Netgedichten

netgedicht (nr. 15.274):

Horror en de schoonheid

De dode boom werpt zijn vruchten af
en hij lokt kleine meisjes
om hun darmen te spoelen
in zijn ongenadige bijzijn,
opdat zijn wortels zouden struiken in weeë grond.

Ze kokhalzen de ondode afscheidingen
naar de wereld van zaadjes en nieuwe kiemen.
Het meisje was allang afgestorven,
maar ze baarde een vers nageboorte.

En hij;
het levende teren, lokt het ongedierte
in zijn parmantig stinkende stronk.
Ik ben mooi, raspt hij narcistisch.