Alle inzendingen

ik heb iets met schouders altijd al gehad maar als je ouder wordt lijkt de irritatie groter heel vroeger stond ik in de spiegel te kijken of mijn ene schouder hoger uitstak dan de ander ik kon daar maar niet achterkomen pas bij de revalidatie borstkanker operatie bleek dat er een en ander fout was gegaan de aanhechtingen waren…

Mijn blik is vaak bezorgder dan de krant Terwijl de derde wereldoorlog dreigt Het ijs smelt en de waterspiegel stijgt Is er een woningcrisis in dit land Mijn huizenzoektocht vordert ook niet erg Waar vind je nog een bunker in een berg? of De woningmarkt werd door de VVD In veertien jaar een prooi voor speculanten Maar krapte is de…

Op de bodem van het oog wordt óf gewacht tot het hart komt halen wat er van haar gading is; de ruimte ertussen een niemandsland van verflauwende signalen. Of het licht wordt er cilindrisch in gemokerd, gaat op weg door een buizenstelsel zonder lekken om haar overval te plegen.…

Haast dekt geen sluier meer de aardbol met zijn duister; De nacht vlugt voor de dag; ras schiet ge uw licht, uw luister, ô Wetenschappen! uit, tot aan des aardrijks end, Zo verr’ de Zonnegod zijn gouden rossen ment. ô Ja! ’t is mij vergund de toekomst in te dringen, Aan d’ongeboren tijd zijn diep geheim te ontwringen. Europa was te lang der…

Je hebt het hart niet om de stenen te begeren; maar stenen dauwen als je loopt. Het huis heeft licht gedronken. Wankelend komen stemmen in de oren, de messen zwellen scherp op snee. Plots helt je lichaam iets te ver. Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme klauwen in mijn hals De bloemen gillen roze. We…

Twee- of meerlingen hebben veel gemeen Zijn veelal identiek aan elkaar Betreffende nabootsing zijn Tweelingen eeneiïg gereproduceerd Als echt alles zo goed als gelijk is Komen zij uit hetzelf- de ei dat dus gelijk- waardigheid hoog in het vaandel heeft staan Niettegenstaande het feit dat zo- wel twee- als meerlingen vaak soms toch…

De man wilde vluchten toen de taaie grond onwrikbaar bleek De zwarte houten waterput geen water meer gaf Bezieling bloed en pijn verstrengelden zich Hij trapte op de harde aarde als moesten zijn voeten de grond in Hij hoorde de klanken van gitaren het stampen van voeten en handgeklap De man voelde de extase van passie…

Logica die je jarenlang had door ochtendregen verdwenen afgeschud jouw donkere jas jouw plastic glimlach weg met die stropdas en die aktetas je loopt op blote voeten over rivieroevers om wilde paarden te zien met eigen ogen dwaalgeest ben je geworden door leugens en bedrog. Niet langer jouw gezelschap vrijheid heeft een betere lach…

Een nijlpaard met een teveel aan grammen viel er bij de Weightwatchers niet uit te rammen en kwam ’s morgens heel vroeg uit de veren om te joggen langs de oevers van de Where. Vergeefs hopend dat alles nog in slaap zou zijn kwetterden spreeuwen reeds hun vals refrein. Ze waren met hun parodie erg in hun sas en sisten alsof ze een flinke stoomwals…

Kuddes verscholen onbekende namen "enough" in 't Engels verhalen boter op hoofden de dans om 't gouden kalf graszoden aan de dijk de koeien zijn reeds gemolken steeds voor hun tijd. Vlaggen die nederdalen Schaken Dammen, Stratego, Kaartspelen. Troefkaarten uitgespeeld ' t spionnetje die de Maarschalk ziet. Hoefslagen zigzag dodelijk…

lieve kleine ik, ik zie je staan vol vuur, vol kracht, maar soms zo klein je schreeuwde, trapte, vocht en viel op zoek naar warmte, een liefdevol sein men zag de storm, de wilde zee maar niet het kind dat vroeg: "blijf bij mij" je vond je troost bij dier en droom terwijl je hart riep, zacht en vrij je lichtje straalde, fel en puur een danser…

Waar ligt 't verdriet dat ik, tenvoeten, jou nooit gun jouw hartenpijn tot kwelling doet bezeren en het leedvermaak aan kwaadwilligen misgun hun laaghartig hoogmoed af zal moeten leren. Hoe durft men jou kwetsen tot het aller uiterst ja minachten alsof zij meerder zijn dan jij en mijden jou om je charme en je luister of ze laten jou ondanks…

In flarden trekken er wolken langs de hemel -- De maan is ver weg.…

IJle lentelucht knoppen trillen op de rand licht breekt door de grond Wind glijdt teder door takken die nog dromen van winter. Hun knoppen trillen op het randje van openbreken alsof ze zich nog niet durven toevertrouwen aan het bleke licht dat zachtjes over de akkers strijkt en de koude grond verwarmt. In de sloot weerspiegelt zich lucht…

er is niets bekend gemaakt niet door volgers en influenzers maar ineens is magie weer volop in zwang het ongrijpbare buitengewoon vreemd en licht beangstigende met onbegrijpelijke rituelen in mystieke toelatingsscenes zo ook de strikte geheimhouding dwingt in onderlinge verbondenheid tot tal van verplichtingren Magie is er…

Nu zijn ze werkelijk vrij meenden zij ze kunnen doen wat ze willen het hardop debatteren over hun kleine verschillen elkaar zonder schroom corrigeren nu ze oud zijn kunnen ze open en bloot hun ware gezicht laten zien nu de kinderen de deur uit zijn hoeven ze elkaar niet meer te ontzien en kunnen ze eindelijk de reis maken die ze…

Verlaging van de huur was Geerts belofte: ‘Twintig procent!’ Dat scheelt een fors bedrag! Nu komt er huurverhoging, wat een slag, ’t is balen voor wie dachten dat ze boften. Dus mogen wij weer stemmen zo meteen, herinner u de ezel en de steen.…

Zij laten mij niet los die heldre ogen Van 't stille kindje aan de dood gewijd, Op moeders armen in onnozelheid Gezeten en zo neerziend uit den hoge. Heel d'avond door heeft er die blik gewogen, Over mij henen als een majesteit Van onverwonderde genadigheid, Dichtbij en ver en altijd onbetogen. En nog de loutring over mij blijft wachten,…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten we de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ------…

de rijkste kinderen op aarde zijn nee niet zij met kapitaal bezit maar een liefhebbende moeder die altijd voor hen bidt het opstandige kind wil soms even niets meer van dit allemaal weten toch moeder vouwt haar handen Jezus bescherm Uw kind toch vol vertrouwen blijft zij in liefde waken naast haar bed de foto met…

O, wandelaar die zijn eigen pad bewandelt, zonder zoeken, zonder zien, is al verder dan de angst, de weg heeft hem verlaten. Beter is het antwoord van de echo dan de lokroep van een verre reiger, want de echo heeft allang gehoord, de vraag die nooit werd gesteld, zoals een blad de wind kent voor hij waait. O zachte stem, dat fluisteren…

De vergulde haren, schitterend als zonlicht op het water, Doch ongrijpbaar als de golf die breekt en vergaat. Haar ogen, dieptes van de oceaan, mysterieus en eindeloos. Wat is het dat me ontglipt, dat ik niet kan vangen? De lach zo zoet als de vruchten na het rijpen, Doch voorbijgaand als een vallende ster. De lippen zo zacht en teder, Als…

Ontwerp je eigen sleutel, een eenmalige die stuit op het ijs van een beginnende dag, bleek en onbruikbaar als maanlicht is, dan, maar die in het holst van de nacht op zoek mag naar de opening van jou en mij, donker en woordeloos ... Maak er een van karton, een vergankelijke. Een voor één keer gebruik en die je in je tuin begraaft erna of…

Mijn armen, polsen en handen voelen als moegestreden soldaten willen alleen, ja alleen vrede toelaten voelen wat aanraken doet op plekken van ‘t lijf en dat doorstromen laten…

Als vermoeidheid overgaat in boosheid, woede verontwaardiging ga mij dan maar uit de weg dan kan ik briezen snauwen, schelden dan komt het donkerste in mij naar boven tot een kwalijk leven alleen de nacht rust kan mij redden en mij bedaren en mij verklaren tot spijt want hoe gelijk ik ook kan hebben een onhebbelijk gedrag…

Wanneer wind zachtjes blaast in de oren, en voorzichtig spelend danst met jouw haren. Kun jij ze vaak plots zomaar horen, de stemmen die je ooit zo dierbaar waren. In het oneindige gingen zij verloren, maar komen dan bij jou terug. Een geluid diep in herinneringen geboren, helaas verdwijnt het ook weer vlug. Echter steeds opnieuw als…

van verre boerderijen hoorde hij het krassen van de de zwarte vogels het kraaien van hanen het hameren van de specht in de bomen hij hakte hout hij dacht niet dat er een god was die zich met de mensheid bemoeide een deken van sneeuw verborg muizen en land hij hoorde de zwarte vogels de trekvogels waren allang…

het werd november de eerste winter zonder een oudjaar zonder een nieuwjaar zonder een mistig januari zonder een wit februari zonder de eerste verjaardag zonder jou…

De winter sleept zich voort, grijs en grauw, met veel nare nattigheid en gure kou; Dagen-, weken-, maandenlang amper zon te zien, continu een loopneus met wel snot voor tien; Deseo ir a España, hace calor y hace sol, cerveza en la playa: gozo Español; Voy a España, Fernweh, ¡Ole!…

langs steile paden, in mist gehuld waar echo’s bergen fluisteren sluipen trollen in schemerlicht hun ogen fonk’lend, hun grijns gericht ze lokken reizigers, trots en stout met fluisterstemmen koud en fout “Kom dichterbij, wees niet bevreesd, wij kennen de weg, wees onbevreesd.” doch wie hun listig spel niet kent wordt in de nacht als prooi…