Alle inzendingen

ondanks je standvastigheid was er in je houding iets breekbaars gekomen je lach was zachter geworden net als de vroeger voor zich zelf sprekende uitdrukking op je gezicht die maakte in contact een warme verbinding dat een surplus aan innemendheid gaf in een direct toegang tot je diepste geheimen die schatkamerden in je grote…

menselijke gevoelens lijken op stenen die gegooid worden in het meer ze komen daarin stuiterend neer en veroorzaken steeds groter wordende kringen die de kern beschermend omringen de grootste kring is voor iedereen de kleinste kring toon je aan niet één je wilt de kern beschermen je diepste voelen je diepste kermen behoren…

Op bladloze tak strijkt neer en pauzeert een kauw einde van de herfst Wanneer de tijd is gekomen dat de grijswitte wolken steeds meer op voorgrond treden en samenkomen tot een ongekend geheel waarachter zachte zon vervaagt tot een vaal lichtpunt terwijl een opkomende wind zorgt voor enige kilte. Nog even terugdenken aan afgelopen periode…

Beleid van PVV-minister Beljaarts: hij steunt de lieden met de sterkste schouders, bedrijfsdirecties en hun aandeelhouders, zo gaat de koopkracht van de burger helwaarts. Voor Henk en Ingrid is het wel passé: ‘Wij stemmen niet meer op de PVV.’…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele…

Het gedicht hoorde hoe het werd geschreven, het zag de reusachtige hand waaruit het leek te ontstaan, woord voor woord, het hield zichzelf nauwelijks bij. Bij, zag het geschreven, en als echo zei het zichzelf, bij, bij, maar toen was de hand alweer verder, gejaagd door de zweep van het krassen, het heimwee naar vorm. Het doet pijn om niet…

Met één druk op de knop ben ik bij mijn geliefde sprankelende oekraïense uit poltava schaduw van de dageraad zij heeft iets klaargezet voor mij kijkt mij met grote bruine ogen aan van heel dichtbij hypnotiserend één minuut lang in haar zwarte negligé Helaas helaas zijn wij twee uren hemelsbreed gescheiden mijn wereld tussen wadden…

ZWEDEN OP IJBURG Alsof ik Zweden binnenwaai 'De Binnenwaai' biedt 'n schuilplaats tegen de regen, wind, sneeuw en ijs op zomers IJburg of winters IJsburg Zweden met mooie groene zomers en steenkoude witte winters doch dan brandt de houtkachel geurt de keuken en branden er kaarsen 'De Binnenwaai' biedt kaarsen aan die je niet…

Schaaf je verwachtingen in lagen af bewerk de bodem Hij is je huid bevrijd hem behoedzaam van verdichte grond ontgraaf wat je verlangt Vind onvermoede vondsten vaak gefragmenteerd op onontdekte plaatsen Soms herkenbaar verdwenen in ploegsporen of ondiepe greppels Verwachtingen in lagen van uit de lucht gezien fragiel aardewerk…

Ben je geboren op een klein eiland in de stille zuidzee of opgegroeid in een verlaten uithoek van een vergeten rijk achteroverleunend in een oksel van de machtige chinese tors waar angst taboe is in de ongenaakbaarheid der himalayahoogten dan is zoeven over zes maal duizend mijlen land in een zwevende zeppelin of schip van…

Vrede en vrijheid keer op keer raakmomenten samen voor elkaar Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

Het is volle maan, uit het café klinkt muziek -- Ik hoor er niet bij.…

Vrucht van de vlucht in Veviers als balling Kwam ik je tussen de zerken weer tegen Onder een steen; hoe snel de tijd verging Sjacherend doorheen Mokum Alef's stegen Deed hem een wakkere contentheid aan Die vierde waar het leven mee begint Een liefde die sterker is dan het doodgaan Vond onderkomen in hem als eeuwig kind Kris kras door de…

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…

Vandaag is zondag; dat was Inges dag Mis jij haar ook? Haar humor, haar talent? Een troost dat jij daar niet alleen in bent. Ik weet dat ik erop vertrouwen mag Dat Inge door wat ze gegeven heeft In onze harten en gedachten leeft!…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…

De winter woekert en raast en hij kijkt toe Op zijn gesloten raam, dat door de kou beslaat, schrijft hij jouw naam Een wandelaar daarnet op straat had jouw silhouet De wereld verworden tot glazig beeld, terwijl de werkelijkheid achter hem staat Je hoopt dat hij zich omdraait en ziet dat de deur, ook midden in de winter, gewoon open gaat…

mensen zijn vliegjes dwalend in het donker en dansend naar het licht…

Je mist het leven Het leven dat jij had Tot God jou vergat En de duivel Het overnam Met een levensloop Die elke dag Een stukje meer Van je leven neemt Je zus bleef aan je zijde Verlichte het lijden Door je te verrijken Met nieuwe inzichten Zo leerde je Dat elke dag Kostbaar mag zijn Zowel voor jou Als voor mij Dus laat…

Het is volop zomer in de oude stenen stad aan de heldere rivieren maar ik geloof niet dat er veel verandert door de regenbogen en het lied van de zon ik ben wie ik ben, alleen! gebleven wie ik ben geworden En de stralende zon schijnt als de wolken niet bewegen ik kijk graag naar jouw foto kijk, je hebt een lief gezicht soms…

Zullen we het, haar op 25 houden als haar hersenmassa van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Amalia De Prinses van Oranje MAXIMAal funtioneert is voltooid, is volbracht Want zo'n tussendoortje als het 21 - diner is leuk, is goed als het maar hersenvitamientjes bevat Omdat zij als Koningin Nederland moet gaan 'leiden' Gelukkig…

Zoek niet en je zult vinden. Mijd de eeuwige arena  van beter weten. Loop niet in de val van verbaal twistgeweld. Onthou je van  Babylonisch spreken. Bedwing de slang  van je eigen tong. Lach om al die branies met hun bluf. Open je oren hoor de vogels luister naar hun liefdeszang. Hoor hoe een poes spint van geluk. Ontspan…

Door parlementen en presidenten Zijn we opzettelijk voorgelogen Over lijken gaan de regenten Die ons de oorlog hebben ingezogen Dit conflict vanwege eigenbelang Is een geopolitieke wedstrijd Om toegang tot grondstoffen ben ik bang Niet om democratie en vrijheid En terwijl ik me hierdoor onmachtig voel Slaan de clusterbommen venijnig toe…

Ze kwamen en gingen, namen niets mee dan hun afdruk in stilte. Ik bleef achter en verloor mezelf in hun schaduw.…

regen slaat al dagen tegen ramen en deuren vlaggen vlaggen enthousiast met sprekende teksten beukende wind hoge golven het heerlijke avondje was met ouderwets geraas…

De emigranten dragen gympen, ze dromen -- van echte schoenen.…

het donkerde meer dan me lief was in de klamme kou met flarden mist tussen de bomen ze raakten mij met lange vingers van de grond kroop het vocht lanzaam op en vergezelde mij zo ook de anderen die mij al eerder hadden verlaten maar die altijd rond deze dagen hier waren om even aandacht te vragen ookal waren zij ons al jaren voorgegaan…