1660 resultaten.
Vrienden, Vrede
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Mijn vriend, mijn vrede
met jou eet ik, drink ik --
onbekommerd om wat ik wil
eten, drinken en doen
Mijn vriend, mijn vrede
met hoe het gaat --
de hulp die ik nodig heb
en de aandacht die ik niet geef
Mijn vriend, mijn vrede
met wie ik ben, schaamtevrij --
de puberteit allang voorbij
hoef ik niets meer te verbergen
Mijn vriend, mijn…
Schrijf me
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Hoe erger het is, hoe minder ik
anderen lastig val met mijn ziek zijn
ik wil wel
verbonden zijn, maar weet niet hoe
mijn chaos in vriendschap te vangen
ik doe mijn best
er is geen geheim
er zijn geen verboden
gedachten, ik zie je graag
omarm je als het kan
onder de bloesembomen
maar wacht alsjeblieft
tot ik beter ben, nou ja, goed…
Glas
gedicht
2.0 met 345 stemmen 35.514 Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven.
Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was.
Buiten ging het leven door, maar 't hare
ging niet verder dan het glas.
Als ik terug van school kwam keek ik even;
het vierde raam, begane grond:
een witte muur met stille plooien,
alsof de vrouw niet echt bestond.
En toen kwam ik haar buiten…
De handdruk
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.781 O, tintel’ uw hart in de druk van uw hand:
Ik dank voor een vinger twee, drie!
Ik walg van een kneepje, koket en pedant,
Een pink van een man van genie....
En, vrindlief, uw bevende, klevende hand
Is waarlijk mijn antipathie!
Verstijve de hand, die de hoveling speelt;
Beleefde, vernedrende hand!
Verdorre de hand, die verraderlijk streelt…
Kom tot leven.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 334 Als het moeilijk is om door te gaan.
Tel ik mijn zegeningen
En als ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.
Pak ik de aangereikte hand.
Ik kom tot leven,
Want samen komen er we wel.
Iedereen mist wel iets in het leven.
Maar iedereen heeft ook een kracht.
Stop met zelfmedelijden en werk aan je doelen.
Pak mijn uitgestrekte hand.…
Kameraad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 Het mag een beetje nut hebben
dit leven, dit denken, dit schrijven
waar het landschap in stevige contouren
grensgebied vormt, tussen wildernis
ademt er een woestenij vol emoties
grillige waarheden in de hitte van het zand
en aangelegde beschaving.
Er ligt een lange stoffige weg naar de grote stad
aan de oevers van een uitgestrekte rivier…
Vriendschap
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 279 Ik zag onze toekomst zojuist,
in onze vriendschap groeien.
In ons beider punt van rust.
Koffiedrinkend bij Boot,
in het hart van Baarn.
We spraken vertrouwelijk.
Over liefde in ons leven.
Over wat pure onzin is.
Wat werkelijk waar.
Ik proef goedheid in cappuccino.
In ons vredig samen praten.
In elkaar willen begrijpen.
Zelfs in het samen…
Willen blijven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Vandaag ben jij aanraakbaar
dicht bij mij, jouw geur
een wang tegen mijn wang
onze handen vrij
op elkaars warmte
zo voelt vriendschap
zonder woorden
zonder meer
Er is altijd zoveel
om te delen, zoveel
dat we weten en niet durven
weten, niet durven wanhopen
Het gaat nog goed
genoeg, we willen het
niet missen, blijven
herhalen…
Een band
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 254 Je hebt zo'n mooie lach
Daarom dat ik je zo graag mag
Je hebt zo'n leuke persoonlijkheid
Daarom ben je zo'n leuke meid
We hebben een hechte band
Niet zo makkelijk weg te vegen als zand
We blijven altijd samen
Voor eeuwig en altijd
Daarvan krijg ik geen moment spijt
We zullen elkaar blijven helpen
Samen aan zee zoekend naar schelpen
De…
liefdevol verbonden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 209 Gekomen met tijd
Een verbinding met kracht
Steeds sterker en mooier
Begrijpelijk als je om elkaar lacht.
Niet perfect maar wel volmaakt.
Jouw vriendschap die mij diep van binnen raakt.
Je bent mooi en bijzonder en dat op alle vlak.
Lieverd Bedankt voor jouw liefdevol verbonden vriendschap…
Jij Maakt Mij ...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 jij jij alleen jij
maakt mij compleet
tot wie ik ben
ik ben de bloem
die jou roept
jij de bij die
mij bezoekt
en ook al ga je
dan weer weg
iedere keer
beantwoord jij
mijn vraag en aanbod
telkens weer
jij bevestigt toch
waardoor ik weet
wie en wat ik ben
daarom ben ik zo blij
zo blij dat ik je ken…
Avondwandeling
gedicht
3.0 met 89 stemmen 96.520 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande. . .
Wat gingen wij vanavond ver
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe…
Zijn goudblonde lokken en knevel
poëzie
2.0 met 17 stemmen 4.764 Zijn goudblonde lokken en knevel,
Zijn geestvolle neus en mond,
Zijn vergeetmijnietblik, zijn tenorstem
En zijn New-Foundlandse hond,
Ik moet er gedurig aan denken;
Zelfs adem ik soms nog flauw
De geur in van zijn sigaren.
Hij kocht ze gewoonlijk bij BLAAUW.
Ruik ik opnieuw die sigaren,
Dan word ik eensklaps zo raar.
Is 't, omdat hij…
Hulpvaardigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Over heel de verre einder
hangt een waas van verwachting
een droom die toekomst heet
waar wij van afstand kijken
in hoop en zwaar verlangen
van nadering tot elkaar
geen afgunst of kijven
leven in menswaardig bestaan
en onze energie besteden
in ontwikkeling en hulp
aan hen die zwakker zijn
waar de einder nader komt
wie geen helpende…
IN DE TREIN
poëzie
3.0 met 29 stemmen 2.774 Geen naam. Geen woord. Ik weet slechts, dat hij lachte,
Hij lachte, toen hij haastig langs mij ging.
Nu door de dagen en de nachten
Martelt herinnering.…
Zodra ik mijn ogen opsla
gedicht
1.0 met 1371 stemmen 121.579 Zodra ik mijn ogen opsla
is het onzichtbare mij ontglipt
en begin ik te zien wat ik zie:
herinneringen aan wat ik zag
en ooit al zal zien. Door te zien
blijf ik mij herinneren;
en hoop ik dat ik besta.
Vooral als ik naar haar kijk
wanneer zij zo haar hand door
haar haar haalt, haar elleboog
steunend op haar knie, en zij
iets tegen mij zegt…
Vriendin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 129 Ze ziet onzichtbare dieren
in een lucide droom verdwijnen
in trouwe eenvoud
bij het kopje koffie
met de droge tarwekoek
in de echo van de radio
ik probeer reclame te maken
voor haar uiterlijke schoonheid
maar dat heeft zij niet nodig
want ze is van binnen al zo mooi
in essentie van ontwaken
laat zij de wolken niet los
viert…
Rimpelwoud
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 102 We beklimmen samen
in een droombestaan
dode bomen
geworteld
in een oneindig bos
waar klatergoud lokt
voor de verloren kinderen
je laat mijn hand niet los
peutert handig uit jouw neus
roept wat vlinders om versterking
en in het bij je zijn klinkt een lied
over hoe jij jezelf bent gebleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij…
Irene
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden
en ik met mijn ei vaak blijf zitten...
zie ik steeds het beeld
van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang
en erna,
bij de heuvels van Isfahan
en van Shiraz met zijn rozentuinen
als onderpand van onze vriendschap.
Wij zijn verbonden door klank en toon,
gezeten op een tapijt met gouden…
vriendschap
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 Vele jaren vriendschap
alleen in geschreven woorden.
Emoties, verdriet en geluk,
waren op het papier blijven plakken,
Nooit hadden wij
een hand gegeven
Nooit het gezicht
in het echt gezien.
We waren vrienden op lange afstand.
En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook…
[ Aldoende vond ik ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Aldoende vond ik
de passe-partout tot vriendschap:
er niet op uit zijn.…
Ten leste
gedicht
1.0 met 1178 stemmen 89.461 Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.
Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.
Wij worden nu nog slechts door tijd
en ruimte van elkaar gescheiden,
maar…
laat zestig winters
poëzie
3.0 met 24 stemmen 7.288 P.C. Hooft begroet zijn vriend Vos(sius) door woorden van Vondel te citeren:
'laat zestig winters vrij dat Vossenhoofd besneeuwen,
nog grijzer is het brein, dan 't grijze haar op 't hoofd,
dat brein draagt heugnis van meer dan vijftig eeuwen,
en al haar de wetenschap, in boeken afgesloofd,
Sandrart, beschans hem niet met boeken of met blaêren…
beste vriend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 124 je hebt hier vanmorgen koffie gedronken
ik hoop dat je weer veilig thuis bent
misschien wil je een paar vragen beantwoorden
het zal je niet veel tijd kosten
vond je de koffie fantastisch lekker gaat wel
neutraal tamelijk vies erg vies of weet niet
was de conversatie interessant of een beetje
of mwah niet erg totaal niet of geen mening
was…
ALS IK JE AAN ZIE KOMEN
gedicht
3.0 met 120 stemmen 99.869 Als ik je aan zie komen
met de bedaarde waakzaamheid
van een dier op weg
naar zijn drinkplaats
probeer ik je te laten zijn
wat je jarenlang bent geweest:
een vreemde die ik nauwelijks
kende. Maar zodra
je op de drempel staat
ben je heer en meester van
de situatie…
Verlangen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.749 Ik heb zo lang op u gewacht
En nergens heil of heul gevonden.
Ergens lachte het zoet en zacht….
Ach, zonder u is alles zonde.
Ergens lachte het zoet en zacht…
Ik weet wel, dat ik blij zijn konde,
Als ik niet stadig u gedacht,
Ach, zonder u is alles zonde.
Had mijn verlangen maar de kracht
Dat ik u tot mij trekken konde.
Lichten…
Vriendschap
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 295 Vriendschap is zo bijzonder.
Vriendschap daar versta ik onder
samen praten, samen fluisteren,
elkaar steunen bij verdriet
met een bosje "vergeet-mij-niet",
opgaan in elkaars geluk.
Dat is vriendschap uit één stuk.…
Brief aan een vriend
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.944 Tracht, na uw vijftigste jaar,
langzaam te leren, dat het goed is
als de bladeren vallen;
zeg tot u-zelf: 'ik wil pas vallen
onder de winterstorm'. -
mij kan soms nu het verlangen al overvallen
naar onze latere jaren,
als ik niet meer gekooid
in dit zwerfziek verlangen
wonen zal in het huis aan de brede rivier.
hoe goed zal het zijn
de…
IK BEN HET MOE EEN MENS TE ZIJN
gedicht
3.0 met 176 stemmen 85.717 Ik ben het moe een mens te zijn.
Hoeveel eenvoudiger leeft steen,
of aarzelloos de tarwebloem,
ook zonder tranen, geloof ik.
De tarwebloem is nooit verliefd
op ’t onweer of de dageraad;
zij kent alleen het leven sec
en denkt er nauwelijks over na.
Kan iemand zo gelukkig zijn?
Ben je gelukkig, tarwebloem?
Je huilt niet, maar ik vraag me…
[ Wennen, bij elkaar ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Wennen, bij elkaar
zitten, steeds dichterbij –
tot we vrienden zijn.…