Alle inzendingen over Bonzen

Mag ik van jou Deze dans en Kom nabij Ervaar mij Een adem blaast Door haar haren Zijn aanraking Klein en groots Kan het intiemer Dan dit moment Een eerste Echte contact Wangen tegen elkaar Harten die uit Lijven lijken te bonzen Gelijk hopen te kloppen Die intensiteit In alle stilte ervaren Met hoop en verlangen Echte genegenheid…

is meer dan niets horen voorbij aan geluid van rumoer, onrust van het bonzen in je hart van het wachten om in stilte vrede te vinden Stilte is meer dan stil na de donder na de laatste slag van een klok en de storm van een kruisweg bij de laatste ademhaling van leven hoorbare stilte bij een kruis voelbaar …..…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

littekenwaas getuige van wat leven houd ik het heelal gekneld tussen gisteren en morgen verborgen achter toen en later en de heerser over het lijden in het hier bevoel ik het eindeloze nu dat getijdeloos gemurmel van water in een beek die hopeloos blijft zoeken tussen bron en zee nu adem ik niet dat doet dit lijf vanzelf onder het gestage bonzen…

Hij keek haar aan en zij voelde zijn hartstocht branden Een glimlach lokte om haar lippen terwijl ze op hem toeliep heupwiegend Zijn handen pakten de hare Hij drukte er een kus op en zij vlijde zich heel dicht tegen hem aan, voelde het bonzen van zijn hart tegen het hare Streelde de haartjes op zijn borst Hun ogen vonden elkaar in…

Niet denken maar doen handeling schatplichtig stroomgebied van dromen rivieren ledematen bloeien kleuren boeiend naakt het praten niets in stilte alles bonzen van leven open de sluizen alle deuren open sloop de muren naamgenoot in liefde goud omrande schoonheid bloemetje voor de dorst behulpzaam neergeschreven wat er toe doet…

Ach m'neer, riep-ie lallig naar een meelevende spar; één hand in z'n haar zonk-ie neer, in de war, in de tuin lag-ie languit z'n verdriet weg te snurken tot de morgen te bonzen begon in het gras en bleek dat zijn hoofd het mijne was.…

Ze vergrendelde zijn naam in haar diepste kabinet en zou hem er ook niet meer uitlaten, maar ik hoorde hem bonzen.…

Nu een ander leven van mijn hand die mijn hart laat bonzen door je scherp te stellen met mijn oog met jouw ademhaling ver weg.…

wel venijn zacht knijpen tot de pijn je weg doet kijken uit mijn donkere blik want ik schrijf vlak omdat jij diepte hebt ik wil duiken en verzuipen in je huid wegkruipen en de hel kortsluiten in genot want ik zit in je kop niet op plaatsen die geschapen lijken voor intiem plezier ik ga je strelen met woorden die je hart doen bonzen…

het venijn zacht knijpen tot de pijn je weg doet kijken uit mijn donkere blik want ik schrijf vlak omdat jij diepte hebt ik wil duiken en verzuipen in je huid wegkruipen en de hel kortsluiten in genot want ik zit in je kop en niet op plaatsen die geschapen lijken voor intiem plezier ik ga je strelen met woorden die je hart doen bonzen…

haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor wetten die in dit buitenleven op onze deuren bonzen…

Maar plechtig aangetrokken klokken tampen En langgerekte heilige tonen gonzen Boven het dor en streng gebed der bonzen, Beveiligd voor de nacht in 't heiligdom.…

Leg je, toch even onzeker, je vinger tussen de bladzijs, druk je het boek tegen je borst, waar het ritselt door het bonzen van je hart? Ben je nòg mooier nu, kijk je door het raam? Wees gerust: dit is werkelijk voor jou geschreven. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.…

En 't jagend bonzen van mijn hart Draagt niet tot u, die kòmen moet, Die mòet en die niet komen zult, Niet komen zult, hòe lang ik wacht. En mijn wanhopig ongeduld Verschrei 'k ellendig in de nacht.…

Ze voelen hun hart bonzen en gaan weer naar binnen, grijpen elkaar beet en aarzelen. Moeten ze elkaar doodslaan of moeten ze elkaar kussen? Wat moeten ze doen? Jij mag het zeggen, fluisteren ze. Nee, jij. Nee, jij! Jij!! ----------------------------- uit: Gedichten 1977-1999.…

Ik voelde het bonzen rondom mijn hart die avond ook het jouwe wachten en stilstaan tijd zonder wapengekletter de tijd voltooien. Tijd slacht soms dromen slaapt niet voor alles klopt, al baadde alles ooit in liefde ritselden ook hogere kruinen daar bij de duinen dicht aan zee golven nemen nu herinneringen mee.…

Het bonzen tegen mijn beproefde slapen, het lege luciferdoosje in de riekende WC… Virus, ga een ander slachtoffer zoeken!…

Daar bonzen harten, vol van verlangen... Ik staar naar mezelf maar ik kijk in andere ogen dan ik had gewild ze zijn "gebroken" net als dit verdomde spiegelbeeld!…

Het zachte bonzen. De snuiten. Het vermoeden dat gedurende jaren in hun genen was geslopen. De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

momenteel grief een frisse bries wordt gezien als god’s zegen de verlossing van hellepijnen is wat ik blief blaas de wind onder mijn opgeslagen vleugels laat me weer galopperen met gevierde teugels geef nieuw leven aan wat huist onder het bot breng rust in met bloed overlopen kamers ontdoe mij van die doordreunende hamers want dat hele harde bonzen…

Heeft hem beloond met zetels Nederlanders stemmen al snel Zelf voor een gespeelde (schater)lach Rutte is de slaaf van zijn partij de VVD En met name van zijn mannelijke bonzen Schemerig achter de schermen van ’t bestuur De slaaf Rutte uitbuitend tot aan zijn bot Als een melkkoe wordt hij totaal uitgemolken Met opgedrongen krachtvoer legt…

Dan weer onder de bijna hete kraan, met ellebogen en hoofd tegen de muur Ik merk niet dat een traan meerolt met het water uit de kraan Al mijn zorgen lopen mee in die zee van water en ik blijf staan zoals ik stond tot het bonzen van mijn hart langzaam is verstomd. Ik voel me als herboren...…

Lang, sarrend traag blijft hij mijn hoofd omgonzen, Dan in mijn hartekamer hoor ik bonzen, En 't is de horzel, die geen uitweg vond.…

de ziel tot naaktheid gedwongen door afgevuurde kanonnen die diepe laklagen als zekerheid zag die ziel braakt en braakt de modder uit waarin verrotte palen als fundament de schijnvertoning opvoerden in vele bedrijven uitzichtloze bedrijven ik zoek die leegtes te vullen dikwijls met vergrijsde dromen mijn klauwen vuisten bonzen…

Mijn hoofd lijkt over te lopen Gedachten vullen, en meer Mijn hoofd begint te bonzen Ad’ren zwellen meer en meer Mijn gedachten vullen de leegten Die er eerder waren geweest Mijn denken voert de boventoon Ontspanning geeft de geest Welhaast lijkt alles te ploffen Geen ruimte is er meer Mijn slapen die blijven kloppen Mijn hart die gaat…

Op het nachtelijk Ritme van wat in onzekerheid op Iets beters wacht, klopt mijn hart Tot bonzen toe, onbekend met wat Niet eerder werd bedacht. De schimmen van de straten Worden tot mijn angsten van De nacht. Hun voetstappen de vele Dictaten geven aan de schimmen een Magische kracht.…

geheimpjes hebben wij gekoesterd en de nieuwigheidjes worden persoonlijk overgebracht niet zomaar als pakket bezorgd en uitgedeeld wij ervaren de kleine irritaties die minder nieuws altijd vergezellen we kennen elkaar al zo lang dat ik voelde dat je veranderd was spontaneïteit was weg in het in stilte benaderen voelde ik je hart bonzen…

Ze zag niet eens mijn liefdesogen voelde niet het bonzen van mijn hart ze bloeide zo stil en ingetogen alsof ze mij daar nooit eens had verwacht. Ze strooide liefdeszaden in het rond ver en wijd over de heuveltop heen.. toen in mijn hart plots een kiempje stond ging ik met tranen van vreugde heen.…

Tot afgrond zijn gezonken land en zee; In de afgrond rent, hong'rig, de duiz'ling mee, Daar zuigend, waar ze hoopt, dat 'k neer zal bonzen. De aarde is een schaal; hoog ligt de horizon.…