Alle inzendingen

Ik trek het gordijn open om tijd te rekken -- en bekijk de mist.…

ja, ik verloor gisteren in vandaag toen mijn zicht de wilgentakken robuust zag dansen op de wind opeens herinnerde ik me morgen, de dag die als een decadente verschijning niets meer dan iets akeliger verscheen aan mijn driftige geest, nog moest komen verloren in tijd, het gezoek dendert door, terwijl er nimmer iets herfstiger door het…

nog steeds springt de blonde lok voor je ogen als je gezicht naar mij gebogen is dan twinkelen donkere ogen het spannend licht dat zich in vingers en handen bevindt zacht fluisteren we de woorden die horen bij onze pas geleerde liefdestaal in gebaar alleen het oefenen heeft ons te vaak beentje gelicht want wij dachten nog…

In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…

Ik ben benieuwd wie Inge gaat vervangen, Het man-vrouw evenwicht is flink verstoord. Wordt er een blik met vrouwen aangeboord Zodat men weer de bordjes kan verhangen? Dit platform is geen mannelijk domein, Ik hoop oprecht dat het een vrouw mag zijn.…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Jaja ‘k maakte alweer een berglandschap waar het tussen toppen stroomt terwijl ‘k voordien, onder ‘t douchen ‘t water dankte, hoe het me warmde de koude stroom me wakker maakte na de nacht, de droom en ‘k bedacht hoe het in mijn cellen stroomt, ‘k op les mijn schilderlerares zei dat elk schilderij van mij zo rommelig, ingewikkeld, brei…

Oh, my sleepless little sweetvoice Listen to my tender heart   May I ask you, would you help me Is 'be' a lady, is she sweet I hope she won't live on the street Is she a lady honey'bee'? Who is that girl, who is that be Is she like you, does she like me O please Amean, do help me please She calls herself 'be one, be one' She even…

Jij bent mijn vrouw, jouw hand omgekeerd in mijn hand luister hoe de nachtegaal zingt licht bevlogen.. kan zwaar bekoren geliefden vervreemden van stiltes samen zwijgen maakt stilte verdacht wat geeft het? zij horen bij de nacht mijn hand omgekeerd in jouw hand ook nu de nachtegaal overwintert en ‘t lentegevoel aan ons overlaat.…

Starend naar een enorme klomp klei. Nare gedachten wellen op in mij. Metafoor voor hard, grijs en kil. Vormloos, gevoelloos...ik ril. Binnenin hoor ik een kloppend hart. Wrijf de handen warm en voel me verward. Kan niet wachten om het te bewerken. Het blijft mijn vermoeden alleen maar versterken. Ik kneed, duw en streel de materie met zachte…

In de Govert Flinkstraat in de Pijp Was mijn middel tot een lover zo dun Vermagerd en van de noodruft bijkans lijp Heb ik die hongerwinter meegeholpen Aan het slopen van winkelluiken Tot De Grüne Polizei kwam opdagen Als ze lont begonnen te ruiken En iedereen de benenwagen nam Op een zeker ogenblik was er niks Anders te doen behalve in…

op de grens waar dromen en denken dwalen tussen waarheid en waan, rijzen verhalen in de fluistering van complot en diep geloof waar logica buigt en fantasie weer ontwaakt wij wonen in verhalen, vormen onszelf, weven een wereld, elk met een eigen beeld de een ziet de hemel, de ander de hel maar waar begint het sprookje, waar het spel een…

De hemel lokt ons, een geur van hoger honing -- trekt ons naar boven.…

geruisloos daalde de immense stilte op de wereld neer decibel voor decibel verdween en nam de laatste echo mee naar het waarheen liet zich raden in eeuwig dalen ver weg van het wanhopig gegil en geschreeuw om communicatie armen klagen de hemel aan met beschuldigende vingers roepen zijn naam maar de atmosfeer palmt de geluiden…

De open grenzen zijn verleden tijd, Dat is weer nieuw beleid van de regering, Het is een poging tot asiel bezwering, Ook ik werd aangehouden, tot mijn spijt. ....... [Vandaar dat - de bewaking was alert - Mijn distichon niet toegelaten werd]…

Met uitgestroopte arm, ten halve afgeknuist, wie staat er daar, en steekt ene onbestaande vuist ten hemel? Is ‘t een reus in beelde? Neen ‘t, ‘t en is geen mensenbouw, ‘t is eer een wangedaantenis; een stenen berggedrocht, dat, staande fel en fier, de scherpe houwen torst van ‘t vonkend hemelvier. Doch neen, ‘t en is geen berg, geen wangedrocht…

Ik vond in de beroemde boekenkist op zolder Een telefoonboek waar jouw naam nog in stond Snel dichtgeklapt maar zoals de snelle stofjes Die ontsnapten aan het zonlicht zo kolkten Mijn gedachten om je stralende naam en om Je gapende gestalte waar die zijn kon In de tijd en natuurlijk heb ik toch nog Snel je nummer ingetoetst en een kind nam op…

en de zon lichtend nog en rood verzinkt zelfverzekerd zeker van haar gouden opgang in de azuren zee…

Takken ogen stakerig in een zuinig licht, flauw schijnsel ener lantaarn, genoeg om ‘t donker van het laantje te verzachten. Het voldoet net voor wie de weg hier weet. Wind dringt er binnen, bladeren opwerpend, die droog geworden zuchtend voortschuiven. Een hond, schijnbaar beschutting zoekend, draait de hoek om, komt al rap weer terug.…

In de huiskamer ziet de zuigeling vanuit zijn wieg soms vertrouwde gestalten over hem heen buigen graag méér naar mij kijken daarom huil ik eens flink luid getrippel nadert drie vingers werken snel lief gemompel troost daarbij het doosje boven mijn hoofd laat weer blij zijn wijs horen tonen strelen zacht doen de waakzame lakentjes…

Een blinkende zilveren engel houdt mij gezelschap En ik vraag haar; "Kan mijn gehavende, geschonden ziel die diep in mij rust nog opstijgen kan zij de hoogten nog bereiken die haar geboorterecht zijn?"…

Egidia, waar waart gij met de blik van uwe geest waar rust het boze oog van uw peilloos diep gemoed en welke alchemie voert u als kwade genius in 't schild? White euroknight vraagt dringend om wat klaarte in de wijn zijn blik vertoeft ziende blind in de verte waar zich het rood van boeddha mengt met vruchtrijk groen der ganges in…

Ooit ademde pakijs dik bevroren... Maar bij Newfoundland braken de flanken. De kou gaf het op. Hij smolt open: en smoorde voorgoed zijn mooie kristallen. Als poolwater keek hij om zich heen: gletsjer na gletsjer legt het loodje! Ineens begon hij hevig te zweten: kan de mensheid dit nog 'framen'? Landmijlen verder hoort hij al angst: de…

Ik ben ontsnapt uit mijn pantser, naakt voel ik: wat -- is er buiten mij?…

Een schrikbewind van 24 jaar De hoop leek door het volk al opgegeven Maar de tiran Assad is toch verdreven Plots speelde een rebellengroep het klaar Hij is gevlucht naar Moskou naar verluidt Wie weet put Poetin er wat wanhoop uit…

waar anderen wandelen voor plezier en vertier zoeken dak- en thuislozen in de rust van de natuur draagbare dagen de stad te luid en te snel te benauwd ook vaak hun werk en huis verloren vindend zij dwalend schuil in de natuur psychisch gebroken verloren of vervreemd vertoeven zij onbegrepen in schaduw van het lover een winkelwagentje…

het zonlicht schuurde ongenadig langs een optisch bijna volmaakte huid zelfs het kleinste kratertje wierp zijn slagschaduw ver vooruit het was alsof de maan onder de diepploeg was gegaan en het oppervlak alleen uit kaarsrechte lijnen en scherpe kruisingen bestond daar waar erosie de kleuren licht had gehouden kon men het beste…

Ik kwam aan een oase, een vrouw stond blootsvoets in zichzelf geschaard lege ogen boven een mond vol krijt levende afwezigheid. Zij strekte zich tot in de verten uit, eindeloze bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren van de vogels die haar omhalsden ik voelde mij zo wijd als zij. Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde…

Het was een morgen, kristallijn gezet op vochte weiden, waar de droppeldauw de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel schakerend in het lichte grijs gezegen op gras en groene halmen, in de lucht heldere vinkenslag, over de vlonder het reppen van de voeten, de witte tandenlach, het zingen van de melkster, aan de kimmen de zomen ging…