Als een troost zoekt
ik traande de
wereld tot stilstand
voeten kleefden
aan zand en mieren
toen ik de waas zag van gras
in groen gespreid
door wimpers henen
langs randen van ogende bossen
en ik
gedachten moest vangen
in volgorde van ruimte en
gevoel
de benen stramden
terwijl ribben deden schudden
en de buik jaagde
achter diepten
leegblazend tot aan keel en ogen
ik traande de
wereld tot staande
en voelde de reikende hand
zo veraf dichtbij
mijn hart dat bonsde
trommels vol van
weeïge vochtgeluiden
zij deden mij zijgen
om te aarden
zoekend naar herstellende
en troostende waarden
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 15 juli 2009
Geplaatst in de categorie: emoties
Laat je troosten door haar, moeder der moeders, die zelfs de hemel draagt.
De natuur biedt troost, als je er maar voor open staat. Een pareltje!