Netgedichten

netgedicht (nr. 5.094):

een vreemde spinselt in je hoofd

niet opstandig zijn
wel venijn zacht
knijpen tot de pijn
je weg doet kijken
uit mijn donkere blik

want ik schrijf vlak
omdat jij diepte hebt
ik wil duiken en verzuipen
in je huid wegkruipen en
de hel kortsluiten in genot

want ik zit in je kop
niet op plaatsen
die geschapen lijken
voor intiem plezier
ik ga je strelen

met woorden die
je hart doen bonzen
en je bloed laat gonzen
door de aderen van lust
je passie is nog niet gesust

na deze strofe ben je
klaar en zijn je dromen
weer niet uitgekomen
een vreemde spinselt in je
hoofd en heeft te veel beloofd