligt en lacht en tintelt, wonnedronken,
Totdat ze smelt en slijk maakt op het land.
De witte sneeuw, waarvan de bergen vonken,
Wanneer de hemel stooft en staat in brand,
Die zonnelach weerkaatst, en zonnelonken,
Blijft eeuwig hoog en eeuwig…
Het vlas staat in de blom.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 422 Het vlas staat in de blom,
Al groen en blauwig;
En 't windje vliegt er om
Zo vleiend lauwig.
De herels rechten flinks
Hun tere topkens,
En keren, rechts en links,
Hun kleene kopkens.
Hoe zot en preuts ze zijn,
Elk met zijn vaantje
Van hemelblauw satijn
Op 't groene staantje!
Hier beet een bruine bie;
En ginder…
GELUK?
poëzie
4.0 met 1 stemmen 517 In gouden avond enden
niet alle gouden dagen.
't Valt zwaar, om zonder schenden
Geluk te dragen.
Geluk!.... Wie daarop roemen,
het allerbrooste en teerste!....
Ach, volle bloesembloemen
vallen het eerste.…
NIET MET ELKENDEEN
poëzie
5.0 met 3 stemmen 563 Sluit niet tegen uw geweten,
om de macht een slecht verbond.
Die uit elke teil kan eten,
is een echte hond.
Die naast elke knie kan knielen,
heeft een slavenaard.
Slechts een volk van hoge zielen
is der vrijheid gaven waard.…
REDEPRONKERS
poëzie
4.0 met 1 stemmen 315 Minder verfoeilijk
is de schurk in lage doen
dan wie schurkachtigheid verbergen
achter hoge rang en schone schijn.
Met redepronk te schitteren
valt hun niet zo moeilijk
als eerlijk mens te zijn.…
BLIJLIED
poëzie
4.0 met 1 stemmen 305 Is mijn Vlaandren oud of jong?
Jong of oud?
Toen mijn hart dit blijlied zong
Hing de lucht vol goud.
Al de bomen sloegen groen,
Groen en blank,
En mijn hart, om mee te doen,
Gaf zijn beste klank.
Al de vogels schalden wild,
Wild en rein,
En mijn harte, zondoortrild,
Was een klaar fontein.
Is mijn Vlaandren jong of oud?
Allebei.
Zo…
Sarlotteken.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 267 O, als ik u zacht in mijn armen neem,
lief zotteken,
En weet-je voor ons niet een hutje van leem,
Sarlotteken?
Jochei, jochei,
een hutteken in de hei!
Uw oog is zo bruin en zo zoet als zeem,
van 't potteken.
En weet-je voor ons niet een hutje van leem,
Sarlotteken?
Jochei, jochei,
een hutteken in de hei!
Van liefde de valheid…
Ruis uit de hemel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 487 Ruisch uit de hemel van mijn peizen,
Zingende gouden pracht,
Over de aardse vreugdpaleizen
Van een verhoogd geslacht.
Twijfel, deemoed en zorgen
Scheuren voor zon als grauw gewolk,
En mijn dag verstrekt een morgen
Aan een trotser volk.…
HAAT VERWIJDERT MIJ VAN GOD
poëzie
4.0 met 1 stemmen 320 Haat verwijdert mij van God,
liefde voert mij nader.
Grauwt ellende door mijn lot,
laat mij liefde, Vader.
Valt de wereld van mij af,
waar de sterren blinken
laat mij in der liefde graf
in Uzelf verzinken.…
GIJ DAN, DIE IN 'T NAAKT
poëzie
4.0 met 3 stemmen 283 Gij dan, die in 't naakt de zonde ziet,
Die zijn heiligste glans ook in 't beeld verbiedt,
Die wilt dat ellende - ellende verrijkt -
Ten minste gehuld vóór uw poort bezwijkt,
Wat laat gij de geest vol schaamte gaan
In de waaiende wereld der vijgenijgenbladblaân?
Moest hem niet zediger zorg besteed?
Moest hij niet pralen in prachtig kleed…
ZON ZIT BINNEN ONZE VREUGD
poëzie
4.0 met 1 stemmen 410 Zon zit binnen onze vreugd
te stralen.
Het is het vurigst, reinst geneucht:
een ademhalen
in glans en jeugd.
Op aarde schittert geen vermogen
licht als uw ogen.
Geen slag, geen schok, geen ruk
kan liefde scheuren uit de hemel daar wij schijnen.
De ganse wereld mag verdwijnen:
Zon is de kern van ons geluk.…
Alaba.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 461 Alaba!
alaba!
Blesse, Blare,
kalf en koe,
voort, te gare,
toe!
Alaba!
alaba!
warme wachten
stal en stro.
Van de grachten,
roô!
Alaba!
alaba!
braver, braver,...
rep-je nu,
uit de klaver,
hu!
Alaba!
alaba!
Sterre, u slaat er
't kalf te zwaar;
'k zie 't, ge gaat er
naar.
Alaba!
alaba!
Lies wacht…
BENOORDEN DE MOERDIJK
poëzie
4.0 met 3 stemmen 468 Benoorden de Moerdijk
Daar kan men niet bewonderen,
Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held.
Benoorden de Moerdijk
Daar zitten de tobbers, al welgesteld,
In tuin en kantoor zich af te zonderen,
En tellen geld.
Benoorden de Moerdijk
Daar wonen de sufste rijken,
Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom.
Benoorden de Moerdijk
Daar…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 565 Witte zon op zee en zeilen.
't Water ruist en meeuwen keilen.
Gevleugeld schuim,
de baar onttrokken,
vliegen ze in 't ruim,
en vlokken.
Een tuimelvlucht!
Als zwaluwen zere, en zonder
gerucht,
van boven naar onder,
van onder naar boven tot tegen de lucht;
dan, zakkende,
zwakkende,
zwenk op zwenk,
in een wenk
in 't zicht,…
Mijn kleen, kleen dochterke.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 427 Gelijk een daske zijt ge dik,
Gelijk een kwartelke van kwik,
Gelijk een moorke soms zo zwart,
Mijn kleen, kleen dochterke, mijn hart!
Maar nu gewassen je daar zit,
Daar is geen engelke zo wit,
Daar is geen lammeke zo zoet,
Mijn kleen, kleen dochterke, mijn bloed!
Ik hef je op de okselkes omhoog,
Ik zie een sterreke in elk oog,
En voor…
Herfstwee.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 542 In reke,
langs de beke,
en lijk bijeengevlucht,
vol schamelheid en schaamte,
geraamte bij geraamte,
de bomen in de schemerlucht.
Hoog rijzen ze in hun rildheid,
die reuzen, bronzig-bruin,
en steken, vol gestildheid,
lijk stommen, kruin bij kruin.
Hun brede voeten
duiken ze in het boordevolle bed
der beeweggaande wateren, die…
MIJN MOEDER
poëzie
4.0 met 3 stemmen 495 Mijn moeder was een heilige vrouw -
o daar ligt blijdschap in die rouw -
mijn moeder was heilig, en rein, en zoet
als de melk van haar borst... O mijn moeder was
goed!
En schoon, schoon oud! Niet één groef in haar
wang,
haar ogen al ziel en haar woorden al zang!
Gij hoordet, gij zaagt haar, en vroegt, mijn vriend:
ach, jongen, waar hebt gij…
Zwartgroene populier.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 304 Zwartgroene populier,
Die in de zonne klettert,
Wat wil dat wild getier
Daar uwe kruin van schettert?
Wat is er dan met haast
Zo dievelings vergaderd?
En rept en roert en raast
In 't ronkende gebladert?
Daar woelt en walewiept
Een wereld kleine gekjes;
En piepe-tjiepe-kriept
Met schrille snebberbekjes.
Meteen een dof gezoef…
Kom niet onder hoge bomen....
poëzie
4.0 met 1 stemmen 674 Kom niet onder hoge bomen,
die klein zijt en niet groeien kunt,
wie alleen een haastig dromen
een ontrouw denken is gegund.
Zo wie loopt op losse voeten
heeft lichte last van hart en hoofd.
Taaigewrongen wortlen moeten
hem binden die in kracht gelooft.
Zie, de bomen ruisen, leven,
slaan streng hun zware schoonheid uit.
Blijf…