Netgedichten

netgedicht (nr. 15.272):

Lichtwezens

Goed gevoed met wijsheden en stommiteiten,
openend onze ogen met kwaad of lieftalligheid
(van woorden, kogels, gummiknuppels of machete!)
aangekleed met de dromen van anderen
wij bepalen wat lelijk is en wat schoon
en trekken de schoenen aan die niet bij ons passen,
meerdere malen wisselen wij van oor,
wij verbieden de dieptes en de hoogtes,
wij praten over houden van terwijl
wij liegen, martelen en moorden,
ons puin zwerft in een baan rond de aarde
“to boldly go where no man has gone before”

en zoals dit gedicht worden pamfletten geschreven,
manifesten in alle talen voor de redding van onze planeet
toch laten wij ouderen in eenzaamheid en honger sterven,
buiken van levende walvissen opengesneden,
wij trappen op de zielen, harten en vingers
van onze kinderen met laarzen van kwaad
wij rukken ons de haren uit het hoofd, egoïstisch voldaan,
jankend van zelfmedelijden, over het volk, over het geloof
over de evolutie, over de wetenschap, over de kunst…
oh God, waarom ik? oh God, waarom wij?

lang geleden
ging ik op zoek
naar de bron van alles…

vele omzwervingen later
zag ik dat ik geen stap verder kwam
dan dat wat de mens is

en kunt u zich voorstellen
dat gevallen engelen ook, lichtwezens zijn…