Echo van as

Er zweeft nog stof van woorden,
die nooit zijn uitgesproken.
Een naam, een kind, een ogenblik —
in rook, in angst, gebroken.

Maar uit de as van duisterheid
groeit zacht een stille eed:
dat wie toen werd uitgewist,
nooit meer vergeten heet.

De aarde draagt hun echo voort,
in lied, in licht, in steen.
En wie vandaag hun namen leest,
laat hen niet meer alleen!

... Wat er achterblijft na de oorlog zijn vreselijke herinneringen. Vooral voor die kinderen vind ik ...

Biografie van deze schrijver

As herinneringen kinderen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20