Alle inzendingen

En de schilder boetseert oneindig en gebroken de zonnebloemen die zich wenden naar het licht Koortsdromen spoken door aaneengeregen dagen niemand hoort de klop van zijn hart hij weet het komt nooit meer goed Het is voorbij boven hem gakken de ganzen zij weten waar ze gaan een cirkelende buizerd de voorafspiegeling van de dood…

Je hoeft geen profeet te zijn om nu als RijksDichter (zb) al te voorspellen Dat de heer Wilders Mevrouw Faber laat vallen als een baksteen nu nog trots straks met een rots van een kei het ravijn in van de afvalligen of nog erger na het Hosanna Kruisig haar Mevrouw Faber, Kruisig haar!…

De hele tijd corrigeren ze elkaar met hun kleine bewegingen kleurrijk en met een sympathiek gebaar ze doen het voor elkaar, en met elkaar dat heb ik nu door, de hele tijd op het grasveld in het park naast de onverstoorde mierenhoop mijn minnares ligt naast me in minirok met geurige bloes haar dijen zijn vol zoals ik ben van haar borsten…

Ik dreef in de zee van jouw ogen, ze loodsten -- mij jouw haven in.…

Zij verstaat de kunst te stimuleren als ik m'n oor bij haar te luisteren leg ze weet met wat haar plots te binnen schiet met wat ze meemaakt, zich ineens herinnert met wat haar diep van binnen bezighoudt  mijn onbewuste te conditioneren al cumulerend zonder kop of staart ontstaat kaleidoscopisch een structuur dan loopt mijn brein vol -…

het stormt weer jeugd door straten die ontdaan zijn van hun oubollig suf imago’s weer klinkt kindergehuil uit de zich snel vormende files van druk kletsende moeders die net hun kroost uit de eerste leg op het schoolplein hebben af gezet en nu racen naar de dichtstbijzijnde super voor gratis koffie de twee halen en een betalen…

Ze hebben het mis Miss Universe ze zeggen dat jij de mooiste van het hele universum bent althans in 2023 maar daar ben ik het niet mee eens want het universum is groter dan die van nature prachtige aardbol met al die vervloekte gekken die het leefklimaat verpesten het universum kent talloze zonnestelsels en daar leven vast en zeker meerdere…

De oevers lagen Reitdiepbreed uiteen, En steeds die kilometers om is zonde. Toen heeft er een de veerpont uitgevonden, Na overleg of misschien wel alleen. Graag steek ik de bedenker van die pont Een pluim en een (Reitdiep)veer in de bips.…

Wie een muur bouwt Voor een ander Staat erachter…

Vlottend op verwisselingen, Drijven de ondermaanse dingen Langs de snelle tijdstroom af. Niets heeft vastheid, niets wil duren: Op de vlucht der jagende uren Stuift ons lot daarheen als kaf. Wat is voorspoed? wat zijn rampen? Niets dan lichaamloze dampen, Ras gerezen, ras verdeeld. Zie de hongerige dagen Aan elkanders vruchten knagen, Woedend…

Ik dicht graag 's nachts. Maar nu is het al laat en ik word te duf voor rijm en metafoor. Een schrille toon, dan breekt het schallend door: het zangkoortje van ijdele castraten. Een merel zingt een melodietje voor, een tweede bootst het na zonder hiaten en componeert tot slot zijn eigen maten. Arpeggio's, trillers: wat een kletsmajoor.…

Nu de nacht zwijgt in vergeten dromen kom jij tot leven in het zoete duisteren nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de bruine kroegen van het leven waar melodieën strijdliederen worden en iedereen gelijk is voor elkaar nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de blonde duinen bij de zilte zee waar melodieën strijdliederen worden…

een vergezicht vaart binnen in mijn memorie jij sliep ik waakte een meeuw hing even gekneld tegen de steilte ik kon alleen maar kijken alleen maar waken over jou wie draagt je door deze nacht wie stelpt de wonden de meedogenloze angst jij sliep ik waakte ik waakte naast jou tijdens deze diepe reis ik kon alleen maar alleen…

waar jij welverdiend de rust genieten mag van het eindeloos zijn ervaar ik meer dan ooit wat jij mij betekent ik tover mij een lach door tranen van gemis als ik terugdenk weer aan toen wij elkaar eens in liefde overgaven ik ervaar dankbaarheid voor hoe wij samen in voor- en tegenspoed steeds weer opnieuw hand in hand stonden ik…

De wind op kop, straf, hard vol venijn links het meer. Op middaghoogte buigt de zon zich over het riet dat goudgeel kraagt. Rechts het weiland waar ganzen met zwarte halzen landen. Mijn passen vertragen, ver de bocht voorbij hoor ik nog steeds het gakken en het gulzig rukken aan de grassen.…

In de stilte van de nacht Droom ik mijn mooiste verhalen Het geluk straalt van mijn gezicht En ik droom in alle talen Ik droom over vroeger Toen ik nog een klein meisje was Ik speelde op straat Met vriendjes en we stapten vrolijk in elke plas Mijn leven was maar net begonnen Eén en al vrolijkheid De tijd had nog geen grenzen En genoten…

Ik ben opgelucht, gisteren was het zover: ik nam het besluit!…

Leve Poëzie van regels naar vrije vorm een alternatief Hoe haar blauwe ogen schitteren met glans tegelijk hebben ze kracht en diepte om in iemands ogen durven te kijken Elkaar kussen tijdens ontmoetingen zowaar duiken naar het onbekende. Ze heeft lichtroze wangen zo puur als haar hart slaat en meer van het leven houdt dan ooit op hetzelfde…

het warm zachte van vertrouwen heeft plaats gemaakt voor alerte trekken die de heerlijke overdracht van je blik en gezicht in de weg zitten waar jij altijd ontspanning prolongeer dwingt nu gejaagdheid aandacht af in in een spanning die zelfs de plukjes haar tot een jeugdige chaos formeren die helemaal niet misstaat de tijd…

Hoe staat het met ambities van de zomer met summer holidays en dito sales is van die plannen iets terechtgekomen bestormen de chinezen onze hemel van gogh, het rijks en achterhuis ontdekkend in permanente staat van opwinding de kalverstraat en vondelpark bezettend op fatte e-bikes dwars door mokum trekkend Het zomert pas zodra…

Wat was er plotsklaps in Zijn hoofd gevaren, Toen Jezus rovers uit Gods huis verjoeg? Nu was het Jan van Zanen die streng vroeg: “Verlaat het Binnenhof, o ambtenaren!” Tweeduizend jaar na dato is warempel Het Binnenhof een opgeruimde tempel.…

eigenlijk is schoonheid het fraaiste dat er in jouw ogen kan bestaan momenten van verrukking wellicht waar je zó aan gehecht bent geraakt louter en alleen omdat ze ontroeren een vorm van tederheid op het gelaat van je geliefde bijvoorbeeld of het puur romantische landschap in de laatste gulden zonnestralen van een zoele zomeravond zomaar…

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

Als we de grenzen sluiten Zitten wij bij de volgende ramp Misschien aan de verkeerde kant…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur, Nu is de zoete heidewind Vol zoele honinggeur, Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd, Nu is de hoge lucht alom Eén blauwe zaligheid... Maar, als de heide 't schoonste wordt, Dan komt de winter aan, Want bloemenschoonheid duurt maar kort, En vreugd is gauw gedaan.…

Vannacht was ik drijfnat, als een vos in een drijfjacht uitgeput op het smalle bospad terwijl een jager dreigend naar me lacht. Toen ik ging drinken bij de waterkraan keken fletse ogen me als een ander aan. Maar misschien was het de tandpasta op de spiegel die iemand had gespuwd. In ieder geval de hitte diep vanbinnen leek enigszins geluwd…

Vrienden van het eerste uur Van heel veel jaren terug Kinderen waren er al of werden nog geboren En we zijn elkander nooit uit het oog verloren Vreugd en verdriet delen met elkaar Er is ook veel gebeurd in heel veel jaar De vriendschap tussen kinderen was het begin En we kregen het allemaal naar onze zin En er kwamen er steeds meer vrienden…

Heer Bommel geniet met een oude luchtballon van bedaard vliegen. Ollie en Tom Poes kijken vol vermaak naar wat onder hen voortglijdt. Rustig landleven, woelig verkeer verschijnen en gaan vanzelf weer. Oosters prachtpaleis maakt plaats voor oerwoudmoeras, dat doet huiveren. Harde bulderwind drukt de reizigers op de zee, die…

Stilte is voor wetenschap vriendschap slijt oude wonden liefde baant een nieuwe start innig verbonden met het leven er komt meer zuurstof in de lucht je spreekt over liefde het ontstaan van puurheid maar dat is een natuurlijk dwalen waar het hart spreekt van waarheid is de laatste echo: trouw een opnieuw beginnen in de hartstocht…

In ieder wezen schuilt een beul Houd deze goed onder de duim Graaf om hem heen een diepe geul Vol golven met geslagen schuim Houd hem aldus geheel in toom Word niet zoals uw folteraar Denk aan olijf- en wonderboom Aan Vredesduif en martelaar Bij't plegen van een massamoord Maakt niemand enig onderscheid Een kinderstem wordt niet gehoord…