115 resultaten.
Wet van de zwaartekracht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Lexence
Daar ik haar alleen
Van de reclame ken,
Advocaten en notarissen
Die zoals meestal maar
Een zaak hebben om te
Verdedigen, namelijk hun
Eigen bankaccount die
Liefst zo snel mogelijk
Door en door gespekt moet worden
Als een voorspoedig vetgemeste big
Mijmerend over zoveel onzin
Begin ik in mijn lichte euforie
Welhaast gewichtloos…
Vlinderpracht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 156 Gewichtloosheid van lichaam.
Puur genieten van het niets.
Alleen vrijheid van vlucht.…
Niet alleen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 205 Ik wil lopen
zonder voetsporen
ik wil gewichtloos zijn
laat me vliegen
laat me alsjeblieft vliegen
Ik wil voelen
zonder tranen
ik wil stappen zetten
zonder weggefluisterd te worden
waar verdwijn ik naartoe?…
Vlokkenval...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 332 Meegevoerd op de wind
door de lucht suizen;
alle kanten op
rakelings langs huizen
ongedwongen als een kind
Hoe zou het zijn
om zo gewichtloos
te kunnen dwarrelen
zonder doel, smetteloos
mooi wit en klein?
Ik zou best een dagje
sneeuwvlok willen zijn……
Paradijselijke bogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 gewichtloos
tussen waken
en slapen
wist jouw lach
nog net even
de hemel te raken
krulden
je lippen in
paradijselijke
bogen die
sensueel iets
fijntjes beloofden
oogwimpers
trilden op de
slag van je hart
konen kleurden
jouw jeugdige teint
lichtroze zacht
ik kende de
vele dimensies
die wij moesten
gaan maar jij had
dat…
uit mijn schaduw
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 225 na zonsopkomst
heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens
en liet hem af en toe even over het randje kijken
naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal
hij vertelde mij over het vredig mooi
zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt
als de zon op haar hoogste punt is
mijn schaduw in alle rust kan verlaten
gewichtloos laat ik me…
sterrenstof twee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 212 Ik draag vandaag mijn schaduw
langs het stromend water
ik draag haar naar de zon
het is lichter dan je vermoedt
draag ik haar naar het licht
de sterren liggen
in de rivier te baden
Orion het is dichterbij
veranker daar gewichtloos
zwaar thuis
ontspannen kwam
hij
oog in oog
met een stroom
van vocht
rimpelend in
zijn…
Ambachtelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Het stille woud kent
een vreemde vloer
er heerst een zonderlinge gewichtloosheid
alle seizoenen worden samengeperst
in die sobere kleur
van vergankelijkheid
Voordat het licht verspringt
naar de tint van de oorsprong
vloeit alles bijeen
de doden hebben hun mantels
breed uitgespreid
de snit verwijst nog naar de drager
oogappels…
Verwaaiend in de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 Te vaak hoor ik van jou
Dat het schuurt, wat ik zeg,
Wat ik denk, of wat ik doe
Je kijkt er dan steeds
Ongemakkelijk bij -
Hulpeloos zwijg ik in antwoord
Op jouw klagen, op jouw zuchten,
En heb maar een verlangen nu,
Dat al het klagen en zuchten
Zal verwaaien in de wind
Zoals het zachte mergelstof
Gewichtloos door de wind
Weggedragen…
uit mijn schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 295 na zonsopkomst
heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens
en liet hem af en toe even over het randje kijken
naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal
hij vertelde mij over het vredig mooi
zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt
als de zon op haar hoogste punt is
mijn schaduw in alle rust kan verlaten
gewichtloos laat ik me…
Vergeten stilte...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 446 In een Limburgs landschap
sta ik stil en verwonder mij
Hier, in de uitgestrekte velden
voel ik rust dat maakt mij vrij
De wereld stopt voor heel even
Een rust die diep in mijn ziel kerft
Geluiden zweven gewichtloos weg
Het is de stilte die hier rondzwerft
Dit moment schilder ik in woorden
gevangen in deze totale sereenheid
Niets dan alleen…
van guitenstreken tot kunstgenieter
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 393 verras me
als je danst met woorden
de leegte inneemt van mijn stem
ochtendwind begint te walsen
voorbijgaan niet langer meer telt
ik zal je wijzen met kleine streken
waar je in me wonen kan, spiegelschrift
uit schaduw halen, doorgegraven
in een anagram
slaap met me
in' t verdere naakt, poëtisch en in volle klank
tot ik gewichtloos…
vleugels van satijn
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 267 nu de lucht geklaard is,
laat ik d’aarde los
én... misschien ben ‘k morgen,
al voorbij de zon
mag ik jou nog even dragen,
voor ik gewichtloos word
of wil je nog wat praten,
over die mooiste nacht,
toen jij mij vleugels gaf
nu de lucht geklaard is,
laat ik alles los
jij tooide mij met vleugels,
hoog en wijd gespreid
zodat ik m’n hele…
VLEUGELS VAN SATIJN (oorspronkelijk gedicht van Kerima Ellouise - muziek: Guido De Pelsmaeker - zanger: CROOM)
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 355 nu de lucht geklaard is,
laat ik d’aarde los
én... misschien ben ‘k morgen,
al voorbij de zon
mag ik jou nog even dragen,
voor ik gewichtloos word
of wil je nog wat praten,
over die mooiste nacht,
toen jij mij vleugels gaf
nu de lucht geklaard is,
laat ik alles los
jij tooide mij met vleugels,
hoog en wijd gespreid
zodat ik m’n…
Afrodite's bad
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 3.236 Geheel gewichtloos val ik open,
plons! omhoog! in ons heelal!
Ik laat mij dragen door de almacht
van wat ons zuivert en verbindt,
voel mij geborgen in de veerkracht
van mijn ziel die springt eer zij bezint...…
stromen (2)
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 139 in vergaarde stilte
stroomt de loop der dingen
meanderend voorbij
ze brengt ons terug
we wisten het niet
naar wat verloren ging
onder de bloeiende kersenboom
verschuiven tijd en licht
gewichtloos met ons mee
breekbare bloesem
versmelt aarzelend met
het zachte gras
een kleine roodborst
onttrekt zich teer
verborgen in het struikgewas…
leven sloop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 589 Een herfstblad, als een vleugel
is langs me neergestreken
De boom die in de lente nog
Icarus plannen had
toen hij zijn blaadjes plakte
zijn filigrijn vertakte
heeft nu definitief
het vliegen opgegeven
zo streeft de jonge vlerkenmens
met hemelwaarts elan
in flarden lakenzeilen
voorbij conventie's grens
gewichtloos optimisme draagt
zijn…
Het bezoek
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.641 mijn haar
maar ze belde al
enfin, het gaf toch niets meer
we waren versteend tot beelden met
de tafel tussen ons in en het dode
oog van de televisie op ons gericht
ik zou een snipper van mijn blauwe broek
willen knippen
die zo licht was
dat hij bleef zweven in de ruimte
en ik me voor kon stellen hoe
het geweest was tussen ons
dansend en gewichtloos…
Oelen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 Zoek in staren en mijmeren
rust van gedachteloos zijn
herinneringen laten zweven
gewichtloos tussen wolken
als spattende zeepbellen
in ijle lucht van zonnig blauw
en over groene vlakten
dromen van witte nevels
golvend in gouden gloed
als zee van welzalige vrede
eindeloze stroom tot de horizon
door liefde en geluk gevoed
meevliegend met…
De droom der dromen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 851 alleen in de lucht kan niemand je bedriegen
niemand kan bij je in de buurt komen
Als je vliegt zijn er geen zorgen
je lichaam voelt totaal geen pijn
negatieve energie bewaar je tot morgen
je omgeving is ineens heel klein
Zweven in pure gewichtloosheid
ontspannen jezelf laten meevoeren
ver weg van alle ellende en strijd
kilometers afleggen…
Lege handen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 44 weer
neer op het bed, vloeit uit
over mijn schoonheid
in de strandhut bij de waterval
die ijskoud mijn handen striemde
toen ik met Hem zijwaarts
achter het geraas langs schuifelde
over een richel van overgave
waarvan het vuur onzichtbaar was
voor de stelletjes die niet durfden
Wat loop ik hier open en bloot
op straat met Zijn hoofd gewichtloos…
De blauwe planeet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 368 In de ruimte koud en inktzwart
zien ruimtereizigers in spotlight
van de zon de blauwe planeet-
dat in stilte met de schoonheid
van ‘n aards paradijs schijnbaar
gewichtloos in oneindigheid zweeft
Kwetsbaar flinterdun de schild
tegen een gewelddadig ruim
de beschermer van aards leven-
paradoxaal gloort dan de hoop
dat inzicht van leiders…
Futuristische droom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 196 Wolken langs een lucht van azuren blauw
gewichtloos zwevend door het ruime zwerk
de velden parelend bedekt met dauw
de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk.
Nog slaperig open ik het gordijn
en rek stevig mijn ledematen uit
wens niets dan één met het leven te zijn
op deze dag die mijn vreugde niet stuit.…
stromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 in onze vergaarde stilte
stroomt de loop
der dingen voorbij
teruggebracht tot
wat we verloren
toen we zonder het
te weten afdwaalden
zitten we
onder de bloeiende kersenboom
tijd en licht verschuiven
gewichtloos met ons mee
de lente biedt een schrijnend
mooie bloemlezing uit
verdwenen werelden
breekbare bloesemblaadjes
versmelten…
Medium
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 76 Wie van de sterren de signalen leest
verschaft zichzelf een eindeloos genoegen
dat als een serum 't vege lijf geneest
door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen
Ons lichaam wordt verheven door de geest
gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen,
vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd.
Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen.…
Tijdloze horizon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 175 als onkruid van de zee, draag
ik om mijn nek gehangen,
als doolhof met me mee,
slaap op stenen veren, drink
uit schelpen de hartslag van
hun zoute leven, gedolven
uit het schuim op de lippen
van de golven, zoek toegang
tot nieuwe dromen, waar de
maan z’n witte hand oplegt,
stromen wolken in een plas
van licht als vlindervleugels,
gewichtloos…
D' ochtend-dans
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 282 Verlammende zachte warmte
laat mij verdrinken
in gewichtloosheid,
wanneer berijmde vingertoppen
sluipend op mijn huid reiken
en mijn stem doen breken.
Sleur niet,
trek niet,
breek niet,
bind me
sluit je armen
tot ik bij elke zucht
kreunend buig.…
Deemoedig?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 verlicht door de
vleugels van de tijd
koestert het de contouren
van het lichaam, gouden randen
aan een moegestreden horizon,
de diepste nerf
van een zwijgende nacht
de zwakste lichtjes
feller stromen
op de gespiegelde achterzijde
van de dromen om
aan de schaduwen
ontkomen,
de zingeving
gewogen in gewichtloosheid
in alles…
Zal ik het zo vertellen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 422 dat ik de hoog lokkende Jungfrau
in het zuivere Zwitserland
bestijgen mag
(de berg, niet de jongedame)
gewichtloos in wolken
de hemel binnen handbereik
dat ik denk dat god mij niet ziet…
www.gewicht.com
gedicht
3.0 met 27 stemmen 9.831 Gewichtloos
web voor wie gelooft. Het schittert
op een scherm. Uit de mobiel kwijlt
een ijle Beethoven. Wat je zegt raast
jaren rond de aarde, een pulserende
stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten
met mevrouw Van der Geest in Australië!'
Geen leugen zonder waarheid, zonder
tijd geen verte.…