Alle inzendingen over BEGRAAFPLAATS

op de begraafplaats legt de winterstorm het verzwegene bloot een witte bleke steen niet langer geborgen onder laagjes dunne sneeuw het onvoltooide weerloze leven verstopt in inktzwarte schuldige aarde murw van zwijgen en wegkijken zing ik je naam samen met jou, Michel kruipt de ijzige kou onder mijn huid…

wieken altijd wijst er een naar de lucht en naar de aarde niet bij droefenis en blijdschap vader speelde daar een kleine jongen onder wegsnellende wieken het kind met sombere ouders vergroeid en verstard in hun grond en geloof in de tijd van toen alles was zo rustig nu is het zoeven razen en haasten geworden langs die begraafplaats…

De begraafplaats van de Tweede Wereldoorlog, een herinnering aan De erfenis van helden is de herinnering aan degenen die hebben gestreden. De onbekenden en bekenden, je weet alleen niet waar ze precies liggen. Sprakeloos en verdrietig raak je als je de geschiedenis leest.…

er zijn weer mensen geweest ze lopen almaar in en uit zeker wel drie wat ze gezegd hebben, ben ik vergeten is mijn huis mijn huis nog wel nu ze zich overal tegenaan bemoeien wat ik aan moet, in moet nemen van mij hoeven ze niet te komen mijn adressenboek, gelijk een begraafplaats waarin staat wie ik allemaal heb weggebracht namen die me…

ademhalen gaat vóór het roepen verdrinking is bedrieglijk stil in rusteloos water vindt de mossel op een levenloze man een plek om te wonen moeder en kind scheiden niet aan elkaar gebonden in hun woordloze dood laat in stille ere-tuinen duizend bloemen bloeien vaarwel rust in vrede…

begaan met kleine dingen die mij niet onopgemerkt blijven het laatste dwarrelende blad een kroonkurk tussen kiezels op 't pad van de begraafplaats de verloren geraakte sigaar met het kleurige bandje (AGIO) en bij een witmarmeren zerk de vaas met rode rozen zo zoek ik met eigen ogen in een wereld van wanorde naar de kleine dingen die…

Vroeg in de morgen loop ik over de begraafplaats heen naar het hoogste punt. Daar laat ik mijn ogen weiden over de dodenakkers, over al die stenen in gelid. Een haiku die ik pas las komt bij me boven: regen twee jaartallen een naam Hij is van Luc Lambrecht. Het lijkt wel een haikuskelet. Korter kan niet.…

In Drachten rijdt de jonge meubelmaker trots op een motorfiets door zijn mooie woonplaats opeens maakt een ongeluk een einde aan het leven van bijna negentien jaren zijn bescheiden grafzerk toont de sterke woorden "Veilig in Jezus' armen Veilig aan Jezus' hart" bemoedigt ruim een halve eeuw bezoekers van de begraafplaats kijkt met krachtige…

op de draagwijdte van de wind jagen ze aan - zwart gevleugeld - rond de marmeren zerken waar –ironie – de rouwvliegen dansen o bibio marci het zwerk heeft dat speciale blauw dat alleen bij nachten hoort en in het nabije dwarrelen bladeren in het zachte schijnselwit boven leemte van het kiezelpad verzwijgt de muur -met daarachter…

't Bleef die dag somber zei de weerman op tv, de mist zo dicht, 't was bijna regen. Ik schreed met het doorweekte volk mee, geen woord teveel, er werd vooral gezwegen. Op 't kerkhof begraaft men niet overdekt, Bij regen houden de dames de parapluies omhoog, met het vocht dat uit de herenhoeden lekt blijft op een begrafenis niet veel droog…

Hij stalde de spade in een plag en wrong wat denkbeeldig zweet uit zijn pet, gaapte naar een kever en voorspeldde droge hooimijten uit een vleugje knalpotgas. Doar, zei die, krieg ie een kei van in oe vel, jong. Perkament dacht ik, rimpels bedoelde hij. We speelden generatiekloven, dat is traditie. Moeder had rotsen toen ze stierf en papa…

Wit wollegras, lavendelheide gluurden uit hun hoogveen naar aaneengestikte hazenvellen grauw als de vergleden en naderende eeuwen boven nederzettingen, rechthoekig, met twee ingangen in de lange zijden; middenin die hoeven één rij dragende palen: dat is wat wij vonden en dat hun bewoners de as van hun doden in urnen bewaarden, de urnen bijzetten…

Het is onrustig rondom het graf men is een nieuwe wijk aan 't bouwen graafmachines rijden aan en af hun enthousiame is niet te houwen "Onrustig he, vadertje Krediet" "Komt de verlosser voorlopig niet" -------------------------------------------- Historische toelichting Begraafplaats Oud-Kralingen vroeger uniek en eenzaam gelegen in het…

Silence Een hoopje zand Kleine verhoging in het land Verstopt achter boerderijen Ligt daar het kerkhofje Van Zwartewatersklooster Hier zou ik mij neer willen vlijen Bomen en hoge zerken die een schaduw werpen op een voorbij leven Niks meer te streven. Slechts een handjevol mensen Wacht daar af op wat gaat komen Eeuwig rust en dromen…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

De parken hier zijn wonderschoon en wonderstil. Men komt er Goddank geen zingende sukkels tegen maar prachtig vleesloos gedierte in beenderbomen, skeletten van engelen bij een bloedfontein. Werkelijk niet veel dat met iets van levenswil hier ronddraaft. Alleen de Dood schoffelt wat verlegen in de schedelperken. De rest staat te bekomen van…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

Een hechte rij beuken blaast luchtig en zacht reine adem over vredige graven, wil de Burgemeester Wuiteweg laven, geeft gemoedelijk vloeiende levenskracht. De luchtstroom uit dicht lover houdt steeds wacht bij huiskamers en werkgrage zalen vol mengeling van allerlei talen, die geheime spraak of openheid betracht. Bedaagde huizen van rijk…

Ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen ja, met zo'n mooie oude kerk met toren, 't liefst een katholieke, een roomse waar nog ondeugende dingen gebeuren, maar ook de ontroerendste, de meest hartverscheurende, verdrietigste,omdat de dood nooit went maar ook voor de ongelukjes met het dragen, het neerlaten van de kist door het verkeerd…

(memorial day op de Amerikaanse begraafplaats Margraten) ---------------------------- uit: 'Zielverstand', 2007.…

Veer na veer, vallend van de vleugels van de duistere engel die vallend hoogte verliest boven de nevelige begraafplaats - vak na vak staken en stenen Mannen moesten doden jongens waren bange helden honger en ziekte deden de rest Het leven is mager, de borsten van de meisjes zijn te plat voor de baby's in hun buik Tussen de tere zwarte…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

Ik vond hun graven in onze begraafplaats, zover van huis, wisten hun geliefden dat ze hier lagen ?…

Ik dacht aan de begraafplaats, aan de stilte zo sereen. En tevens besefte ik wat kan de natuur meedogenloos zijn en gemeen.…

MVV wil haar harde kern belonen met een rustplaats op het veld van eer ’n rood - wit kruisje met net dat beetje meer en een “last post” op vuvuzelatonen Krijgen hun supporters dan ook bij God 'n abo of eeuwig stadionverbod MVV denkt na over een plan om een veld van eer voor overleden fans vrij te maken op de gemeentelijke begraafplaats.…

verdragen in innerlijke angst gevangen proberen met elkaar te praten zelfde toekomst in het verschiet niet projecteren, geen projectie we blijven het proberen jouw stem klinkt helder ik luister en ik fluister alle geluiden klinken vaag ik probeer je te ontwijken in dezelfde nuchtere boekdelen van dit ontheemde niemandsland op de begraafplaats…

Hij had sober geleefd, alleen en lang intieme menselijke contacten ontbraken des te meer zijn inzet voor de kerk, de begraafplaats en het stadszangkoor Die waren ook allemaal van de partij waarin hij uiteindelijk centraal 'lag' Nu hijzelf tot stof was wedergekeerd was hij als mens, man snel vergeten!…

trompetmuziek schalt hartverscheurende corridas over de begraafplaats de hemelpoorten gaan open de geesten van de gestorven angelitos komen thuis vanuit zijn tuinstoeltje gebaart een oude man: méér leg er méér goudsbloemen op flor de muerto bloem van de dood je lijkt op de zon je kleur en geur wijzen de doden de weg de weg…

. (* katholieke begraafplaats in Leiden)…

Bij het imposante graf van Oscar Wilde was ik lang alleen, wat mij ontzettend veel deugd deed, terwijl ik bij de uitgang van deze begraafplaats enkel dacht aan Jim in zijn badkuip, waar hij door een overdosis harddrugs in overleed. Jim met zijn hoogst zalige stem zingend en zonder badkuipbewaker.…