Alle inzendingen over NARCISTISCH

Nog vier jaar Trump, dat kan ik niet meer aan Dat eindeloos narcistische gezwets… Die kop! Die toon! Megalomaan geklets… Die apenrotsbewoner, baviaan! Ik vraag U, nee ik sméék U keer op keer Verlos ons straks van die gorilla, Heer!…

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

gaten er was geen tijd en plaats voor angst het zintuiglijk bereik herkende al zijn eind we rouwden om de ondergang van het paradijs dat niet eens de status van hemel bereikte treurden om de weggegooide kansen om nog eenmaal met anderen te kunnen dansen de apocalyps voorbij niets kon ons weerhouden om zo te gokken uit ons narcistisch…

zij dansen op hakken de hoge lach van leven in plezier haren opgestoken lichtjes aangeschoten de kopjes nog fier uitdagend en ondeugend charmant om aandacht vragend maar er worden vanavond geen rozen geplukt in narcistische zelfzucht de heren zijn het oogsten voorbij zien enkel zichzelf als prins aan het eind van de rij…

Hoe schoon is glans van je eigen weerschijn In immer zwijgend water of spiegelglas Daar waar geen spoor van rimpeling kan zijn ’t Anonieme, waar nooit zelfreflectie was Nergens spiegelt men beter dan in oppervlak Glanzend beschenen door stralende zon Pas dan voelt men zich werkelijk op ‘t gemak Gestreeld door zelfzucht als een warmtebron…

ze zwermen af en aan de jager laat ze gaan kijkt grootmoedig hoe een dwaze eenling dolt en duikt zijn kracht verbruikt in een narcistisch opereren zonder dreigende geweren koelbloedig slaat de hagel toe in lentes jonge lijf de zwerm schrikt op en gaat de wind blaast losse veren aan…

Oude wilgen, met gespleten stammen, gesnoerd tot buigzaam griend, verwijten taaie takken de schemerzon, die het heimelijk licht, openlijk laten vloeien, waar harten branden zullen, groeien vermolmde zielen de hemel in, verspreiden sporen van narcistische zwammen zich in de grond, die te splijten en zich te behoeden met het overschot…

Elke ochtend hetzelfde ritueel: mijn ogen glijden met narcistisch welbehagen over het oppervlak van mijn gelaat. Al bijna tachtig en na het scheren als een babyhuid zo glad. Diffuse illusie; daarna, mét bril op, toont de spiegel een geplooide oude man.…

Leegte bemint een kleine cyclus in het land van het cynisme kraaien de trotse hanen in de avondschemering dat hoort gewoon bij het leven klinkt de echo van het stemgeluid van de narcistische psychiater die zijn portemonnee dichtknijpt met pijn in zijn harteloze ziel anoniem is de schuilnaam van het niets de wilde haren kwijtgeraakt incognito…

Ik ben als 50PLUS-lid niet op het congres geen interesse in die Nagel aan de doodskisten van politieke partijen geen interesse in Scheringa de wanhoop van narcistisch autistisch gedrag Ik denk met weemoed aan Krol hij die fouten heeft gemaakt maar ook mensen op de kaart heeft gezet dat was hem ook gelukt met ons ouderen Krol kan altijd…

Ik ben mooi, raspt hij narcistisch.…

Dirigeren waarbij alles bij elkaar komt je kennis, je kunde, je talent je slag, je blik maar vooral je emotie je woede, je blijdschap je afgrijzen, je ergenis en daarmee vooral jouw interpretatie van vooral jouw ik jouw dikke vette ik je egocentrische, narcistische ik maar niet egoistisch want je wil delen met de spelers, met de zanger…

Of wil ik slechts mijn maag haar walging laten belijden, in een narcistische zelfstrelen? Want mijn wurgneiging wil ook wel eens wat! Oh, potsierlijk papier, waar je al toe aanzet!…

Een natuurtalent met wat narcistische trekjes gelukkig schept dat wat leven in onze brouwerij na zijn aftocht langs de mediahekjes, met misschien toch een lichte bewondering van mij maar daarin is iedereen vrij. Sorry Bram, Dat ik jouw foto heb opgehaald daaruit blijkt dat je ook bij mij weer de voorpagina hebt gehaald.…

Zij is er voor mij denkt hij en ik voor hem hoopt zij volgt zij hem, hoort hij haar smachten even maar of blijft het slechts een pure illusie  beiden empathisch en hoogsensitief platonisch poëet narcistische nimf  badend in zuivere bron van koud water verwarmende woorden van liefde, idylle waar enkel haar blauwe vlinders…

De Rabobank: van boeren-slimheid naar boeren-bedrog 'de nieuwe werkelijkheid'!…

liep hij ooit (als een kind) met Trump hand in hand hoe infantiel doet ook nu weer deze kleine tiran Met de Italiaanse inquisitie weer leven ingeblazen wordt ook in dat land de burger pootje gelicht omdat vele Italianen nog niet zijn gezwicht voor de intimidatie van 'farma-maffiabazen' het is treurig dat kinderlijke gedrag en de narcistische…

Ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen en keer op keer lees ik ze hardop voor, zie ik mij in een narcistisch decor hees literair een microfoon inhijgen. Bewust praat ik me zelf arrogant schor om alle verkoopcijfers te doen stijgen, de critici aan mijn degen te rijgen, hoor: ik ben een dichter, maar ga teloor.…

Ja opgestaan is hij, de Lentebode De duistre’ machten zijn fluks heengevloden want elke tegenstand kwijnt weg, verbleekt Narcistisch wentelt hij in de klassieken Poëtisch schetst hij ijle uilenvlucht Citerend een Romein en nog wat Grieken Hoe hij ons oikofobisch toch bevrucht!…

dat alles wat hij zag gelogen was van baby tot heden is zijn verleden een leugen waarin hij en zijn omgeving gedwongen autistisch hebben geleefd in een protocol waarin alles vastgelegd was vaak al eeuwen geleden zonder persoonlijk rekening te houden met de mens waar nog een stukje persoonlijke ruimte was kon hij dat op een narcistische…

Gekkenhuis hier vergeven van waanzin borderline narcistisch navelstaren en in- zichtloos ziek. Wie zal mij bewaren? Tikken, tikken, tikken, kreng decursus, dwang en drang en separeer en incidenten, pillenlijsten van gigantische leng- ten, je wilt er echt niet meer.…

Boerse plebejers voeren de boventoon, hun narcistische en tirannieke vleugels fladderen uitzinnig in het rond. Louter stompzinnige spierkracht. Bedwing hen. In de kooien met die valse handel, hoogmoedswaanzin en achterlijke bemoeizucht!…

Waarom zou ik je nog zien kijk eens naar je trieste leven Narcistisch in hart en ziel niet in staat liefde te geven Waarom zou ik je nog zien geef me maar een reden Je loog de schellen van mijn ogen trapte me hard naar beneden Waarom zou ik je nog zien al je daden waren doordacht Kwetste mij tot diep in mijn ziel Je hebt mijn liefde verkracht…

hoe de wereld is geschminkt tot een clownerie in voorbeschouwing vertoont dit spektakel het einde van het geloof in een afloop zonder pret, gebeden worden onthuld met bommen en zwaarden wie de waarheid vindt in toedracht van religie gebasseerd op narcistische waarden onttroont dit sektarische beginsel met bijl en as, het vuur smeedt het ijzer…

spartelt deze aarde om haar trage as, inhalig doch ook verschrompeld inhaleert ze de lucht die dik en stroperig haar luchtwegen sluit de mensch, van oorsprong zeer egoïstisch doch een terdege narcistische leer heeft dit primaat geëvolueerd tot wat het nu is machtig lustig inhalig onbetrouwbaar, tuig dat onbetuigd zich laat gelden…

Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen in een deken Van nihilistische middelmaat De Groten die ons wilden zeggen “Zoek alleen wat diepgang heeft Vervloek de wereld en zijn leugens Die glimlach die je leegte geeft” Wereld van verloren waarden Kunstmatig leven, flauwekul Narcistisch…

Druk een sticker en een stempel op het schrift, want misschien is diegene wel geschift!…

zo verstrijkt de tijd ik noem dat geen vervelen ben blikken aan het stelen van hem of haar het is al helemaal geen delen eerder een narcistisch gebaar ja, die kan ik enkel zelf telen in wezen een vorm van stelen maar dat vraagt om een geweten dat is bij mij wel mager aangemeten erfelijk heet dat tegenwoordig kan ook mijn keuze zijn ach…

Bovendien voel ik me door al die narcistische tikkers op magische schermen behoorlijk buitengesloten en durf ik niemand nog iets te vragen. Ik ben ongeveer de enige nog die naar de voorbijrazende landschappen kijkt en opgewonden raakt van een opeens gespotte roofvogel of een vliegende BH.…

buiten woorden wringen zich tot een klucht massa’s moeten weer weglopen feiten doen niet meer ter zake wie het hardst roept krijgt de kluiten grenzen zijn slechts de afspraken uit een vredig ver verleden retoriek bepaalt het heden wie het hardst roept heeft gelijk rijkdom lijkt niet om te delen immers een leidt dan zovelen in zijn narcistisch…