1211 resultaten.
het moment
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.094 zit je dan,
geleefd het leven
gedanst en gezweet
eenzaam in een kamer
van hooguit, vier bij vier
wachtend op het volgende moment
bezoek van een heer of dame
gehuld in smetteloos wit
brengend het eten, tabletten of prik
Daar zit je dan,
geleefd het leven
gedanst en gezweet
het kroost opgevoed
overdenkend wat eens was met een gevoel van weemoed…
De bult
gedicht
3.0 met 269 stemmen 47.185 -----------------------------------------------------------------
uit: ‘Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin’, 1974.…
Binnenvuren
gedicht
2.0 met 266 stemmen 158.982 Dit is het wat de schemering mij bracht
verbijstering om de dag, haar korte duren
het willen overdoen van verloren uren
het willen tegenhouden van de nacht
een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon
hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht:
'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht
ik was niet schitterend maar doodgewoon
op wijsheid in…
De Lente
poëzie
3.0 met 50 stemmen 7.622 Reeds is het statig eiber-paar gekomen,
't geduldig rijs wringt stil de knoppen los,
de zoele lente luwt door 't zonnig bosch
en wiegt mijn geest in weemoeds-zoete droomen.
Violengeur stijgt op uit vochtig mos,
een bronzen gloed verjongt de dorre boomen,
en primula's en dotterbloemen zoomen
de groene wei met gouden voorjaarsdos.…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.243 O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd,
mijn argeloze liefde en heldre vreugd,
nauw door een waas van weemoed overtogen.
'k Voel niets meer dan die eeuwge wanhoopsdrang,
maar, door uw felste woede en haat bewogen,
zal ik u vloeken tot mijn laatste zang.…
Vrede met mezelf
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 729 alleen, in de stilte
maar het klikte niet zo goed
vervreemd als ik was
na jaren lang dwalen
tot ik wat verder keek
dan mijn eigen spiegelbeeld
ging graven in de puinhopen
van mijn verleden
toen vond ik tussen mijn eerste rimpels
wat restjes vreugde en vrolijkheid
hoorde ik als een echo
mijn spontane lach
daarna kwamen de tranen
de weemoed…
kind van alle seizoenen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 995 gevlogen tovert warempel een jonge
lente, ontluikt vanbinnen het prille
besef van broos geluk
in huppelpas en zonder jas ren ik naar
buiten waar mijn vrije kind weer toeft
in zomerse tijdloze dagen, speels
nog onbevangen
aan de einder wieken ganzen naar verre
oorden, ruist langs nevelig avondrood
hun zachte groet, nestelt mijn weemoed…
afscheid van de kastanje
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.771 mochten slechts herinneringen erven
je levenstaak verrichtte jij met verve
de drukte zag je onverstoorbaar aan
tabee ... barmhartige Samaritaan
we kunnen nu geen hart meer in je kerven
je broeders volgen één voor één je pad
een lange rij van zwijgzame soldaten
waaraan de oorlog onvermurwbaar vrat
de doden nemen afscheid van de stad
de weemoed…
heden ten dage
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 464 dood rijpt
naar winterse termen
en mijn gedachten
doelloos zullen zwermen
een herhalende tred
van groeiend sterven
ogenschijnlijk een pas
op de plaats rust
tenware het flambayante
voor een wijle in slaap
moet worden gesust
deze kracht
zo natuurlijk en gewoon
is sterker dan
mijn speelse geest
toch vertel ik mijzelf morgen,
met weemoed…
Blue grass
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 583 En daar op de krakende veranda
stond hij
De oude man onder een vale hoed
hij doorleefde de blues
en tergde zijn geliefde banjo
snijdend zuiver, ongewoon gewoon
Aangezogen door zijn solo
werden gevoelige snaren geraakt
meerdere stemmen gevormd
tot een volkomen harmonie
zonder regie, zonder bindingen
Een virtuoos samenspel
vol passie en weemoed…
Van een dichter
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.394 Er is een dichter gestorven: hij had een goede naam;
nu komen de andre poëten luid jammerend tezaam;
zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld,
hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld.…
Europa
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 526 Renoir, op de rand van oud Europa, leven
in 'n vonk der tijd die leidt tot vuur
schildert vrienden die tot het late uur
zich met Montmatre's meisjes vertreden
Tijd stroomt langs 'n prachtig verleden
roept weemoed op van eeuwen hoogcultuur
van wetenschap en van moed en avontuur
van uitvindingen en werelden betreden
De abstracte kunst verkondigt…
Grachtengordel 3: One-night stand
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 687 Ik hoor beloften klinken in haar lach
voel de zoete pijn van weemoed
vannacht wordt er op de gracht bemind.
De scene doet me denken aan lang gelee
aan 't snelle vergaan van het bestaan
aan iemand die ik goed heb gekend.…
Morgen Palmzondag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 772 Met weemoed denk ik aan de tijd
toen we in de tuin van mijn grootouders
palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever -
om de volgende dag mee te nemen naar de kerk
en in de namiddag van Palmzondag
naar de velden te gaan
en die op de akkers
te planten.…
De dichter denkt
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 740 In slechts één taal
verricht de dichter zijn poëzie
en kladt vervreemde woorden
voor zich uit en spelt verdoemenis
met tekens uit den vreemde
*****************************
Hoe dicht is de nacht
als tonen van weemoed
zich buigen over verzoening
waar eens het zwaard gespleten
persoonlijkheden achterliet in het moeras
waar de dood ogenschijnlijk…
feesteling
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 347 de dag buigt naar harmonie
niet wegglijdend,maar zich vouwend
naar een dieper, traag bewegen
als van ritselend riet
verflauwend vogelgezang
houtgewas dat knispert tot as
als van weemoed
maar wakker beschouwend
leven en dood en zin.…
" IJsberen "
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 303 boemelen naar een bleke zon
de passagiers tot niets verplicht
stramme ijzers smelten samen
tot slechts een optisch bedrog
in synergie een plan te beramen
met losse eindjes in hun zog
de teugels strak in toom
in trage cadans verdwijnt
langs biels en kale boom
onveilig sinaal ondermijnt
een trein dat verder spoort
door duisternis omsloten
door weemoed…
Vermoeidheid.
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 1.910 Dan toont zich daar in de verte
weer een lichtstraal door de mist
gifgroen gras om uit te rusten
zodat dat de weemoed wist.…
Liefhebber
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 381 deur naar vrolijke danszalen
bruiloftflirt naast de fruitschaal
en toekomst langs een dun riviertje
verzamel alleen
de belangrijkste woorden
om bewustzijn te betoveren
in een keurig passend jasje
gemaakt met eerbied
spoedig afgestaan
aan de jongere gedaante
vasthoudend aan een storm
de storm der droeve zielen
van de wildernis in weemoed…
Blonde Tarantella
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.023 verenigd door uitputtende liefde
opgewekt door je lieve woorden
uitgerust door ontspannenheid
gemarteld door je afwezigheid
gekweld door pijnlijke prikkels
verlaten door je havenloze schip
vergeten door je dolende gedachten
verraden door je vroegtijdige sterven
verkrampt door pijn in herinnering
terneergeslagen in eenzaamheid
weemoed…
Het verdwenen dorp
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 238 mijn geboortehuis
slaat een waakhond aan
Waar is m’n dorp gebleven
dat opduikt in`t geheugen
al die mensen zo vol leven
Sterven was zeldzaam
niets zou er veranderen
toch hield de dood huis
Namen geschreven in steen
m’n dorp ligt onder de grond
elk nam een stukje mee
Te laat en te vroeg voor
hereniging met ‘t verleden
breekt de weemoed…
Dubbelganger
gedicht
2.0 met 9 stemmen 6.499 het gras staat vol met klavertjes
het gras ruikt naar geluk
zolang het niet gemaaid was
want dan rook het naar geruk
of moet ik zeggen dat de geur
weemoedig en opstandig is?…
Bottle of Blues
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 371 ‘k Zit al een tijdje in m’n glas te turen
Ik weet het…. drinken…het is verkeerd…
en het zal ook niet zolang gaan duren
Maar ik word vanbinnen verteerd,
nadat je vanmorgen woest ’t bed uitgleed
me schrijnend van weemoed achterliet
je mooie kontje definitief de deur dichtsmeet
greep ik naar een fles vol bluesverdriet
de bodem is al een tijdje…
De euro
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 510 Zelfs twee jaar na de invoering is niemand tevreden
met plezier en weemoed denkt men terug aan de gulden
we hebben ons flink in de financiële vingers gesneden
toen Minister Zalm destijds die munt naar binnen lulde
Veel bedrijven hebben hun prijzen gaandeweg aangepast
in plaats van ƒ staat er nu simpelweg € voor
allesbehalve de salarisstrook…
De beminden
poëzie
4.0 met 7 stemmen 986 Verlangen deed hen gaan met sneller schreden,
Hun weemoed zweeg bij deze vreemde schroom
Het vage pad samen zo vaak betreden
Leidde naar 't dal, het einde van hun droom.…
Vincent
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.058 lijkt heel verstild
De emoties die je kon doorleven
heb je op 't schildersdoek weergegeven
Nu is er veel bewondering en respect
door diegene die naar jouw werken trekt
Met de liefde voor landschap en voor mensen
is 't de erkenning wat ik je toen zou wensen
Wat je vroeger hebt kunnen maken
is wat vele mensen nu doet raken
Gevoelens van weemoed…
FRANCISCUS VAN ASSISI.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.394 Met milde geestdrift in het peinzend oog,
En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond
Omspeeld van teed're weemoed, door het blond
Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog
Een man, omvonkeld door de stralenboog
Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond
Van Christus bloedt in zijne zij, de grond
Doet bloemen spruiten, waar hij…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 486 O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd,
mijn argeloze liefde en heldre vreugd,
nauw door een waas van weemoed overtogen.
'k Voel niets meer dan die eeuwge wanhoopsdrang,
maar, door uw felste woede en haat bewogen,
zal ik u vloeken tot mijn laatste zang.
Oktober 1896…
Crescendo
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 211 Wat rest is een kale boom
waarvan takken reiken naar het weinige licht
wachtend op wat komen gaat
Want eens
onder invloed van warmte en licht
zal het leven terugkeren
en zich zichtbaar uiten
Soms ben ik die boom
en hoewel ik niets wil laten vallen
gebeurt het toch
en verdwijnt het besef met de tijd
Wat rest zijn lege handen
en een weemoedig…
Landschapvriend
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 528 Het silhouet van blauwe bergen
tekent de verheffing van jouw eenvoud
in diepte van jouw groene ogen
verstillen vijvers in herinneringen
dwalen boeken naar mening en betekenis
aan jouw hoofd zit een vergankelijk lijf
jouw handen dragen schroevendraaiers
licht gaat vrolijk aan en somber uit
schemering begint weemoedig
wanneer beekjes dalen…