Alle inzendingen over Ondergedompeld

langs het oude loopje van de Ruiten Aa bosjes, een schuur je kunt rondstruinen bij oude rivierduinen Ruige berg, Kieberg is avontuur prehistorie landschap uit voorbije tijd boerderijen grasland, beekdal en al met al beleef je puur hoe Westerwolde vroeger was bolle akkers, gras rust en natuur verademing vergetelheid wijd en zijd ondergedompeld…

de zesde maand Van het jaar Langste dag, Zomer die op Uitbreken staat Vierentachtig schrijven We als jij op deze Bijzondere dag Geboren wordt Jonge ouders die Verrast zijn met Hun eerste kind - Een zoon, ja, u heeft Een zoon, en jij Verdwijnt meteen de Couveuse in ver weg Van hen die jou Gekregen hebben, Ouders ondergedompeld…

geslagen vuren kruis achterover hellend door de haast waarmee het schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in onkruid ondergedompeld…

het grote niets reikt zich aan als een goudgele gloed met een kraag van vals besef gezicht verloren in onecht gezichtsverlies ondergedompeld door die ander die jou is, en toch weer niet zelfs geen notie meer van je wens tot vergetelheid onder het gouden vocht ligt de onzichtbare sleutel die alleen gevonden kan worden door jou zelf…

ze raakt volledig ondergedompeld in de glorie van een geboorte woorden in haar soort blauw gekozen gaan van mond tot mond van hand naar hart daar boven als in de hemel ergens onder de stompe toren in het Vlaamse land verschijnt, haast ordeloos, een ongenummerd boek omrand met ijzeren staven van oever naar oever ik lees…

snel gebroken alsof die er ooit was toen haar aanwezigheid als een paraplu mij overdekte en ik bijvoorbaat verzoop in een omgekeerd bassin zweetdruppels vertaalden mijn driften ontmand in kracht bemand in zaadstuwende orkanen ik was verslagen zonder dat zij een zucht tot mij richtte ze wenkte slechts met dwingende ogen ondergedompeld…

ik heb je ooit ondergedompeld in liefde maar waar ben jij nu gebleven in kleine speldenprikken scherp rakende woorden jouw tegengas dat mij deed leven we hebben rotsen verkend handen tot bloedens toe opengehaald voor het mooiste zicht maar altijd wist jij toch nog een betere plaats gezien vanuit echt tegenlicht in een toegevend…

stormwind van uitlaatgassen verregent alle kracht, ik zak ineen als natte leem, beef op dit mensdom, ondergedompeld in bad zie ik vingers in de lucht. door beraden hand zinkt al het swingen weg, slaat mijn ziel op de vlucht. wilde anemonen wringen zich uit mij naar adem, gegrift door de zee vloei ik nieuw…

Gekaderd in gedroomde miniaturen, ondergedompeld in talent en vaardigheid, vergeten gezichten zonder zich te laten beschrijven. Versleten lijven door het steen geslecht, verlaten vrienden voor passanten , aan de waardigheid gehecht, ik raak de beelden niet meer kwijt. Denkend aan vrienden uit Guinee:…

gelijk duizend verhalen in één veelal licht kleurgebruik waarmee hij de mens portretteert, neerzet aanklaagt goed versus het kwaad tekent hij met minuscule precisie ieder detail met evenveel liefde ondergedompeld in zijn fantasierijke wereld, waar staarten rijkelijk worden toebedeeld aan een ieder, trechters steevast op koppen zitten vissen…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap.…

voorjaar grillig hoog, warm gekarteld, traditioneel wordt het lente, na de tijd van extreem koude wintermaanden ondanks krokus en hyacint geuren overal lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld…

hij laat het snoer ondergedompeld in oneindigheid lopen. het klikken op het water wordt hemels beloond, want een vliegtuig komt over, dat snel de eeuwigheid bekort, als het snoer met een helder spetteren ingenomen wordt.…

Immer ben ik ondergedompeld in deze lava eeuw. Hart en handen koud en klam. Rest van mijn lichaam op het punt van vuur en vlam. De zuchten die vogelvleugels slaan zijn diamanten smart. Ik ben een vrij gebroken hart. De scherpe punten van letters nu nog meer op mij gericht. Mijn liefste, ik ben gezwicht.…

Seconden lijken uren wanneer ik word ondergedompeld in deze wurgende gevoelens, strijdend in mijn hoofd. Langzaam keer ik terug naar de gevulde wereld, wanneer een vrolijke echo mijn afwerende ogen weer bereikt. Ik lieg mee in de waarheid en laat een holle lach de stilte verdoezelen, verstard in mijn eenzaamheid.…

belang, er wordt gebouwd, geschikt, gevormd, gestreden: de beste plek, terwijl ernaast de graafmachine rammelt, graaft de zware klei verplaatst naar groter hoogte, dijken om het zwembad vormt de droom vooruit van koeltebrengend water als de zonnehitte niet te harden is, als bloot niet stoort maar functioneel natuurlijk vanzelfsprekend ondergedompeld…

druktemakers je borsten dansen op en neer door de speelsheid ervan het warme water omhult onze lijven als een cocon druppels glijden als roze champagne van je buik beschut en veilig voelen, ik zoek jou ….jij..mij we vinden elkaar onder het woelig oppervlak enkele strelingen doen de passie ontploffen… je lief te hebben in een bed van bellen… samen ondergedompeld…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vooglen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach!…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vogelen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach!…

Zwijgend is de kracht van de stilte wanneer de wereld inslaapt ondergedompeld in fluweel-nachtelijk tapijt, en fluistering van schaduwen gevormde beelden in haar geest laat spreken en de droom de eenzaamheid gaat doorbreken.…

Ondergedompeld in het dagelijks woordenbad werd hij nat in zijn vel gevat en sprak hartverwarrende woorden ... Schapenkaas geitenkaas koeienkaas!? doe eens gewoon ...…

en grijze mensen kinderen laten wij onze vrijmoedigheid niet prijsgeven verzet tegen het kwade begint bij zachtmoedigheid in de leer van onze Schepper die de Hemel en de Aarde de apen en de schapen heeft geschapen; de schapen van Zijn weide die Gods Naam door de Gerechtigheid in Jezus Christus belijden wij die Geestelijk zijn ondergedompeld…

Zij ogen nu nog dagelijks gips traag laag voor laag opgebouwd en ondergedompeld in een waterbad. Tij is even kleurrijk als zijn schrijnend relaas tussen twee polen blijft hij zich stiller bewegen. Hij verhaalt herhaaldelijk waarheen zij daar met hem de erfgenaam om terreur zijn weggevlucht.…

De gangen des levens om die niemand iets geeft, dragen fijne zilveren maskers, opgerichte stenen voortekenen van de smeltoven van de natuur, vertoonden zich als tongen van vuur, met doordrenkte gouden opschriften, kunstzinnig ondergedompeld door de geest in steen gehouwen en uit hun eigen wereld getild.…

Allegro ma non troppo Ondergedompeld, nu het bad Alleen al bij gedachte Genomen, duikt het op Een onbezonnen overstroming Een maalstroom die ontgoocheld Een oppermachtig katarakt.…

goed de Heer is groot de Heer is mijn vriend de Heer is mijn herder” ook het lichamelijke wordt niet geschuwd handen in de lucht handen gevouwen vallen op hun knieen ver voorover gebogen veelal met onverstaanbare kreetjes spreken in tongen hun taaltje en als ze gedoopt worden dan niet een paar druppeltjes maar hun lichaam geheel ondergedompeld…

Ik voel me nu kwetsbaar ondergedompeld door de strenge tucht van de winter. Ik zucht onder de wintertucht. Ik klaag steen en been onder de wintertucht. Ik verzucht onder de wintertucht. Met mij veel mensen gehuld in lappen en dekens genaaid dwalen onder een koude maan door het streng koude winterlandschap zonder bloemen.…