Netgedichten

netgedicht (nr. 16.997):

zo ongeveer

in deze rechterhand
met haar littekenwaas
getuige van wat leven
houd ik het heelal gekneld
tussen gisteren en morgen
verborgen achter toen en later
en de heerser over het lijden

in het hier bevoel ik
het eindeloze nu
dat getijdeloos gemurmel
van water in een beek
die hopeloos blijft zoeken
tussen bron en zee

nu adem ik niet
dat doet dit lijf vanzelf
onder het gestage bonzen
van mijn gewillig hart

ik adem niet om
nader te kunnen kijken
eindelijk eens te zien
hoeveel ik los kan laten
niet toen noch later
maar hier
zomaar nu