Alle inzendingen

Ik veeg het tuinpad, verstoor het liefdesleven van wijngaardslakken.…

mijn tweelingbroer die nooit tot leven kwam was goed in wiskunde mijn hele jeugd woonde hij op de stoffige zolder ik dacht vaak aan hem hij vloog zich te pletter tegen gewapend glas daarna werd het stil gelukkig hadden we boeken uit de bibliotheek die ik hem voorlas poezen die ons kalmeerden met zachte warmte en rustige ademhaling…

je keek mij lachend aan handen open armen uitnodigend warm gebogen alsof jij er niets aan kon doen dat het leek als vragen om een eindeloze zoen niet hulpeloos dat gebaar maar juist heel bijzonder om in zoveel vertrouwen je hart te laten zien hoe dat met tedere liefde iedere slag voor mij over had…

Hij beklaagt zich, maar ik weet dat hij liegt, misschien -- is dat wel grappig.…

Één goed gesprek en zie hoe amicaal Victor aan onze Mark een handje geeft Dus nog maar even en de NAVO heeft Een nieuwe secretaris-generaal Geen mens weet wat die twee hebben besproken Toch is voor Rutte de Orbán gebroken…

Een vreemd man, in een vreemd land. En vaak is er niets dan dit: Water en loof en het wit Van zwanen, dicht bij de rand Gras voor de bank waar hij zit, En straks aan de overkant. Een man die even leest, Het stil begin van een lied, Dan opkijkt en om zich ziet. En iets in hem denkt, bedeesd: Hoe vreemd, nog ken ik het niet, En toch is het…

Wij zaten gewoon naast elkaar en keken als altijd naar de tv toen ik plotseling merkte: Nee, dat is allemaal niet waar, ik ben op een vreemde planeet waar mijn vrienden mij achterlieten en voor zover ik weet zit ik eenzaam op visite. Tegenover mij stond een lijst waar een landschap in werd gereisd, en waaruit tot overmaat raar werd gepraat…

Je keert je om uit een droom om een zure werkelijkheid als een vent te aanvaarden in de nacht staat hij op onder een sterrenhemel vergezeld door vleermuizen voorzichtig modelleert zich een verlegen mens uit het stille duister de dag begint in aarzeling in beweging krijgt hij vorm eenzaam als een schaduw dankbaar voor het licht.…

In een ambiance Welke me steeds dierbaarder wordt Is het vooral De eigenheid, echtheid, eerlijkheid & vrolijkheid Welke ik Als heerlijkheid ervaar Ik, ikke, bij ook mijn 'schoon' neven & nichten Bijeenkomst van mijn schoonfamilie Broer Ik als aangetrouwde neef Voel me in 'n warm bad Zit behaaglijk tussen Mijn schoonzussen op de bank…

dat je wakker schrikt de zin probeert af te maken die je als laatste droomde dat je altijd dacht dat het volstond je tuin te verzorgen te genieten van je vrouw blij te zijn met je kind er te zijn als het nodig was te helpen waar je kon dat er onheilspellende geluiden klinken aan de andere kant van het tuinhek dat je kind in de politiek zit…

In zijn droom tast hij naar haar en ook de nacht zoekt -- waar ze zich verschuilt.…

De surfers werden heel hoog opgetild door wind, wij, wandelaars bijkans niet vooruit, elkaar niet te verstaan, kozen ander pad dat op en af door bos en duin en tussen blauw slangenkruid, geurende liguster, scheen de zon ook aan en af waterpartijen verlichtten, op ‘t laatst een bui met poncho aan, van Katwijk Scheveningen in bracht ik haar…

we liepen juichend het verborgen paadje in naar onze geheime bloemenplek waar alles altijd bloeit ook nu een half zonnetje en samen even vrij los van de wereld in samenspraak alles begroeten de stand van zaken opmaken wat zijn schoonheid heeft gegeven wacht nu overleven alles heeft vrucht gegeven voor weer een nieuw leven…

Mijn dochtertje van tien? Een druk bestaan! Ze handelt in make-up en diademen, ze weet hoe zij online moet ondernemen en kan het in haar eentje niet meer aan. Soms vraagt ze hulp aan wat familieleden, vandaag ben ik bij haar in dienst getreden.…

In de golven, de jaren, beweegt het sluiteroog door de Titanic, ziet een kristallen luchter, gave luchter, een voetstap op de maan. --------------------------- uit: 'Laatst', 1989.…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart,…

als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn drink dan uit mijn mok als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn leg dan je hoofd op mijn kussen als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn trek dan mijn wintertrui aan en laat het schurende schrijnen…

Wij moeten hier en nu op deze stek op doordeweekse en doorweekte dagen op maandstonden in even schrikkeljaren onszelf ontdekken door te blijven vragen juist ons verstand te boven gaan - verkennen iets authentieks, een eigen revelatie je brein resetten, ook al is het wennen op onze dichtkunstplek meer variatie Wij moeten het wij zijn…

Er hangen torso’s aan de keldermuren van jonge goden van het witte doek. Bart wacht en tekent aan een nieuwe broek. Publiek verschijnt hier in de kleinste uren. Hoe kort ons scheppend ogenblik mag duren, het is genoeg, om dit cafébezoek voor altijd vast te leggen voor een boek dat later mijn geheugen bij kan sturen. Bart zal wel mooier worden…

een klein verhaal toen we elkaar vonden juste une petite histoire liefde droeg ons naar une belle histoire we hielden elkaar vast hoge ramen weerspiegelen de tere wolkenluchten ik zing een gewichtloos lied soms luister je even dan weer niet ik zing une chanson belle et petite ik zing je ik zing je tot leven…

In mijn vak of sombere kunst Beöefend in de stille nacht Als slechts de maan woedt En de minnaars neerliggen Met al hun pijnen in hun armen, Dan zwoeg ik bij het zingend licht Niet om te streven of voor brood Of voor de steun en hang naar de Bekoring van ivoren podia Maar voor ’t gewone loon Van hun geheimste hart. Niet voor de trotse man…

Ik heb geen Vaderdag nodig om me vader te voelen Vader voel ik me Vanaf je geboorte Maandag 13 november 2006, 19.05 Natuurlijk mag men het zo (be)noemen En voor de commercie (be)doelen Maar voelen, dat voelt je vader vooral voor jou Mijn dochter Giulia Eleonora Liefje Zondag 16 juni 2024 in een liefdeskreet vastgelegd En de liefde die…

ben jij dat dr wim in je ziekenhuisbed met twintig knoppen waarin je toch je draai nooit vindt denk je aan je kinderbedje waarin je een kruik kreeg als het koud was of aan je schoolvriendje elke dag alles en toch zo spoorloos aan het kantoor waar je werkte en dacht dat het altijd zo zou blijven aan vakanties met je eerste vrouw je tweede…

ik droomde van een huis met heel veel lichte kamers waar vrienden welkom waren van verre reizen met een vrouw die sterre moest heten een vraagbaak was ik voor onze kinderen en (vooruit) kleinkinderen maar ik heb altijd geweten dat ik het moest doen met wat er was wat er restte wat ik kreeg (niet nam) dat ik leefde in geleende tijd…

Aan 't buffet staat een man aan te schuiven, met enig charmetalent, "Klopt het dat de koffie hier gratis is voor elke aantrekkelijke vent ?" de kassajuffrouw, hip en roodharig, knikt en zegt ietwat meewarig "Helemaal juist, meneer ... voor u komt dat dus op 3 euro en 20 cent !"…

we drinken onze thee de tuin aangeharkt tot nader order wonen we binnen kaders in huiselijke kring om zoals gebruikelijk in samenspraak ons hebben en houwen uit te dragen…

Er zijn In het Dal van Over-leven En op De top Van leven Er Zijn…

Wat houdt het eigenlijk in, Het zijn van een goede vader? Het zorgen voor je kinderen, Luisteren naar je echtgenote, Klaar staan wanneer ze je nodig hebben, Het zorgen voor gezelligheid samen. Daarom ook dit gedicht, Om je te inspireren en te bedanken, Voor het zijn van een goede vader.…

panisch gestommel een rat in de kamerkast at bankafschriften…

Tussen rotswanden van een ruim spijshuis brengt milde schemer leven onder zee en druipsteenkunst uit schone grottenstee met samenspel vol vrede bij elkaar thuis. Klinkt hier ergens het verstilde gedruis uit toverwoorden van de Eftelingfee? Poolijs en woestijnzand gaan samen mee achter geheimzinnig oerwoudgeruis. Terwijl je aan een kleine…