123 resultaten.
Tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.170 haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart…
de koele stilte van toen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 352 in de schaduwzijde
van mijn leven kwam
ik je eindelijk tegen
je bent een nieuwe zon
jouw licht verwarmt me
omdat een ander dat niet kon
je laat me dansen en spelen
met woorden die in een vorig
leven niemand konden bekoren
geef maar je liefde die
verder reikend is dan
de koele stilte van toen
waarin niemand wist
van…
Scheve balans
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 33 Vertrouwd waren de winden
die me in hun wijde wereld vormden
mijn takken naar dezelfde kant
reikend over de rand
wijkend voor de druk, fier
in mijn eigen stand
IJzerwater heeft me gehard
en het patroon van mijn leven
vastgelegd in de botten
en in de aders
van mijn scheve balans
Ik maak elastische sprongen
die mijn broosheid breken…
jouw schoonheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 684 jouw schoonheid, sierlijk ontleend
aan de broze teerheid van bloesem
ontwakend in tijd van het uur van puur
pogend te blinken in het spoor van elegantie
schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond
in de transparantie van zachtheid
bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval
van begeerd geluk, reikend over de horizon…
NAMUR
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 136 Het kreeg een dons van vreemde tekens
en de woorden werden trage daden,
lijven reikend naar een dode ziel.
Wind woei haar naam. Hun liefde
wordt beschreven in de kraters
van de maan.…
Nuchter belicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 654 De satelliet Solar A
In een hoge baan om de aardkloot geschoten
Belicht de straling
De hete streken in de heliosfeer
Ontastbaar voor het bloot mensenoog
Gezeefd door de dampkring
Astronauten nemen als eerste waar
Aan boord van hun hemelse huls
De film in de ver reikende lens
Versmeert het detail
Door verstrooide straling
Later vond men…
adem mijn dromen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 664 niet
bij daglicht
ben noch een schaduw
in de nacht
voel de bries
van tederheid
die het versteende
verzacht,
je naar jezelf geleidt
diep in jou
aardt de binding,
de kern van rust
vandaar uit
wordt vervreemding
in slaap gesust
en zal je hart
met openheid
zijn uitgerust
word gewaar
van de trilling
in mijn woorden
ze zijn als
reikende…
Tot ik met mijn lichaam sterf
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.304 zoek naar de teugels
onder mijn doodskist
die mijn leven tergt
tot ik met de eenhoorn
de nachtmerrie verleid
zal ik elders verdwalen
in het nergens van ooit
bloeit de enige doorn
in het oog van mijn tijd
als het de droom zal inhalen
van mijn eeuwig nooit
en ik zwerf, ik zwerf
doorheen het schrijden
van de stervende tijd
met een reikende…
Middernachtelijke mijmeringen
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 645 Vreugde en verdriet
een lach en een traan
oorlog en vrede
liefde en haat
alles is er voldoende
en in overvloed
te horen, te lezen
te voelen
onbegrip of juist warmte
negeren of een luisterend oor
een reikende hand
of een afwijzend gebaar
leven en dood
allemaal zo dicht bij elkaar
donker en licht
groeten of voorbij lopen
wist…
Een te harde kaft
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 185 de ruimte die eens passend en
eensgezind mijn onderkomen
eerbiedigde slentert nu wezenloos
langs torenflats met hoekige muren
het glas is levenloos zonder zon
het doodt de dagen met het vangen
van vage silhouetten die steeds
reikend naar de verte hun beelden
zien vertragen in de storm
het leven vervaagt mijn twijfel nu
de herfst de dood…
absolutio
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 114 er is een thuiskomst in de haven
als einde aan onderweg, inderhaast
dat lijkt op huid en rijmt op huis
als reikende bomen in de straat en
hun wortels in de grond die zoeken
en genade vinden onder tegels
gelijkend op een stenen beeld dat
zondaars bekeert tot hun vlees
en bloed op een verlaten sokkel
zodat het heden nooit vroeger valt…
De cederallee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 Zo moet het zijn: het tedere geweld
Van ceders in september, kopergroen
Als wachters in gelid, die heel het bos
Behoeden voor wat schuilt en spiedt en dreigt
Maar beuken zijn het: neigend naar het veld
En reikend naar de lucht, een legioen
Van overmoed dat zonder blik of blos
Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt
En in oktobers late…
19 Februai 2006, 13.49 uur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 440 Fel paars vecht met oud groen
Zwaar grijs mengt ver blauw
Flirtend getjilp
Hofmakerij in een plas
Voorzichtige warmte in zwaar nat
Reikend hout onder molm en rot
Gaat het weer gebeuren?…
winterhardheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 274 van monniken als draagbaar
van de merel en de nachtegaal
hoe hoog in godsnaam verblijft zij
kruipt door het grijze van haar gaan
het valt niet in sluiers uit te drukken of
te dragen, licht schuilt zelden in de liefde
mijn weten is dichterbij dan vermoeden
tem mijzelf, maar hunker naar versheid
zij spreekt tegen wolken, tegen steeds
verder reikende…
Gaan en blijven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 328 Je ziet de rode baksteen weer
doorheen de takken van de bomen,
het najaar, zo ineens gekomen
verlangt de vroege zon niet meer
maar weifelt tussen gaan en blijven
gelijk de asters winddoorspeeld
en reikend naar het licht, geheeld,
tot nerf en kleurloosheid verstijven.
De weemoed valt alweer te rapen
als noten onder najaarslucht.…
Op afstand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 174 het besef dat
alleen door haar kijken
schoonheid ontstaat
zich vastzet in de hoofden
Zij stelt zich voor als
een schaduw, die zich
donker vallen laat
hoewel de kleuren
vrolijk sprekend zijn
een weinig verdoft
Het hoeft voor haar
niet te fijn, dat glipt
als zand door vingers heen
vormt kleurige heuveltjes
op de witte ondergrond
reikend…
Wie, oh wie .....
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 456 schouders houden mij tegen
een stem klinkt achter mij, donker doch luid
stevige vingers raken mijn naakte huid
ik wil, maar kan mij niet meer bewegen
elk gebaar, zelfs een uitgestoken hand
lijken mij van top tot teen te verstenen
toch woedt er in mijn lijf een helse brand
nog steeds is mijn wanhoop niet verdwenen
wie, oh wie ben jij met die reikende…
Elixers van Expressie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 126 In het moment voor het geschrevene,
Weerbarstig
klimt de schamele moed
omhoog langs groeiende veerkracht,
En spant de bogen der opwellingen,
Onder druk
druipt het brein droog
het stof tot nadenken,
Bruisend borrelt de beroering,
Dwalend
drapeert mistige muze de pilaren
van diepgewortelde waarden,
Rustend op de gonzende stilte,
Reikend…
het slagveld
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 386 Het groene maisveld,
rank en wuivend,
gulzig reikend naar de zon.
Zo onbevangen,
omarmend en vergroeid.
Dienaren bestuurd op afstand,
als brandstof voor een raderwerk.
Voer voor vee of voor kanonnen,
eeuwig vervangbaar.
Als in een cyclus,
gevangen in een repetitie.
Dodelijk, zonder pardon.…
draadloze zegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 400 beschut in ons warme huisje
met buiten harde wind en regen
waait de internet verbinding steeds weer uit en aan,
als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen
maar mijn humeur gaat langzaam
en grondig naar de maan
had ik niet voor negen euro negenennegentig
één gigabyte gekocht
voor de verbinding met heel het al en zijn sterren?…
Verdiept
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 111 Gedragen door zachtroze wolken
fladdervlinders in de buik op jacht
gretig naar de sterren reikend als
verlangen wakkerde in nacht
stamelwoorden zoet van klank
alsof 'n engel hemels zong
wat hadden we de liefde lief en
och wat waren we nog jong
nu peinzen we de wolken weg
is één woord al voldoende voor
wat er onuitgesproken bleef en…
Toscane
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 735 Toscane
als een groet aan de platanen
teruggesnoeid tot op het hout
de dikste uitwas willig
reikend naar het verre nergens
Toscane
kan er mij in eeuwen wanen
in het spel van leven en de tijd
soms triest dan weer verblijd
gericht op God en eeuwigheid
Toscane
met zijn files op de autobanen
tussen droom en zakelijkheid
als ruwe steen achter…
De vaderlijke boom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.311 Ik zie het leven in de oude boom,
in de wortels, de takken, en z'n kruin,
de levenssappen in een trage stroom,
de knoestige stam herfststormachtig schuin
en reikend tot in de blauwe hemelboog
als ik kijk met ’t oog van de spruiteling.
Heel geweldig lijkt hij en heel hoog.…
Gedichtendag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 honderd meter
poëzie
ligt er
tussen mij
en de kleine
winkelgalerij
witte tandartsassistentes
die in het laatste tegenlicht
kleumend met de armen gekruisd
wolken rook uitstoten
zeven oude bomen
niets vermoedend
van de kap
in stille overmoed
nog met kale armen
naar de hemel reikend
de diepe plof
van onze wijnfles
op de de bodem…
Huilende stenen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 248 Allure met grandeur
Blok na blok na blok
In drie volle lagen
Reikend naar de hemel
Visie van de meester
Aangespoord verdriet
Voor de verre toekomst
Vastgelegd in heden
Terwijl de rivier stroomt
Lengte van eeuwen
Het verdriet zich koestert
In warmte van rotsen
Dragen offers 't verdriet
Onder traan-gewelf
Immer terugkerend
Door huilende…
Zonsondergang
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 200 Vrede groeit in kleine stapjes, helemaal
niet gehaast, maar zoals alle leven
vertrouwvol reikend naar een nieuwe
dag, een nieuwe morgen. Geborgen.…
tweedelig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 slechts als de avond nog is verschoond
en 't licht behendig schijnt op de zuivere
wanen die mij als man het vrouwzijn
laat bekoren, deelt mijn laken
het silhouet met introspectieve lispelingen
de stem draagt het motief van handelingen
reikend naar de ziel lost mijn bedevaart
schuldeloos zijn behoefte af, of het haar
gelegen komt is de…
Gaan en blijven
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 669 Je ziet de rode baksteen weer
doorheen de takken van de bomen;
Het najaar, zo ineens gekomen
verlangt de vroege zon niet meer
maar weifelt tussen gaan en blijven
gelijk de asters winddoorspeeld
en reikend naar het licht, geheeld,
tot nerf en kleurloosheid verstijven.
De weemoed valt alweer te rapen
als noten onder najaarslucht.…
Glasscherfjes.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 72 Toch weer ergens reikend naar het firmament sierlijke tooi
Tig sterretjes me leidend naar hogere sferen, hemels mooi.
Me veel meer waard dan briljantjes, ongenaakbaar rein
Geluk zwol aan heftig vuurvol intens - voelde me ook klein -.…
Als een troost zoekt
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 1.037 mieren
toen ik de waas zag van gras
in groen gespreid
door wimpers henen
langs randen van ogende bossen
en ik
gedachten moest vangen
in volgorde van ruimte en
gevoel
de benen stramden
terwijl ribben deden schudden
en de buik jaagde
achter diepten
leegblazend tot aan keel en ogen
ik traande de
wereld tot staande
en voelde de reikende…