Alle inzendingen over Bleker

het stukje zon maakte de sprong weer goed de overkant jouw hand de lach waar alles mee begon had de aanloop niet goed voorbereid slecht weer de tegenwind maakte de afzet zeer onzeker we oogden beiden bleker het stukje zon kwam in je ogen om mij een goede landing te beloven op de grond was er jouw warme lach toen ik weer…

De nacht is al bleker, maar 't is nog zo kil: zal het ooit warmer worden? De eeuw is nog pril...…

weinig monden praten mij aan hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee…

Menselijke schaduwen worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

Daar is de zon wat schijnt-ie je verbergt je in het licht pakt je koffer schaduw tegemoet wanneer je weg bent valt de nacht valt wanneer je weg bent niet eens zorgvuldig slijtage is te zien er wordt gegeten gedronken gedanst twee-armigen in blekere tinten je hebt al je vingers tel maar na gegeten gedronken gedanst anderen sterven nog…

menselijke beelden worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

Dieren springen op tot mijn schouder, mijn hoofd blijft stil; ik word niet bleker - enkel ouder mijn trots, mijn wil. Nooit zal u een leven meer in tel zijn, mijn licht, dat vlucht!…

De zomerzon werd bleker Het werd buiten kouder Witte wolkjes dreven over De wereld werd ouder Wij lagen in het gras En keken omhoog We zeiden niets, we zwegen We zagen een regenboog Typisch de winter Om zo plotseling te komen We lagen daar nog steeds Onder de kale bomen De wind liet ons liggen En speelde met onze haren De liefde…

Kijk, speciaal voor mij gemaakt zeg je en ‘n lachje huilt onzeker in je gezicht dat een tintje bleker mijn hart vol medelijden raakt Ik vind ‘m mooi, hij lijkt net echt vervolg je …op onvaste toon die druipend van gefaalde hoon zorgt dat ik tegen m’n tranen vecht Terwijl je hand zich radeloos strekt om te voelen aan het donkere haar prevel…

Zoals twee vlammen spelen in de nacht, En nijgen naar elkaar met bleker gloor, En trillen sneller in elkanders gloed, - Tot bei opvlammend in de lucht, in 't zoet Verenen beven, - dan, de nanacht door, Brandt één grote vlam, in kalme pracht.…

stilaan maar toch zeker komt vroeger weer terug de tijd van nu wordt bleker valt weldra van de brug stress wordt alsmaar groter in je leven van achttien je karakter smelt als boter wie niet weg is, is gezien de hippietijd van lang geleden werd fel bekritiseerd vooral dan hun ideeën werden echt globaal geweerd maar toch kunnen…

De mist, onzeker, dan grauw, dan bleker hangt om ons heen. De schim van stranden, van lage landen, verzonk, verdween. Wij turen, turen door eenzame uren en dan, een wijl, - als vanuit dromen tot ons gekomen, - verschijnt een zeil. Wij zien, - een rimpel in 't licht, - de wimpel hoog in de mist voorbij ons drijven.…

De plannen lagen op tafel naast een hete Brusselse wafel Door een kleine oppositie gevleid werd Kamermeerderheid een feit Er is nu zekerheid voor de burger onzeker wordt verzekerd door het kabinet iets bleker Hun polis is afgesloten en dekt alle schade Mythen en sagen tot het einde der dagen Door werk, geloof en goede hoop krijgen we na…

Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker, Blies warme wind de morgennevels over, Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker De jonge vogel in het wiegend lover. Die floot en zweeg en floot dan weder blij Uit hart en keel. Toen antwoordde verheugd Mijn ziel met zang en zachte mijmerij. Ik dacht aan u. Ik denk aan u altijd.…

Er zit niets anders op, hij moet hier weg, omdat hij aan ons land niets extra’s biedt. Al doet het vele mensen veel verdriet, zo zijn de regels; hij heeft dikke pech. Dus dit is het besluit, in naam der wet: de steppekiekendief wordt uitgezet.…

Sluit de luiken, bijt in ‘t stof Waar de wil schuurt in osmose oogt het glanzend weten dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu die tomeloze veelvraat energie en gift verspilt - zo ’t geweten dieper knaagt reikt de winterkou zijn deken met een vorstelijk…

Antwoorden en vragen, een verschuivende waarheidszin, afkomst en geaardheid als terugkerend onderwerp de uitkomst niet in het geding spannen alleen de doden hun vermoeide paarden uit elke onhaalbare hindernis in de barrage van de tijd wordt ervaren als gemis waarin schaduwen bleker worden, rekken zich uit in een eindeloze reis…

Halverwege sloeg de zon zijn schaduw in het aquarium van onze etage waar ik tegen het glas gedrukt steeds bleker hun verdwijning na bleef staren tot ze de hoek om waren van mijn geheugen. Op de kust, zei mijn moeder later, zijn ook zij uiteengeslagen.…

Wel minder dan konijntjes in het veld want daarmee is het wel heel bar gesteld en op de duur maakt veel te veel je bleker of krijg je breuken, al dan niet bekneld of geestverzwakking als een stille wreker; vandaar drink ik bedachtzaam uit die beker: Te overdadig schaadt, is wat hier geldt.…

't Plankiertje ligt nog dikbeleid met korrelronde wittigheid, die bleker, weker saamgepakt, flets wegdooit waar een zool in zakt. Het water kruipt en krimpt al lager. De regen druipt maar trager, trager... Heisa! Daar zijn de jongens! Hop! De broeken op!…

Daaglijks wordt hij bleker, minder Schitterend zijn donkre ogen. Staamlend geeft hij absolutie Voor haar zondig, werelds denken. Eindlijk vond men in de biechtstoel Dood de jonge priester zitten. _ Juan was zijn naam. Zijn vader Was een arme schapenhoeder.…

Niet de rouw van wat we innerlijk dragen je blekere huid of je haardos kleuren de dagen, het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien. Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart. Kamers kunnen tijden lang in de rouw gehuld zijn veilig daar van binnen waar niemand het weet.…

Natuurlijk weet ik niets van dat verdrag, waaraan de mensen onderling zich binden. Ik weet niet wat de vogels ervan vinden, wanneer een polder, polder blijven mag. Ik zie alleen het land, de Westerschelde, en vind het mooi. Dat wou ik even melden.…

ze volgden elkaars vlucht door smalle straatjes alsof de stad in lichterlaaie meebewoog op de laagte van hun stemmen uitbarstte in de eerste toren, aangestreken door een rechterhand ze versmolten passie en hartstocht met wrede smart, intiem en zonder rust omdat zij beiden wisten te zullen sterven, steeds bleker en verder weg van de maan…

Versvorm: e-Rondeel Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker: Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld. ’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld met horen is het ook al droef gesteld de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker ‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld en maagzuur komt op afroep als een wreker na ’t nuttigen van…

3Eekk69FvwE ------- CDA is Wilders moe gaat weer naar haar leden toe Dat is voor ons toeschouwers het mooiste wat bestaat iedereen denkt dat ie vast prima in het plaatje past t zijn er nu al zes  en er komt  nog een congres Heeft Maxime een goeie bui en is Liesbeth niet te lui dan gaan zij campagne voeren Ruth kijkt guitig en charmant  Bleker…

Koeler ultramarijn is daarom aanwezig; ook zijn huid is wat bleker. Het verstand schept afstand. Maulena drinkt vaker aan de zonnebeker. Nu groeit de ruimte voor Maulena. Steeds breder; haar zon komt op; geen doorgeschoten mannelijkheid meer, zijn zon gaat rood ten onder. Zoek dan een balans, teveel gevoel maakt sloom als in een poel.…

Reeds welkt de peerlemoeren Tot bleker avondlucht. Zij talmen aan de toog Van 't open venster, waar de donk're olmen lijnen.…

Ze is bleker thans; hoor 't klokgebrom! Ach, Ada roept me... Ik kom! ik kom!...…

Zoals een glazen bierkelk óverstroomt, Door bellend schuim, geelwit gezoomd, En wat nog gistte in deez' beker, Verflauwt van stroomgoud, wordt steeds bleker Kleur, spoelt dan, zacht stuwend, langs de rand, 't goudwit gerstvocht droppelt op mijn hand.…