1384 resultaten.
gekooide vogel
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 563 ik kan niet vliegen mamma
vanachter dichte tralies
smeek ik meeuw om raad
zij huilt regen
en neemt een duikvlucht
naar de diepte
van haar ziel
om ver buiten
grenzen van tijd
waar leegte ruimte wordt
vrij te zijn
ik weet precies
wat zij bedoelt als ze zo huilt
die langgerekte toon
die op het einde
naar de afgrond daalt…
kronkeling
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 393 spiegels onder
mijn schedel
en mezelf haastig aan de stilte
ophing; het zwijgzame van
een woord
dat ik dan weer anders ging
vasthouden
omdat het
mij koos als geliefde waardoor
ik weer ging geloven in jou en de tijd
tussen halfopen deuren
soms denk ik wel eens :
had dat nou maar niet
gedaan
misschien zou ik dan
de diepte…
Liefde en ouderdom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.628 De traan in het linkeroog,
dat huilt zonder het te weten,
de diepte is onpeilbaar
de liefde ook,
al is zij misschien niet verwerkelijkt
maar maakt dat wat uit?
Is het niet een lange eindeloze droom,
afgewisseld door nachtmerries,
door warmte, hoop, tederheid, verwondering,
schoonheid en passie.…
Soevereine gangen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 223 aanstroomt het hart dat blijft slaan
nauwer ingeweven
de sneeuw spiegelt verdiept
over het weideland vergezichten
en ogen dromen droomstil
al wat je zag
laat mij in deze stilte maar
ik mag dit wel, als deelgenoot
waar het hart uit kan rusten
verwonderlijk teer
waarvan je de waarde verstaat
hangt de stilte op ramen
langs de witte wegen van diepte…
voor wie ik liefheb
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 480 duister en zie de wereld
voor me
er is geen armlengte
of het altijd gedroomde, geen groet of zoen
roert de wind
er is volkomen stilte
niets bestaat
mompel ik hardop, ook niet de huizen
die uit het zwarte vallen, dakloos en ondoorkruist
zelfs geen ramen met groot gemis
ik schrik
van mijn eigen stemgeluid, vreemd, alsof het uit de diepte…
Je dialoog vervlakte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 332 jij hebt de palmbomen
nooit zien groeien
op het eiland dat gekozen was
zag alleen het blauw van zee
een heerlijk warm strand
en een beschermende hand
maar in de golven
was geen diepte
alleen een keurig kabbelend gaan
je dialoog vervlakte
zonder verrassingen
in vorm en kleur van het bestaan
de eerste schreden zijn gezet
heet gloeit…
Vloeiende wijdsheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 723 Je lichaam glanst
Een rivier
veilig ingebed
tussen de oevers van
bossages
grassige vlaktes
Stroom naar de zee
van je wezen
verborgen nog deels
Toont een zwakke rimpeling
aan de adelaar
tuurt met zijn scherpe ogen ondanks
ontwaart in de diepte
van je ziel
Je gezicht
een ontluikende druivenbloem
in de vroege zomer
Pluizige doorschijnende…
vertel mij
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 587 vertel mij
hoe zal ik schrijven
over de Liefde, wiens naam
louter door de stilte in mijn hart
kan worden uitgesproken
over de geboorte van mijn sterven
in haar peilloze diepte
waar het verstand blijft grijpen
naar de tere takken van haar kruin
ze afhakt, verbrandt voor eigen gewin
over de eenzaamheid
voorbij de oevers van de tijd
waar…
de bidder (haibun)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 Zeven was ik en tussen de kattenkoppen zag ik opeens
de liefelijke Mirjam met donkere ogen die ongekende
diepten verborgen. Haar stem tinkelde als de pendule
thuis en sierlijker nog dan het paardje van mijn oom
stapte zij het schoolplein af.
Ik moest en zou haar mijn liefde verklaren maar hoe?…
Niets en alles tegelijk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 404 Dan zag ik leegte,
diepten. Niets en alles tegelijk.…
HET KONINGSGRAF
gedicht
2.0 met 64 stemmen 19.224 En lach en traan gelijk hebben gedeeld,
En mond aan mond en oog in oog verzonken
De adem en het licht hebben gemengd,
En van die volle liefdesbeker dronken
Ons aan elkanders hart hebben verzengd;-
Naar die herinnering, in goud gedreven,
Lig ik onder het masker van mijn dood
Te zuchten en onzichtbaar voort te leven
In hunkring naar de diepten…
Het bevreesde leven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 435 ook hoe jij met je
vingers door de bladeren van een boek
schuifelt en als een stille sopraan
het belezende temt in jouw eigen sfeer
terwijl de koffie dampend jouw silhouet
verheerlijkt in mijn droom
ik kan geen nacht meer in jou bespeuren
terwijl mijn ogen nog kleven aan de schepping
waar ik nog drijvende was in een alsmaar zinkende
diepte…
Reflectie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 Het water fronst
wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt
in poging de vertwijfeling te vervagen
uit de diepte die je in het staren ziet
zwijgend wijs ik
je vermoeide wilgen aan
wiens wortels gretig in de steile oever grijpen
vastberaden om het stormen te doorstaan
ik laat je zien
dat er velden zaden kiemen
in de aarde die door vorst was…
onsterfelijk
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 455 Rustend nu en steeds maar geven
in de diepte van haar schoot,
Moeder Aarde maakt nieuw leven
uit het schijnbaar oude dood.
Zo zal jij weer bij het gloren
van de nieuwe lente zijn,
steeds opnieuw worden geboren
dat is werkelijk onsterfelijk zijn.…
Zonder titel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 341 Op een dozijnmatige ochtend,
tussen handdoek en hemd,
welde onverwacht uit koele diepte
een stem op,
een verloren gewaand stuk papier,
een vergeeld krantenknipsel
als perkament van herinnering.
Zelfs de geur vloeide zich een weg door de duisternis.
Nu ben je een gezicht zonder naam,
een gedicht zonder titel.…
Levensverdriet
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 764 Toen ik mij voelde alsof
eindelijk hethoogtepunt
in mijn leven bereikt was,
tenminste ik op weg ernaar toe was,
viel ik in de diepte!…
Indo-Europeaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 309 Het kleine dorp is als een zee van rust
Ik dobber vredig door de stille straten
In mijn geheugen vielen flinke gaten
Al lang ben ik op hun verhaal belust
Als van de kerk de zoete klank mij kust
Verminderen ze plots, alle hiaten
Ik duik de diepte in; jouw doen en laten
En word me van je inhouden bewust
Je had vast ook een njai in je verleden…
De hardste klinkers?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 35 tot de draad
versleten blad als onzin
waarmee de wereld wordt
volgeklad, feilbaarheid
in een oceaan van inkt
waaruit de menselijke aard
doorklinkt, vanuit de jongste
geschiedenis, te vaak verzwegen
het zijn de hardste klinkers
zelfs zonder discriminerend
hoorngeschal om het plaveisel
van ethiek te bekleden of komt
het om de diepte…
zeven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 107 dat is in het grieks het woord
voor "dichten als kunst"
nu weet ieder wel zijn hemd te lichten
zoals men dat in de volksmond zegt
maar in dit geval "schept" men iets
met potlood op papier
letters die woorden worden
soms uit de diepte gedregd
maar wel mooier dan normaal
alsof men praat in een andere taal
die ons hart beroert met een lach…
Verliefd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Ik voelde de kus van haar vochtige mond,
rook haar huid die op de frisse lente leek
de bloemengeur die uit haar lange haar kwam
en verloor mij in de diepte van grote pupillen
toen ik nu zo dichtbij in haar ogen keek.…
als water in mijn lippen bijt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 473 scherven breken geen licht
scheiden kleuren en gedachten
kou is blauwer in het wit
rood is warmer in verwachten
zo helder denk ik als
de zon wat lichter schijnt
de bomen groener dan
het gras gebladerd zijn
maar als ik takken zie
draait het hoofd de lus al in
wil mijn nek zich breken
om de wereld te vergeten
diepte lokt in vogelvlucht…
als de wind gaat liggen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 103 een straffe storm of bedreigende waterval
ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan
ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval
al wat tijdelijk is raakt uit het zicht
men hoede zich, derhalve, voor het vergaan
van wat achter een verscholen diepte ligt
het is de tijd, die dwingt tot inzicht
ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek
dagen dragen…
een vreemde spinselt in je hoofd
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.200 niet opstandig zijn
wel venijn zacht
knijpen tot de pijn
je weg doet kijken
uit mijn donkere blik
want ik schrijf vlak
omdat jij diepte hebt
ik wil duiken en verzuipen
in je huid wegkruipen en
de hel kortsluiten in genot
want ik zit in je kop
niet op plaatsen
die geschapen lijken
voor intiem plezier
ik ga je strelen
met woorden…
de spinsels in je hoofd
netgedicht
2.0 met 23 stemmen 1.801 niet opstandig zijn
wel het venijn zacht
knijpen tot de pijn
je weg doet kijken
uit mijn donkere blik
want ik schrijf vlak
omdat jij diepte hebt
ik wil duiken en verzuipen
in je huid wegkruipen en
de hel kortsluiten in genot
want ik zit in je kop
en niet op plaatsen
die geschapen lijken
voor intiem plezier
ik ga je strelen
met woorden…
Verdrinken of redden uit de melancholieke diepten van de beeldspraak
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.486 Draag ik weer je felle kleuren
Zorg ik voor schaduw tussen jou en het schelle licht
Verwonder je je in mijn gerustende woorden
Hoop je op een mooi gedicht
Het stof om mijn schouders
zijn geen oude lappen
En jij drinkt ook niet voor niets
om jezelf van vocht te voorzien
Ik zal al jouw zorgen moeiteloos
met een pennestreek willen…
Zonder titel
gedicht
1.0 met 321 stemmen 103.636 Alleen de man zuigt zog,
hij sloeg de diepte wond. Hij scherpt mijn bloedbaan aan
en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem.…
Denkstroom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 481 papieren krachten
verharden nadat ze zijn verdwenen
de vergeten uitwerking een keten
onder dikke lagen ijdel massa
overstroomt de oevers van het weten
zoekt meer dan wolken, het licht en manna
ik schop tegen muren ik wil breken
door blinde obstakels te bevrijden
van het gemiddelde levensteken
de kringen waarin gebouwen strijden
ik vermoed diepte…
Ik hou van de zee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 392 Ik hou van de zee in elk jaargetijde
omdat ik dezelfde natuur bezit
soms rustig, soms stormachtig
de oppervlakte rimpelloos
in de diepte kolkend wild
met zoveel ongekende schatten
die nu en dan komen bovendrijven
voor vreemden moeilijk te begrijpen
maar voor wie mij echt leert kennen
die weet dat er ontelbare havens zijn
groot en klein waarin…
Gaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 6.247 Niet dat de zon niet begint,
de schaduwen geven weer diepte tussen de blaren
en van grauw worden de papavers rood.
Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden,
niet aan het zwijgen van de vogels.…
Papieren feest
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 schreven woorden
lijnen die jij dacht
vervloeiden en
kozen daarna weer
hun eigen pad omdat
ontdekken spannend was
jouw harmonie
kende geen contrasten
zodat misverstanden
hoogst zelden barsten
wel liepen zij
samen de tweestrijdweg
waarbij ieder zijn eigen
perspectief voor ogen had
vaak bracht
je lach meerdere
dimensies in de diepte…