2347 resultaten.
Zeven hemels
netgedicht
4.9 met 24 stemmen
65 ik zag de
diepte in je blik
als jij verheerlijkt
zat te kijken
nog net niet hemels
maar het begon
er sterk op te lijken
de focus gericht
op verte die
in het bereiken
van de horizon
alle mogelijkheden
bood om nog langer
te kunnen kijken
waar aarde rondde
maakte lucht een
oplichtend contact
gaf verticaal weer zicht
aan eindeloze…
Vrij spel ....
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
552 Waar hoeven net niet
vochtige zandkorrels
raken, schrijven schelpen
namen in opgewaaid zand
de wind heeft vrij spel,
raakt zacht elke letter aan
tilt deze op, neemt haar mee
in een golvend verhaal
als een waaier vliegen
zij richting horizon
ontmoeten elkaar net
niet, alvorens zij, licht
dwarrelend, verdwijnen
in het duister…
De Reiziger
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
683 reizen
Van werelddeel naar wereld
Via hoofd en hart
Gebruikt hij podia en publiek private stromen
Zo waart hij rond al wekenlang
Langs eindeloze maanden
Door sluiers vol geheimenissen
En in nevelen gehuld
Doorbreekt hij grenzen en gedachtegoed
Een levensloop zonder geweld getreden
Op zijn weg naar verre einden
Dicht bij de eindeloze horizon…
Sprookje
gedicht
3.2 met 26 stemmen
18.961 Soms denkt men dat de wereld van de kinderen
nauw omlijnd is, niet verder reikt dan de horizon
van de dagelijkse hemel. Maar die wereld is even ruim
en wijd als die der volwassenen: een afstand voor het kind
is niet gelijk aan de onze. Mijlen zijn nog ongeteld.…
VERBRANDE SCHEPEN
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen
1.541 De horizon
toont grillige stapelwolken die
heel even de vorm aannemen
van hypermoderne boten, fraai
gestroomlijnd.
Uitgenodigd laat ik het geraas van
vallende zeilen, touw en houtwerk
achter, verken de glorende verte,
voel een glimlach ontspannen het nu
bepalen, mijzelf met beloftevol straks
geconfronteerd.…
Verbinding
hartenkreet
3.3 met 11 stemmen
4.605 De verbinding is waar
hemel en aarde elkaar
raken daar
Waar het water oplost
in de verte van de horizon
het punt waar
de werkelijkheid verdwijnt
steeds opnieuw de dag verschijnt
Verbonden zoals de avond en de nacht
door vriendschap en vertrouwen
zachtheid en kracht
Eenvoud in van elkaar houden
Verbinding is draadloos contact…
Don Quijote
netgedicht
4.0 met 18 stemmen
371 Altijd turend naar
de deinende horizon,
steeds bedekt met stof.
Sancho, op de heuvels
dáár, ver vooruit,
zie ik witgewiekte molens?
Dansen er skeletten
met wentelende armen?
Ik wil rusten Sancho,
hier in het gras en
mijn loden hoofd
in de koelte van
de bergbeek dopen.
Morgen, morgen Sancho,
zal ik ten strijde trekken.…
Mislukt gevoelsgedicht
netgedicht
4.8 met 18 stemmen
832 mijn gedicht is een gebrek aan woorden
gevoelens wroeten onderhuids in het rond
ik heb de geest niet maar gevoel bekoort me
vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond
de klanken janken door mijn hoofd en ziel
dat nu eindelijk eens het kwartje viel
ik zit te piekeren tobben en te zweten
ik had het allang en grondig moeten weten
de horizon…
Ieder jaar...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen
733 koude aarde
Blaast zijn warme adem in de grond
De bodem opent zich in vruchtbaarheid
en geeft geboorte aan dit nieuwe leven
Trots laat de aarde ons weer genieten
van een warme deken vol lentekleuren
Lammeren dartelen in de weidegronden
Een zuiver genieten van dit schouwspel
De aarde nevelt zich in warme kleuren
en schildert de zoom aan de horizon…
Hoogtij
netgedicht
3.9 met 14 stemmen
1.605 Haar sifon zoekt de horizon
waar zijn vloed ontbranden moet.
Tot zijn hoogte trachtend,
zich vergewissend van zijn kracht,
haar geulen klaar voor dieper water
toont ze hem haar strand dat wacht.
Een nonnengift, roze gekapt
ligt teer neer in 't zand.
Onder de branding brekende kruikjes
wenden zeeziek de steven.…
Drager van herinneringen
hartenkreet
2.6 met 5 stemmen
2.028 als het kind
staand op de brug in de wind
en je vergeet hoe het leven toen was
eens aan de rand van de plas
als je niet wordt als dat kind
dat je ooit was, teerbemind,
mis je het beste wat je ooit bezat
weet je niet meer wat je had
als je niet wordt als een kind
dat zoekt en wonderen vindt
zingend en dansend het leven ontdekt
zover de horizon…
zij de duinen en de zee - ik de zon en de wind
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
715 over mijn hijgende longen strelen haar vochtige tongen
als de zon rood wordt strekt zij haar benen in zee
en mijn schaduw boort zich donkerogig door haar poort
met het leven mee diep in het zout van de zee
aan de wind zweetdruppels wellend in haar oksels
onze dijen samengevouwen om dit alles te behouden
ontglijden elkaar elke nacht achter de horizon…
Onechtgenoot
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
394 Zeeuwse eilanden heb ik gedroomd
Terneuzen grijs zien worden
Dow Chemical tot aan de horizon.
Je kwam naar mij toe en samen
zoenden we november door
bossen die van kleur verschoten.
Als een ridder staalde ik mezelf
gepantserde vleugels bad ik
devoot jouw harnas te zijn.…
treurwilgen
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
231 zolang hinderen
verdriet omdat zij alleen naar beneden kunnen groeien
niet in staat in de blauwe lucht te bloeien
traan voor traan treuren zij hun verdriet
de vervulling van hun wens nimmer in het verschiet
niet alles is echter zo hopeloos als het lijkt
want alleen iemand die heel goed kijkt
ziet in het water de weerspiegeling
van wilg en horizon…
geduld
netgedicht
3.2 met 20 stemmen
656 al maanden staat hij op een leeg perron
hij lijkt de wereld en de tijd vergeten
soms brengt een oude vrouw hem iets te eten
ze houdt hem warm met koffie of bouillon
hij staart en staart maar naar de horizon
z’n kleren werden grauw en zijn versleten
naar huis toe gaan, hij wil er niets van weten
verkoos hij deze plek tot eindstation
bewegingloos…
Verlangen
netgedicht
3.5 met 8 stemmen
406 Verlangen is steeds weer anders, is openheid
naar het land achter de horizon,
naar wat kinderen zien en dichters;
is oor zijn voor de woorden van de profeten,
is horen het lied dat nog aarzelend wordt ingezet
maar de kracht heeft uit te groeien
tot een belofte
die nooit helemaal kan gehouden worden
maar die je opent, steeds weer verder,
tot…
Als een radeloos kind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
126 ik heb gelopen
door weer en wind
gebaande paden vermeden
met wolken gebeden
als een radeloos kind
met kruis en bijbel
ben ik uitgejouwd
ja ik was fout
heb met een bloedend
hart voor jou gekozen
geen horizon blijft rond
in het rechtlijnig oordelen
van velen naar de letter
van de wet waar onze
liefde buiten spel is gezet
ik heb hun…
Zo sprak ik tot mijn lief
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen
886 Weet je, liefste
dromen zijn de herinnering
aan een oord, verder dan ver
verborgen achter een horizon
van nooit vervuld verlangen
Vaar er heen
in je wolkenschip
zweef
over raadselachtige valleien
zilveren stromen
dwaal
langs winde en langs rozen
door een blij en zonnig land
mijmer
in het satijnen maanlicht
over de koele schoonheid…
Pur et simple
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
195 Te zwemmen in azuur
à l'après-midi, puur
voor het genoegen en
warm welkom 'Loste Nord'
een jonge ree graast bij
het bosje naast de notenboom
dan spitsen zich de oren
ons gepraat verstoort haar rust
een grote vogel zweeft
met trage cirkels door het blauw
boven dit groene dal, met
lila bergen voor de horizon
en verre purp'ren Pyreneeën…
Over oude mensen en de zee
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
281 Als avondrood
magenta
zich vermengt met wind
en zee
en dromen
van gasten aan de boulevard
oude mensen
twee aan twee
traag hun late doel beleven
samen slenteren
uit de nu open deuren
van het grote huis
turend over water en
peinzend zoeken naar deining
hun adem
het schip zien dat
ver langs de horizon
zijn weg vindt
ze lachen…
ik blaas mijn adem jou
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen
944 een droom die blaast doorheen de woorden
misschien ontwaak jij zwetend uit je slaap
ongrijpbaar als het blad een tak
dat op je kussen ligt te rusten
verschrik je niet, mijn adem streelt je
waar herfst zich groeit door ’t dak
in woorden, vingers, steken in een zomerhart
alsof er nooit een eerste vriesnacht komt
in ahorn, rood aan d’ horizon…
Platteland
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
425 Altijd naar de horizon verlangen
boven het eindeloze groene land.
Zo ver ik kon zien gebeurde er niets.
Noch bij het benzinestation dat ik bezocht
waar men koek met slappe koffie verkocht
vanachter boeketten en veel antivries.
Die aarzelende rust lijkt veel op een relatie.…
Avondschemer
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen
626 Warmte gloeit nog na op mijn terras
terwijl op het gazon de kleinkinderen spelen
de hond zich door late zonnestraal laat strelen
de vissen spartelen door de vijverplas
gestaag neigt de zon zich ter kimme
kleurt in het westen de horizon reeds rood
uit majestueuze eik klinkt nu de eerste noot
van de nachtegaal als schone hymne
ik zit daar…
Dierenleed
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
396 Met droge vinnen
Het water in gesprongen
En toen, met de druppels nog in het gezicht
De horizon betast.
Een lastdier noemt men hem,
Maar zijn hoeven,
Ogen, oren
Zijn minder nog lastdragend
Dan de lasten van de vinnen in het water.
Miauw.
Het is een kater.
Botsende daken
En balkonnen
Die de regen van beton niet dragen konden.…
Licht
netgedicht
3.9 met 8 stemmen
182 Egypte aan de horizon.
Hij schrijft op een kaart:
'Groeten uit een land ver weg',
Terwijl hij droomt.
Het natte krijt
Droogt in zijn handen.
Hij lacht bij termen,
rotsen en stenen die het licht niet dragen kunnen.
Verdwalen kan hij niet,
Want hij is niet onderweg.
Zijn hart als orgel in zijn oren.…
Marine
gedicht
2.5 met 29 stemmen
11.783 De avond tingelt als een theehuisje aan de horizon; maar de stormen
daarachter, het versplinteren van hout en de wrakken die elkaar
angstig opduwen in de haven.
Kom wij maken een wandeling langs dit troebele water vol wier dat
zinkt als lood; nu erven wij een rust die van de hele aarde schijnt te
komen.…
Land van Maas en Waal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
305 Ik wandel verder en voel me niet moe,
ik loop zingend de horizon tegemoet.
Er is niets wat ik wil of wat ik zoek,
ik voel me ontspannen, er is geen druk.
Als ik goed kijk, ligt het om de hoek;
sommigen onder ons noemen het geluk.…
Natura Naturales
netgedicht
2.6 met 7 stemmen
286 bereden,
beteugeld, gevleugeld van verlangen,
verschuiven dekens van de evenaar,
dolend in de wieken van de molenaar,
waait wind door frisse manen, liefde
bedreven in de schaduw van een
korenschoof, beschreven in een wolk
van haar om zich in de 'indian summer'
te wanen, oogstseizoen dat schoonheid
onderschept, ongerept op silhouet
en horizon…
Heemtuin
netgedicht
2.6 met 7 stemmen
262 kennen op den duur,
om zich te keren naar mijn aard,
integreer als rechtschapen buur in
uw geboorte grond maar in kleine potten
wortel ik niet gezond, wat indruist
tegen een vrije cultuur, dan nodigen
wij u uit voor een kopje netelthee,
gebrouwen op een sacraal komfoor
op een tijdstip dat mijn halve maan
uw hemel kruist, voor beider horizon…
overschotten
netgedicht
3.5 met 8 stemmen
302 (met klompen aan de vingers)
hoe de jonge veulens
alles liggen op te hopen
in het verslijten op heuvels van morgen
en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb
ergens hier waart het in alledaagse gestaltes
het herkennen in de vlakte van de poëzie
hoe het trekt aan het panorama
(het zich tot vleugels verheft soms)
hoe het achter ons in de horizon…