Alle inzendingen

je aura straalt in de warme kleur van liefde ogen blikken in donkere drift lichten op in je aanstekelijke lach die opent met dat ik even alles mag terwijl handen weren als ik de vrijheid voorzichtig wil proberen in het zeer aantrekkelijk liefdesspel waar nog lang niet alle fiches zijn geteld de dobbelsteen alleen met punten…

De telefoon opnemen op de grens van het bestaanbare ten einde raad een wildvreemd nummer draaien roepend: ik ben doodongelukkig dood en ongelukkig zeg iets wat mooi klinkt lieg iets wat beter lijkt ik ben doodongelukkig red mij. ----------------------------------- uit: 'Proeftuin', 1953…

De gele wolken werden langzaam rood. Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang; En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang De zon nog konden zien. En dikwijls schoot De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood, Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang 'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang Toen hij hem van dichtbij zag…

afscheid nemen van haar die alles voor hem betekende die alles voor hem deed is als een onbekende tunnel ingezogen worden steeds dieper steeds verder er lijkt geen eind aan te komen z’n laatste levenslust wordt er door gebroken en dan plotseling waar het licht zou moeten wezen met het einde in zicht staat zij daar met haar armen gespreid…

lange lig achterover beverig op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in…

Hij heeft alles klaargezet, in de garage, op een oud laken, tuinslang, emmer, dweil, spons, zeem, en dergelijke zaken, ook bruine zeep, spiritus, soda en chloor, koperpoets, antikalk, en ga zo maar door ... nu eens vragen wat ze bedoelt met "haar broche schoonmaken" !?…

Er zijn er vele Over de ander zijn rug Ze gaan over lijken Dat ze elke keer weer een hoge functie bekleden is niet te begrijpen Maar ik wacht tot ze vallen En dat gebeurt reken maar En dan zie je al die luchtkastelen uit elkaar knallen De mensen die er altijd omheen hebben gedanst Beseffen nu eerlijkheid duurt altijd het langst…

Als Kopland zingt van zijn achterland, van zijn bomen en nestwarme dieren voel ik mij wel eens met hem verwant, men ziet me slenteren langs droeve rivieren. Of snuisteren in verlaten huizen dan een oog dat valt op oud behangpapier, gekruld door de tijd en vochtige kieren, een muur die fluistert van kindervertier. Een bank onder een appelboom…

Ijlings vluchten haar beelden over de zomerse akkers. Eenzame rode klaprozen pronken nog net tussen het wiegend goudgele korenveld. Haar ogen turen naar de verte. Het oneindige beeld van een blauwe lucht met hoog vliegende, gekscherende zwaluwen belooft een warme zwoele dag. Herinneringen van het kleine kind met wapperend rokje rond te…

je fladderde met wind tegen boven de struiken met diamantjes van de pas gevallen regen tegenwind ging slow en traag terwijl bij mee de hoogvliegers droog bleven ik wist dat jij eens zou eten uit mijn hand nadat jij je vleugels glad had gestreken en mij sprietig aankeek koppie en kleed in kool witte kleuren met een verdwaald…

niet het uiterlijk maar het innerlijke telt  net als een krasboek…

The Boss deed bij het Stonesconcert ook mee, Die stond weer eens blijmoedig mee te spelen. Eén klein geheimpje wil ik even delen: Daar was ook een uit Diever op tv. In Diever zwijgt men over hem discreet, Maar elk weet daar dat hij Mick Taylor heet.…

In de warmte van zijn huis schrijft de dichter zijn lied hij schrijft de waarheid anders schrijft hij niet. Hij ging gehuld in licht, zei ze toen de tiran zijn zweep greep en een andere waarheid eiste. Zoek de waarheid, riep Magister Jan Hus voor de brandstapel, heb de waarheid lief en verdedig de waarheid tot aan je dood want de waarheid…

Die alles troost en laaft, verzucht, bezwijmt, ontverft! Die alles ondersteunt, geraakt, o mij! aan 't wijken. Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken Die kwijnen, als een roos die dauw en warmte derft. Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft; Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken; Bewoonderen der Aarde, ei! toeft gij te…

midden in het duister zoek je een uitweg het licht vinden… zo gemakkelijk is het niet je zwemt naar het daglicht weg van het donker het hoofd botst hardhandig tegen het ijsplafond tegen beter weten in weg van het licht terug naar de donkerte daar waar je het minst naar toe wilt en dan midden in de duisternis de plaats waar…

Wie het ook geschreven heeft, een dichter onzer site wellicht dank desalniettemin voor dat geweldig coherent gedicht dat niets aan helderheid en fantasie te wensen overlaat het is beperking die de meester maakt, want overdaad dat schaadt Met mij is zij geenszins voor Kafka's beren op de weg gezwicht zo voelt voor haar de vlucht naar…

De volgende morgen na die mooie zeilbootdag met jullie, uitje om onze verjaardag te vieren -’k had heerlijk geslapen en droomde dat ik de bel hoor ‘k van boven de trap roep dat ik kom, snel naar beneden, iemand achter me, jij bent dat, me liefdevol aan mijn kaken optilt naar boven, ik blij, alsof nieuw geboren, kwam wakker naar beneden…

De juchtleerkever (osmoderma eremita) is een keversoort uit de familie van de bladsprietkevers. De wetenschappelijke genus-naam is voor het eerst geldig gepubliceerd door Giovanni Antonio Scopoli in 1763. Hij vond de kever in de holle stam van een perenboom. __________________________________ De osmoderma is een kluizenaar die het moderne leven…

Miss Muze was, voor zij het daglicht zag een rupsje nooitgenoeg dat in de nacht een lelijk eendje was dat had gewacht tot zij niet meer in Morpheus' armen lag wierp plots haar masker af in een pop up in het gezelschap van een buttercup…

Geef wat je hebt Het geeft niet als het niet perfect Niet helemaal af, geslepen, gepolijst, ingelijst Aangehaald, bejubeld Bekroond Grijsgedraaid Stoffig geworden in een laatje Door de muizen aangevreten Lang vergeten Dus geef het nou maar…

Ik ben geboren Op Greenwich tijd, Ver van Engeland, Gelovend dat de mens, Na elke val, weer kan opstaan. Ik ben geboren in een land Waar mensen dik worden van diefstal. De bruggen over onze rivieren Verscheuren lichamen Tot nieren, lever en darmen. Mijn bruggen verdelen mensen In degenen die wonen Aan de linkeroever van…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Gods boodschap zweeft op Aarde neer: een zegenrijk geschenk aan de mensheid, dat een ieder mag houden voor altijd. Klare uitleg of samengestelde leer? Voor velen is het een geweldige eer met sleutels, schroeven en priemen vol vlijt te kunnen werken aan het Woord, diep en wijd. Menige overdenking stelt zich te weer. Het Hemelse Koninkrijk…

Onze gesprekken zijn zo vertrouwd als praten -- in elkaars dromen.…

zijn ogen waren dood al overleden toen hij besloot de eerste trein te nemen die denderde zo lekker door vol massa voor de grote flits in je gezicht in nog donker ochtendlicht kon ik hem niet zo laten gaan riep hee zonder naam en pakte de mouw van zijn spijkerjack voelde weerstand in beweging door moeten gaan nog had hij mij…

Je wacht op iets dat je steeds denkt te zien maar altijd mist De beelden lijken een houvast als je in ‘t donker grist Die glimp en dan toch weer die angst dat je je hebt vergist…

Ons land biedt plaats aan wolven en dolfijnen, Aan bosvleermuis, aan bever, rugstreeppad, Aan juchtleerkever, otter, wilde kat, Hoefijzerneus (de grote en de kleine). En binnenkort zie je, - sta niet perplex -, Hier ook weer de Tyrannosaurus rex.…

Jantje zag eens pruimen aan voor ganzeneieren in de schoot zijn vader had niks met the facts of life, schoon hij ze hem verbood mijn neefje Jan is niet adhd gediagnostiseerd maar zijn adénohypofyse scheidt peptiden af in rood hormonen die bij toeval via 'n omweg in de bloedbaan van z'n brein terecht gekomen zijn een kortsluiting…

men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren al het hartzeer in menselijk tekort verpakt geraakt in lucht en water we nemen de kleuren van de aarde aan wie ons ook beweent wie ook in de spiegel kijkt naar diep verdriet men zal ons over bossen verstrooien wie we ook waren…

Uit de grote stenen stad nam hij de groene regen mee om de bloemenvelden te besproeien met zijn zilveren gieter de sombere wolken kwamen in blauwblonde schaduwen uit het hoog gebergte om te dansen met de liefde in zoete heimwee naar beminnen in zijn betoverde hart speelde het plezier natte regendroppels voor zijn dromentuinen geen…