Alle inzendingen over derven

Al moest het nageslacht uw meesterstukken derven, De gloriestarre waakt op uw onsterfelijkheid. Geen heeft er stouter vlerk dan Rubens uitgebreid, Een schepper in de kunst (gij wist het) kan niet sterven.…

Maar, dat kruiske, 't is geschreven diep mij in de kop gebleven, teken van mijn erfgebied:* die de schedel mij aan scherven sloege, en hiete* 't kruiske derven, nog en hadde' hij 't kruiske niet!…

Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw, Wanneer de aard' haar zal rondom de hemel strekken, Wanneer de zon en maan verwisselen haar beurt, Wanneer eens mensenhand die van de hemel scheurt, Wanneer de Seraphim haar Schepper niet beminnen, Wanneer de Heer Zijn kracht en goedheid derven…

de dagen worden weer stilaan oud om weldra als nieuw te ontwaken hebben wij onze dromen opgebouwd of bleef het maar bij d'illusievlagen dragen wij nog de herinneringen mee of laten wij ze toch liever besterven waren wij met de gewone gang tevree of moesten wij wat ons lief was derven hebben wij onze tijd nuttig besteed misschien tot dieper…

Leven is ook knutselen, in kinderhanden gaan liggen op al het moois wachten wat ook zij wensen te derven van tijd tot tijd van wellicht domweg een bewaard eikeldopje. Ook natuurlijk leven is altijd tijdelijk, niet enkel één richting van gaan, ook op vele andere bestaan hen als opgroeiende kroost daarop durven wijzen.…

de dagen worden weer stilaan oud om weldra als nieuw te ontwaken hebben wij onze dromen opgebouwd of bleef het maar bij d' illusievlagen dragen wij nog de herinneringen mee of laten wij ze toch liever besterven waren wij met de gewone gang tevree of moesten wij, wat ons lief was, derven hebben wij onze tijd nuttig besteed misschien tot…

Jij de roos in mijn verzen die over de dood heen zoekt naar leven -maar die ik ooit weer moest derven- ge-anker-de pijn in mijn leven.…

Gij zijt benijdenswaard, al streelt gij u met waan: Want als we aandachtig 't oog op onze daden slaan, Zijn wij zo kinds als gij, doch derven uw genoegen.…

Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven.…

Ach, moet dit langer duren, Zo geef ik ’t hagje op, Al zou ik bij mijn buren Gaan lenen bast, balk en strop; Want ik wil, bij Sint Felten, Eer derven als een man, Dan zo door u te smelten, Als boter in de pan.…

Elk hongerig hart dat in die toren om liefde vraagt Zal alles moeten derven En, zonder 'n ogenblik geluk, verhongerd moeten sterven. Ik zal zijn een rijk, wijdgeducht landheer Met landerijen, goud en nog veel meer; Maar de weelde van mijn hart te schenken Aan die mij minnen, zal ik niet meer kennen.…

wiens hand de zoele vruchten wogen maar wie de zoen ontzegd werd van de beet; die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen, me des te allèner weet; eeuwige maaier, ik, die sneed het koren maar nimmer voor zich-zelf de garve bond; eindloze vaarder in zijn vochte voren die nooit de haven vond: weer naêrt een herfst; en weer naêrt wrang het derven…

En ik wenste bij Reyn Op het kerkhof te zijn, Zo mijn wezen ook mij konden derven! Het werd nooit mij verteld Wie het hem heeft gemeld, Maar hij kwam eer de schemering daalde; En ’t mag stervend zijn geest Nog ten troost zijn geweest, Dat hij ’t zo voor de weduw betaalde.…

Hoe lang nog moet ik derven Mijn rode beuken, Mijn berk, mijn hagedoorn, Mijn leeuwrik boven 't koorn, Het bos in al zijn verven, En al zijn reuken? Hoe lang de Vlaamse vlassen De wiedsters, wiederen? Het land der Leye, waar De luchten diep en klaar, En verten plots verrassen Met galm van liederen?…

O Liefde, voor dit offer van Uw leven, Wat kan ik dan mijzelf ten offer geven, Opdat ik nooit, hetzij ik leve of sterve, Uw liefde derve.…

Geen zin nu af te reizen naar verre landen die gouden gloed elders te ervaren daar rond zwerven en verlangen derven. Bloemen zelfs de blauwe regen hier staan uren gebogen er niet echt opgetogen bij maar er gebeuren wel ergere dingen.…

en ik die dacht: dat ik je nooit meer moest derven ineens is dat beeld... ik weet niet waar naar toe gegaan?…

"Koos Ik niet kribbe en stro" O Koningskind dat uw rijkdom vergat, Wij derven alles. " Ziet, Ik breng een Schat" Achter ons wachten de eind'loze stoeten, al wie ter wereld veracht, arm en vertrapt zijn en hongeren moeten, staan bij uw stal in de nacht, Ach heilig Kind dat in Betlehem kwam, Koud is de wereld-…

Wat blijft ons over van dit lange derven, Dat leven is? Wat, dat ik nog begeer? Voor hem en mij een herfst, die niet kan sterven: Zon, mist en stilte, en dan voor immermeer. ------------------------------------------------- uit Verzamelde Gedichten…

Wat woede dwingt u, wreed, te derven, En sneeuwt een winter neer op 's levens lentetijd? Wat vreugd, helaas! moogt gij verwerven, Zo gij gevoelloos zijt? Zweer af uw dwaling, neig uw zinnen; Hoe aaklig is uw ramp! hoe treurig is uw lot! Rampzaalge, leer in tijds beminnen: Natuur beschaamt en straft, wat met hare inspraak spot.…

Misschien heb ik wel jaren lang stil meegekeken langs je ruggengraat je billen en oudere littekens, de dagelijkse gang mogen derven verhalen beërven ben ik zelden afgeweken als schildwacht die je acht.…

Gij doet zo recht en wel dat gij mij derven doet, 't Geen ik waardere, meer dan al des werelds goed: Die straf past op mijn schuld en menigte van zonden, Die ik van dag tot dag heb vast aaneen gebonden.…

Voor wie als ik van kind tot knaap, Van man tot grijsaard derven, Voor die is dood en sterven Maar verontruste slaap... De zoete macht tot lach of traan Gaf mij en nam mij 't leven. Alleen mijn ogen bleven Kijken, mijn voeten gaan.…

Mijn leven is uw licht: mijn doen, mijn derven, mijn' hope, mijn geluk mijn enigste en mijn al; wat kan ik, zonder u, als eeuwig, eeuwig sterven; wat heb ik, zonder u, dat ik beminnen zal?…

De Minne die in mijn hertje leyt, Die sal niet eynden noch sterven, Al schijntet dat ick door teghenheyt Mijn Lief sal moeten derven. Al reys ick te Landt en over Zee En swerf in vreemde Steede, Mijn Liefs Beeltenis draach ick mee In mijn gheneeghenthede.…

Ik was niet angstig om te sterven, maar 't zag zo luisterrijk op aard, als had al 't schoon, dat ik ging derven, zich in één uiterst uur vergaard. Genoten goed, dat ging begeven, had ik u wel genoeg bemind? Verheven weelden van het leven nam ik u dankbaar, als een kind?…

Uw gunst en ’s werelds vriendschap derven?... Vaar wel dan, vrede en kalmte en vreugd! Dan slijte ik ik kwijnende al mijn dagen; Dan kruipe ik hijgend naar mijn graf, Want ’s Hemels ongunst weg te dragen Is ’t hardste leef, de zwaarste straf.…

Al wat ons 't aanzijn eens deed minnen, Geliefden, Oudren, Kindren, Gâ, Het zwijmt daarheen - het einde is derven, En 't scheurend harte weent het na. 0, dood! dan is uw schrik geweken, Dan hebt gij niets, waar 't hart voor beeft, Dan zijt ge een Engel van Gods liefde, Die ons aan de onzen wedergeeft.…

Mijn vaderland is dood, in de zoenegloed van mijn moeder die ik derven moet.’ – Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak, Maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen, omdat ons de menselike goedheid is ontvallen. Maar ik, wij, wij allen zijn de moordenaars van je zoon en elk woord als eer en held is smaad en hoon.…

Ic wille alles derven Tote dat mi wilt erven Die minne, int rike dat si mi boet. In minen jonghen daghen, Doen mi die minne ierst jeghen vacht, Tonetse mi grote ghelaghen, - Hare wise, hare rike, hare goedde, hare macht - Doen ic met hare omginc, Ende ic ontfinc Al te gheldene der minnen pacht.…