Alle inzendingen over bloeien

Laat vierendelers loeien Laat verderf maar bloeien Al die mensen gek op een cijfer Verspillen moeite verloren ijver Het gaat een ieder om persoonlijk genot Als je dat niet inziet ben je een dot Een zogenaamd zielig zelfingenomen watje Niemand geeft daarvoor nog een kwartje Ik heb mijn punten al dagenlang niet meer geteld Want weet je ik…

blijken ideaal als biotoop varens kek op schemer moeras duiken onder in riool met dras aan bloemetjes en bijtjes doen ze niet vermenigvuldigen gaat via sporen straks krijgen we uit riolen te horen dat al wéér één uit de modder schiet vers geurend kwam nieuw geluid kleurt leven donker en verloren ook dan kan men nog goed sporen met de bloei…

stenen het uitzicht lijken te versmallen; mijn leven tot jouw gedachte te kuisen en mijn gevoel buiten de wereld te stallen je hoort mij niet klagen, immers het is niet anders dan voorheen ik verlaat me op een verworven gelatenheid of tòch op de wezenlijke kracht in mijzelf waar rijkdom de bloem draagt van mijn bestaan altijd tot hoop en bloeien…

In milde glans ontluikt voor onze treden Een bloei, des nijvre plukkers waard, Wiens oog niet, afgedwaald, voorbij 't Genoeg van Heden Op 't Veel van Morgen staart. Dat zó - mijn Vriend! - dat zó ons heil moog' duren!…

Oogst men voor de bloei de bladeren, wortels in de lente en de herfst. Door een salade gemengd, gegarneerd met half gekookte eieren. Op de boterham verse paardenbloemsiroop, als werkzame kracht en een lekkernij, weet dat de paardenbloem bij je leven hoort.…

Hopend dat er ooit weer blad aan ons zal groeien en wij eens vol roze bloesems opnieuw zullen bloeien. Ik gun het jou, gun het ook mij waarbij ons samenzijn hierbij...troosteloos...voorbij......…

Gehouden tegen het van het licht van de houdbaarheid als druiven te vroeg zijn geoogst als ik het bij de laatste bloei had gelaten, dan waren er niet zoveel zure tranen gemorst, als ik eerder was getroost.…

De herfst leert mij barmhartigheid, de stilte na de bloei en van de vruchtbaarheid het laat maar toch verwachte akkoord dat rust brengt en dat deemoed leert wanneer het wordt gehoord. De herfst leert mij barmhartigheid: Het eindeloos opnieuw vergeven Aan al wat zwak is,en zo broos Dat dood bekroont het leven.…

De adem is verstikkend, ze grijpt je bij de strot, dwingt je te buigen voor haar waarden, want moeder zal bloeien op de dag dat jij bent uitgestorven op aarde.…

Ik behoor tot het ras van aardbewoners die wonen in een land waar staal- en napalmbomen weelderig bloeien en het brood gemalen wordt uit levend beenderenmeel.…

Gras gaat groeien over leven bloemen bloeien om het even Soms nog even blijft een levendig gezicht hangen woorden en gedachten in geheugen; wordt ter aarde nog verzucht blijft de aandacht nog gericht hangend in een rouwgedicht.…

De grillige klimop beschreef de loop van de paden in de morgenstond de verlichte kantlijn was gebleven het gras de rug recht in de grond we gingen ervoor uit het stof verheven met opgebloeide pen of uit bittere mond het uur was tot bloei gekomen de vergulde lijnen leken onvoltooid leunend op z’n schaduw bleek de blinde muur te dromen…

lente groet bloemen bloeien overal waar je kijkt de winter hebben we achter ons gelaten lente brengt beloftes geliefden met vlinders in hun buik de natuur komt tot leven alles draagt kleur, onder een strakblauwe lucht worden mensen vrolijk en blij, de winter is eindelijk voorbij.…

Bij 't leven wil je horen, zoals 't groeien, zoals de bries in 't voorjaar geurt, de kruidentuinen bloeien, zo speel jij mee als herfststorm, en geeft bladeren aan de zwang're aarde. Dus jij bestaat niet dood, tegen wie ik vecht en vuisten bal! Laten we vriendschap sluiten, omdat het leven eeuwig doorgaan zal.…

Nooit heb ik in de neevlen van het Noorden - Die winters dempen weiden, sloten dicht, Waarin wanhopige boeren zich vermoorden, Door Godsdienst en Geweten streng gericht - Bevroed dat er een land van zonneschijn, Waar ook de dorste rots bloei moet ontvangen, Zo godvergeten desolaat kon zijn Dat het naar 't land der wolken doet verlangen…

wijzen het zijn de talrijke bloemen die in geuren en kleuren ons met hun pracht tonen dat wat ooit heeft weten te gebeuren wat sommigen niet durven benoemen het zijn de sterren die stralen die ons over proberen te halen het ook te zien maar ik heb het misschien al veel eerder gezien ik zag het aan en in de planten die zo levenslustig bloeien…

Steeds opnieuw gaat de roos weer bloeien Dat betekent dat de liefde ook blijft groeien. Dus ik maak mij niet langer druk Want de komende weken kunnen niet meer stuk. Wij kijken elkaar aan en jij fluistert zacht “Ik heb altijd op jou gewacht”. De komende weken staan in het teken van ons samen Waarin wij ons meer in de liefde bekwamen.…

krokus bergt nog zijn hoop de goeie voornemens zijn verworven en een nieuw licht dat weer belooft het liefdeslicht van Valentijn dat als een vlammend vuur een rode gloed weerkaatst over d’ aarde de kerstboodschap iets langer bewaarde hij wil warmte en genegenheid brengen aan hen die vandaag hun geliefde verwennen hij laat een roos bloeien…

allen, 't gaat niet om de getallen En als je alleen, slecht ter been, dan nog geen geween, bedenk in plaats van: ik mis wie en wat is die ik wat schenk, al is het een wenk, blik, jouw aardiger ik, een lach zomaar die mag, gewoon even een haal over een rug, door het haar, of kaal hoofd geen angst en geen faal want alles wil groeien en bloeien…

jaar Gesluierd zijn die dagen van begin en van het einde Na de lange winterscheiding komen god en de godin, de koning en de priesteres tezamen voor het heilig huwelijk 'hieros gamos' Op de eerste mei viert men Beltain als 't einde van 't begin en tevens aanvang van de zomer feest van eros van de liefde feest van buiten bloei…

Ik hou meer van jou dan van houden van Wat gaan we doen De stadspoorten staan open wagenwijd staat het park in bloei dus zeg het maar waar hou je van Geen tv vandaag geen mening over mening over mening Over niks Het strand valt af langzaam het wordt voor altijd vloed We kunnen naar de vijver de oorlogen negeren de haat…

het samen spelen blote voeten op het pas gemaaide nog verend lentegras gaf ons ook zonder publiek zoveel applaus dat samen volmaakt voelde elkaar stimulerend aanvoelend in details de muziek van wolken en wind danste met ons mee en regen spoelde ons schoon na de ovatie van bomen en struiken en het bloeien en diepste buigen van de…

In maart en april bloeien de longkruiden. Met blauwe bloemen tot aan violetblauw en roze bloemen. Deze kruiden bloeien dus vaak tweekleurig. Ook ik ben tweekleurig.Maar alleen blijven mijn bloemen bewaard in die twee kleuren onder regenhemel en in donkere boshoek. Met mijn worteltakken in een spons. Vol water. Bent u een soepkruid?…

zou de lente nog wel weten wat het is om te gaan groeien zou de lente nog wel weten wat het is om te gaan bloeien zouden de vogels nog wel weten wat het is om op te staan willen ze liever blijven liggen of heeft de tijd hun snavel dicht gedaan zou de lente het nog weten of is alles al vergaan is de lente alles vergeten en zal het nooit…

De zonsopgang “een nieuw begin” kleurt de horizon krachtig en helder Verlicht je pad en brengt veel vreugde Geeft je de kans om te kunnen groeien daar waar jij vindt dat nodig is Het zorgt voor glans en laat je stralen Je innerlijke gaat weer bloeien… Verwarm dan je omgeving met jouw warmte open je hart voor elkaar dat maakt vriendschap…

Het jaar ontspringt door jouw prille groei ontplooit zachte zonneschijn en bladeren nieuw leven dwarrelt in velden en op luchtstromen kleine stapjes op fragiele pootjes op weg naar de zomer… Het leven ontpopt zich in volle teugen welige bloei der natuur in prachtige nuances stranden in overvloed met adoreerde zonverwanten in afwachting van…

Onder het zwak aflopend duin bloeien de blauwe distels als nooit tevoren Sterke bladeren als metalen schilden maken het insecten moeilijk om te landen De wind snijdt een gat in de lucht je ziet een herinnering die vergeefs probeert één gebied te omlijnen Een veld vol blauwe tractoren de gele lucht geladen groene voren lopen door het…

Ieder voorjaar bloei ik op, gedragen door mijn vlassige steel, en aanvankelijk nog in de knop, bewaar ik mijn kostbaar stuifmeel. Van heel het wilde veldboeket, prijk ik er hoog boven uit. In mijn natuur voel ik me op m'n best tussen menig woekerend kruid.…

Waarom, mijn liefste bloeien nu vurige rozen van dood in de nacht? Waarom moet ik je haten en is er een overkant zo ver? Waarheen vluchtte de duif die bloemen zou brengen en groenende twijgen om door je haren te vlechten?…

Begrijp dan ook je gewetensproblemen En het is mijn keuze, niet de jouwe Om dit voor lief te nemen Dus sluit je ogen Denk terug aan dat weekend De passie die we zo zwoel bedreven De liefde die we elkaar hebben gegeven Dat was die wolk waarop we elk moment Verder zouden kunnen zweven Ik zeg het je, ik kan je aan We nemen de tijd om tot bloei…