Alle inzendingen over verdriet

In de stilte van de nacht hoor ik jou dromend van weleer In de stilte van de nacht zoek ik jou keer op keer In de kou van het ochtendgloren mis ik jou keer op keer…

De maan schijnt verdriet in mij, toch kijk ik ernaar -- door mijn tranen heen.…

Hij las mijn liederen van smart en rouw... Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven Als ik misdreef door ongebonden leven, Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw? Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten De wrede wroeging der voldreven Daad. Ik heb geen tranen genoeg om te boeten Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad. Geen…

een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw zij was niet bestemd tot het eeuwig leven een laatste roos wil ik aan jou nog geven Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw…

Verdriet zit in je, eerst een reeks rotjes, en dan -- jankende honden.…

Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

Wanneer de tranen rollen over mijn gezicht omdat de leugen spuugt in mijn gezicht eenzaam in ‘t verdriet sta ik biddend om ontferming voor Gods aangezicht…

Een steen aan de liefde gewijd wint tegen verweer, tegen de tijd? Een steen als een symbool voor een legende, een verloren droom na jaren stond ik er weer voor en zag er gans mijn verleden door. Een liefde onvoltooid als kiemend zaad dat niet werd gestrooid zo stierf de kiem die tot de dood gedoemd. Maar mijn liefde bloeide verder…

woorden zonder reden braken jou ons gevoel sloegen in met de kracht van een orkaan in de windstilte die volgde, verstilde de storm van gevoelens zonder woorden zonder bijna te spreken en zonder te begrijpen waarom bleef slechts schaamte en spijt over deze woorden zonder reden gedreven door angst en verleden…

Ariadne, slim moedig hulpvaardig zo vast en zo zeker verliefd. Maar Fatum trekt het zwaard dwars door huid hart en liefde heen Eenzaamheid dat veelkoppige monster houdt de prinses in haar greep. Ariadne, je geliefde liet je achter vind jij een uitweg in het helse labyrint? Het noodlot heeft gesproken haalt malend de schouders…

Om mijn oud woonhuis peppels staan "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" een smalle laan van natte blaren, het vallen komt. Het regent, regent eender te horen "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" en altijd door en de treuren uit, de wind verstomt. Het huis is hol en vol duisternis "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven…

Leg nu die krant maar even neer, echt lezen doe je toch niet meer, huil nou maar even. Ja, tegen iemands lichaam aan zou dat natuurlijk beter gaan, maar huil nou even. Dat jij de enige niet bent, dat is een troost die je al kent, dus huil maar even. Een ander troosten voor verdriet dat kan ook niet, dat kan ook niet, maar huil toch even…

tegen dit uitgehuild uitgehold uitgeloogd verdriet misschien de zee nog ... maar dan kleurloos zonder golfslag zonder zon…

(Klacht) Daar zit hij en denkt aan de dagen der jeugd, De lachende morgen van 't leven: Voorbij is die wellust, vervlogen die vreugd, 't Heeft alles de jong'ling begeven: Daar zit hij, de blik op de golven gevest, Of staart er, als zocht hij naar beter gewest, Op 's overzijds donkere dreven. Ja, hoe hem de wereld een bloemenpad scheen…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

soms hou ik van verdriet mijn hart vast als ik het vreselijke zie wat op de wereld gebeurt heeft ieder mens geen recht om gelukkig te zijn maar ik hoor en zie zoveel ellende en pijn hoe erg dat kleine kinderen moeten lijden door fouten die volwassen hebben gemaakt of grootmachten die om een doelwit strijden en miljoenen mensen met hun leven…

Leven met jou als moeder, is leven met verdriet.  Leven met jou als moeder, is het leven niet. Wat jij aanricht, is meer dan alleen pijn. Soms hoop ik nog dat je kan veranderen. En denk hoe fijn het dan zou zijn. Maar na 37 jaar begin ik het toch wel te zien. Je wordt steeds iets minder mama, en steeds iets meer Christien. Dat gaat zo…

Gebrandmerkt door leegte In een eindeloze mist Vacuüm getrokken In het diepste diepste zwart Mijn hart geamputeerd En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier Geluidloos.…

Ik wil niet bij je in de buurt komen Want als ik je zie, zie ik de dingen die ik je heb aangedaan En als ik je zie huilen, weet ik dat het door mij komt…

In de blauwe lucht twee tortels droef uit elkaar gebroken liefde Wanneer zoute traandruppels grote gebieden van mijn hart overstromen zodat ze steeds meer heldere kleuren begint te verliezen Het klinkt onbeschrijfelijk en onwaarschijnlijk maar het is de waarheid. Lief en leed gedeeld, hoogte- en dieptepunten gekend, helaas het mocht niet…

Jij jas om in te wonen elke dag droeg ik je behalve als je weg was om je te laten stomen Van spijker was je gemaakt je was zwart met een groene kraag alleen werd je jammer genoeg gekraakt Moest ik naar huis zonder mijn favoriete shell door de regen en kou wat een hel Ik miste je zachte binnenkant unieke kleuren en mooie vormen en dat…

Het breed gewelf, door rosse gloed beschenen Is ruig van stugge pegels, grauw en goor, Die wenen, wenen, duizend eeuwen door En tot het eind van duizend eeuwen wenen. En 't kromt zich over warrelrotsen henen Waar elke traan, die viel, een traan verkoor Om tot albast te worden en te schoor Aan nieuwe smart, die kegels wordt en stenen. En…

Tussen rode zon en roze maan liggen brieven ter getuigenis van de geschiedenis van jouw land maar de maanbrieven zijn bijzonder ze laten een leven zien achter groene heuvels en brengen dromen stil in herleven als een reiskompas rondom het verdriet.…

Zo zwaar Zo fragiel Zo kapot Dit is mijn rugzak Die ik dragen moet Alle spullen draag ik op mijn schouders Mijn schouders doen dan zeer Maar ik laat mij niet kennen Want hij kan nog zwaarder Worden Misschien voel ik dan niks meer Ik vraag dan aan de ander om hem weer lichter te maken Dit doe ik keer op keer…

In een kleine onderzeeboot vol gereedschappen van het nieuwe vernuft waagden vijf mannen zich ver onder de golven van d' Atlantische Oceaan zij verlangden steeds meer te ontdekken bij het wrak van de vergane Titanic de speurlustigen lieten zich niet meer zien men zocht daadkrachtig waar het eens aller trotste zeeschip naar de bodem…

Vandaag werd er een gevoelige snaar geraakt, ik wist niet eens dat ik deze had. Hij wierp mij totaal omver, en trok met geweld aan mijn hart. Er rolden tranen zomaar uit het niets. onvoorbereid, en onbegrepen. Hoe kan zoiets, dit vreemd gebeuren. Ik wilde er met iemand over spreken. Ik wil het kwijt. Ik moet het toch vertellen. ’…

vier vetgedrukte regels in het ochtendblad kruipen gelijk onder de huid ‘Drama in de Vogezen’ vijf jarige levenloos aangetroffen de aangeboden kat, die hij meisjes uit de buurt beloofde, een list deed het verhaal de ronde in het dorp fietsend op zoek, naar goed gelovigen een gemakkelijke prooi het kleine meisje honderd meter van huis…

O, sluimer zacht! 't is al zo kalm: Geen vooglengalm Verstoort de nacht: O, sluimer zacht! Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet? Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite…

Ik beweeg met mijn pen over het lege papier, ben opzoek naar de juiste woorden. Maar ze geven niet thuis, ze zijn niet hier, blijkbaar bevinden zei zich nog in andere oorden. Dus ga ik op zoek in mijn hart, vervolgens ook in mijn gedachte. Speciaal in jouw part, en ben dan niet meer bij machte. Om de woorden die eruit gaan stromen,…

Als rijen militairen gevallen op het veld zo liggen de jasmijnen in en op elkaar heel krachteloos! van bloem en blad ontveld en naakt. En op het blande zonpad waar de merelzang nooit zweeg, het goud is morsig nu; 'n kleiïg weke grond strengelt in grauwe banen zwart door 't hout, en 't hout is arm en kaal en menigwerf gewond. Hier ligt…