De hamer van onrecht
De Hamer van Onrecht
Wanneer ik naast je zat,
het bed een eiland van stilte,
voelde ik de dreun —
de hamer van onrecht
die zonder waarschuwing viel.
Sommigen huilden,
hun tranen echo’s van een strijd
die al verloren leek.
Maar jij draaide je hoofd naar het mijne,
je hand trillend,
en fluisterde zo zacht
dat alleen mijn hart het kon horen:
“Mijn einde…
had je beter
niet nog even gewacht?”
De kamer hield de adem in,
tijd zakte stil naar de grond.
En ik, gevangen in die ene zin,
kon niets doen
dan luisteren
naar het wegebben van je stem.
Je ogen sloten langzaam,
verdriet ontwaakte.
De stilte brak niet —
zij groeide, zij woog,
tot alles in mij wist:
de hamer van onrecht
had ons beide geraakt.
... Het gedicht beschrijft het plotselinge, ingrijpende verdriet dat een onrechtvaardige gebeurtenis veroorzaakt en de gedeelde pijn tussen twee mensen. ...
Schrijver: Waeyenberghe Ivan, 31 oktober 2025
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
Verdriet
20
Geef je reactie op deze inzending: