Alle inzendingen

Ze pakt haar schoentjes en loopt mij na. Mama, wacht -- ik ga met je mee!…

Vlieg met me mee ontsnappen aan het alledaagse de wereld wacht Hoe uitnodigend het is om te kijken met het hart naar een landschap dat zich uitstrekt met lagen van zachte kleuren en texturen Tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid. Heerlijk genieten met alle zin- tuigen in een omgeving waar ik dwaal…

boven de velden en rondom de cypressen hangt nu de innerlijke stilte van hen die weten dat zij weldra zullen sterven: binnengaan in een ander land, met minder gezichten, maar meer en ruimere vergezichten.…

venijnig blies de wind net boven het zand dat te drogen lag na de jongste vloed kleine tornado’s kwamen al hoger na hun aanloop op het vlakke strand en vrijwel uitgeraasd te zijn zoutkristallen deden een aanval op je kwetsbare huid die jij met knipperende ogen afsloeg en je van deze slagen afkeerde om de natuurmassage goed…

een zaadje valt naar de aarde die zich over haar ontfermt er vormt zich langzaam een stek met menig levenslustige loot en verovert zich een eigen plek langzaam is er sprake van een echte boom met vele takken en volle bladerkroon in wiens stam een jongen een hartje kerft jaren en jaren gaan langzaam voorbij zwakke takken knakken door de willekeurige…

Zij gaven hun bezorgdheid ampel weer In ‘Grenzen aan de Groei’. Is dat verleden? De yolo-mens blijkt thans ook pas tevreden Met vrijheid, overvloed, comfort, met méér Dus heeft de aardbol nog veel voor de boeg: ’t Heeft nooit genoeg, het rupsje nooitgenoeg…

Waar ik op heb gewacht maakt zich van mij meester; en laat mij kort daarop los ik ben gehuld in mijzelf en dezelfde dingen zijn nog van kracht: het ene doet niet onder voor het andere. Nadat ik zo geweest ben wordt aarzeling betracht. Het restant doorstaat zich, schijnt weer terug te willen; wordt ontzet tenslotte, desondanks, door…

Jezus, de laatste der nachten, Ging naar de hof der olijven, Liet zijn discipelen blijven Buiten de duistere gaard; Toen koos Hij drie uit hun midden, Met Hem te waken, te bidden, Maar door het bidden en wachten Werden hun ogen bezwaard. Kon dan niet één met Hem waken? Eén in die smartelijke uren Met Hem de droefheid verduren Van Zijn verwerping…

Het is de 'grondprijs' onder onze zolen de muren niet, het dak noch het beton 't is wat een dwaas voor oppervlakte biedt 't is prijsschieten dwars door het glasplafond uiteengespat in duizend gruzelementen komt er nog wel een plek vrij om te wonen? Gerenoveerd of amper onderhouden met veel 'oorspronkelijke elementen' verborgen leidingen…

Op de rug van oerbossen en zand van Grebbeberg tot Zeisterbos en verder daar mekkerden de kuddes met hun herder en burlden herten tot de flevorand Tienduizend jaren na de laatste ijstijd - de rijn noch ijssel waren dichtgevroren - werd op de veluwe een dier geboren dat hooglanders verschalkt voor z'n ontbijt De beul heet naar de baas…

Ik lees jouw hand niet, iets dat er toe doet moet je -- niet willen weten.…

Zo plotseling oud geworden en o hoe kwetsbaar broos wat is gebleven van de roos dan enkel de verwelkte blaadjes? de uitgedroogde kelk ik weet nog hoe het hart erin eens sprankelde en in zich borg de warme adem van het leven dat tijd doodstil boetseren kan met ruwe handen weet te kneden wat toen nog was in het verleden onaangetast een…

ik hoor de kreten van verwrongen schroot het snerpend gillen in de dood van resten metaal die nu branden in het vuur waaruit zij ooit hun vormen hebben gehad om weer die processen te starten is energie tarten het geeft de mens geen pas want duurzaamheid kan de mens de tweede wereld geven die ons was beloofd en hemel zal gaan…

ze gedroeg zich niet zoals ze zich voelde zei niet wat ze dacht ze speelde toneel   ze lachte terwijl ze vanbinnen huilde deed alsof ze plezier had ze speelde toneel   toen zette ze haar masker af ze vertelde hoe ze zich voelde zei waaraan en hoe ze dacht en wat haar mening was   ze verloor daardoor vrienden maar degenen die bleven…

‘Ik ben al twintig jaar een saaie doos. En van gedoe rondom mij was nooit sprake Ja, ik ben recht door zee, kom snel ter zake’ Aldus sprak Laurentien, geraakt en boos Grensoverschrijdend noemt men haar gedrag Voor toeslagouders wel een hard gelag…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ---------------------------------- uit: 'Het keurslijf', 1974.…

o Vrije, vlaamse poësis, gij sprankel van de dichterziel die brandend uit de hemel viel, gij blomme en blinkend veldgewas, gij orgeltaal, gij wierooktas, gij... al dat ik niet zeggen en kan, men kent u niet in ‘t eigen land der vrije, vlaamse poësis! ------------------------------------------------- uit: Kleengedichtjes, 28 juli 1860…

de kromgetrokken man verdween meer in zichzelf de dunne hand omknelde de wandelstok hij liet ons het uitzicht op de haven na en het asgrauwe bankje mist iemand zijn verdwijning de stille aanwezigheid op het asgrauwe bankje met uitzicht op de haven?…

Op 't kunstgras van de blaricummermeent bij een beboste dekzandheuveltop met zicht op het smaragdgroen van 't eemmeer de bijvanck tafelberg en stichtse strand de dode hond, kwadrant en muiderzand staat hij met puttersclub opzij te staren die gooi- en smijtwerk eemlander uit baarn zijn blik gevangen in de laatste stop voor 'n…

Verlang naar nieuwe dromen waarin ik mezelf kan zijn wijs genoeg om te kiezen wat ik wil op meisjes maak ik geen indruk alles mag je tegen me zeggen alleen wanneer jij dat wilt over mijn hele lichaam kippenvel ik doe mijn eigen ding nu want niemand mag het weten dat ik de taal van jouw ogen begrijp ik blijf bij je, tot in de allerlaatste…

Wat raakt ons, trekt ons, drijft ons voort en leidt ooit tot doorwaakte nachten? Wat kan er dan het zoeken soms verzachten en maakt opnieuw het kind in ons weer wakker? Hoe kan zachtmoedigheid ons diepste zelf bereiken en doet toch verder gaan in hoop en zonder vrees? De praatjes dwalen in de kalme straten maar sterven uit en gaat alles gaat…

Tussen Noordzeestrand en Belgisch heuvelland waaien steeds voortgaand weer kerend zee- en landwinden van schappelijke stuwing en ingetogen feestvreugde die in het daagse leven gemoedelijke stemming brengen in daadkracht en werk.…

onthoud het haalbare op korte termijn weerschijn is altijd droog verte geen afstand lijfelijk afwezig is kenbaar als grafische weergave in dat niemandsland leunt de dag tegen het laatste licht zodanig dat elk gebied meer vaag lijkt dan grijs duister is niet voelbaar de val komt voor de hoogte…

Niets is voor altijd alles gaat voorbij het fruit van jouw lippen droge dromen van zijde alles is inherent en incompleet door grove vergankelijkheid in deze worsteling met verveling gedachten aan jouw vroege dood ach, was ik maar een regenworm dan zouden mijn stomme dromen voor altijd zonder zonde zijn in de warmte van het eenzaam bed…

tussen broertjes en zusjes in het ouderlijk nest was je een buitenbeentje die kusjes strooiend met olijke pretoogjes onze harten veroverde naast Duuk, jouw ‘grote broer’ die met één oog waakte over wat je doen en laten moest groeide je snel, krachtig en sterk aan de hand van ‘jouw’ vrouwtje van jonge pup tot grijze wijze dartel ondernemend…

Soms denk ik terug aan mijn kinderjaren Die tijd was fantastisch Heerlijk...eerlijk Soms denk ik daar aan terug En denk ik vlug Was ik nog maar 16 jaar Dat is helemaal niet raar Soms verlang je terug En kan dat best ...vlug…

Trouw toch niet met hem als je niet naar hem verlangt -- in mooie dromen.…

De Prinsjesdagbegroting is erdoor De inhoud blijft voorlopig nog verborgen Maar wees gerust ze gaan er vast voor zorgen Dat u het beter krijgt: ze gaan ervoor De hoedjes worden vast weer zeer gewaagd Ik ben benieuwd wat mevrouw Faber draagt…

Strooi met je lach en iedereen wordt vrolijk Strooi met empathie en de mensen om je heen zullen je beter begrijpen. Strooi met aandacht en je zult in het middelpunt staan Strooi met liefde en de wereld wordt een beetje meer pink Strooi met je kennis en en je krijgt er een betere wereld voor terug Deel je positiviteit en geluk zal je ten deel vallen…

Meeuw in de stad aanschouwt de wereld om haar heen levenskunstenares Warme, speelse en diepzinnige voorstelling over een zekere en zorgeloze meeuw met de vurige wens om te zweven in een glijdend wisselspel waar zij ook haar open klankvariatie en rijke woordenschat kan bezigen in de elementen. Met die voor haar zo typerende expressieve…