Alle inzendingen over glas

. ------------------------------------ uit: 'Een koorts van glas', 2007.…

Kerstdag twee is voorbij De geur van het gourmetten blijft lang hangen, Restjes weg…glazen leeg Niet nog even samen een glas wijn nemen En samen naar muziek luisteren Geen kus… Wat is het stil………

Soms is er nog dat verlangen naar de oude Linde waaronder ik jou mijn woord heb gegeven en waar het licht teder om je bruine haar sluierde langs vonkende ogen straalden Toch bleek jouw tred niet waterpas wordt nu mijn blik door jou ontweken met een liefdeloos gezicht Je hapert slechts nog geestelijke verval met een leugen hard als glas…

Kraken de rolluiken op en baren, tinkelend eerst nog door reetjes, zonlicht goudgeel, het verblindt twinkelend nat in het gras: miljarden splintertjes glas. Dingen zijn vlammend iconen geworden: passerende wagens tot praal, baasjes met honden tot engelen glanzend, hagen tot luchtig fonkelend kristal.…

Telkens weer gebeurt het, in een klein ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de maan ze hebben gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een beproefd ras.…

Sta beduusd weer Bij te komen Van het werken Met mijn handen Onder kundige Begeleiding van De mensen van AT, Die weten hoe Mijn hersens te Kneden door Het werken met Glas en draad En zoals altijd klei - ' t Voelt alsof De eindeloze knopen In mijn hersenkabel Wat ontward worden En de pijn wat Minder schuurt, Sta…

Rondjes dans ik om je hartje zo fragiel als breekbaar glas Waren alle nachten samen niet zoals de eerste was?…

ik mijmer kringen in de vijver zonnen in het gras sculpturen aan de horizon bladeren verwoorden onuitgesproken zinnen die kleur geven aan datgene dat tot voorkort voor onmogelijk werd gehouden, vooral nu toch spreken tongen niet van het kwade zoals dat serpent zou hebben geschilderd verkiest zij blindheid boven roem daar haar glas immer half…

De jonge klare was er koel en lekker en nooit stond er een glas leeg op de kast. En rond de klok van elven, vaste prik stond Piet vanwege wat hij had genoten meestal een beetje wankel op de poten en in zijn stem klonk nu en dan een hik; dat was zijn tijd om op de fiets te stappen.…

Telkens weer gebeurt het, in een klein ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de maan ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een beproefd ras.…

De lijnen op het platte doek verdwijnen en scheppen ruimte, overdekte pleinen van steen, van glas. Het orgel speelt, hoor, een psalm van Pieter Sweelink. Een stoet van zwarte pakken schrijdt daar plechtig in gouden ochtendlicht en deftig begroet de kleine hond. Waarom doet een wolk het gouden licht verzwakken?…

Telkens weer gebeurt het, in een ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de natuur ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een geselecteerd ras.…

Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit is duivels werk. O, Swarte Prinsch, jouw geestverschijning was ‘t Fantoom verdwijn!…

Leven zonder sterven zou zijn als glas zonder wijn Uiteraard is de dood nooit eens imaginair zij is een verbinding werkelijk reëel in ons leven Zelf ben ik niet die vader 'k Verloor door ziekte wel een voornaam deel van mijzelf Er is immer connectie absolute verbinding tussen voor en tussen na waarbij er altijd wordt gelinkt tussen…

tafel kruimels blijven over gaten glippen ongezien naar binnen in deze rafelige dag buiten kronkel je je een weg door de wei die kleurt in zoveel tinten groen je loopt jezelf voorbij verbeten zoek je de draak het veelkoppige monster dat je pijnlijk uitholt en de dood buigend begroet krassende kraaien en een vallend glas…

Onzichtbare angst Houdt mensen gevangen Ieder in zijn eigen blok Van glas en steen Buiten gluurt het beest Wachtend op zijn volgende vangst Onzichtbaar en dodelijk Regeert hij ons leven Hij neemt levens Hij neemt banen Hij neemt kansen op liefde en succes Zijn hebberigheid kent geen grenzen We werken aan een wapen…

zo nu en dan is er even die glans van een vervaagde herinnering, het venster ruw van oudheid met wat glas waar het licht van schuwt mijn zomer is de grijns van de verniste wolken voorbij en duidt mijn bestaan op de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf…

Beschermt achter het glas geef jij mij een dynamisch inzicht in ons houvast terwijl de aanraking van een afstand transparant voelt mijn poriën zuigen jouw souvenir door middel van verzachte tintelingen tijdens mijn bezinning en trekt de spanning uit het lichaam zoals jij het altijd hebt bedoeld.…

Gevelde bomen bij een asfaltmeer Vanuit de hemel heeft het glas geregend God staat erbij, de vele zielen wegend Een engel knielt bij ledematen neer De afgerukte takken doen hem zeer De schors, de bomenhuid,nu zwartgeblakerd Werd ooit in beige juten stof gebakerd Gestut tegen de grillen van het weer De kraai rouwt om zijn nu verloren nest…

Als ik een vogel was zou ik samen willen zijn als glas en wijn. Ik zou uit sloten en zeeën foerageren mezelf van alles leren. Maar ik vraag het mij toch af van die schaduw en dit op aard sterren geven geen schaduw is wat de maan ons ook gebaart.…

je fluistert je angst om me nooit meer te zien kom in mijn armen je doorschijnt al mijn woorden ik ben bang voor je handen om beelden van glas te breken uit liefde onze dood te sterven in rood bang niets over te houden angst voor de scherven stilte te erven je vervalt tot punten en strepen historie gewist je ziel…

Ik woonde in een speelgoedstolp van glas. Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke En trage vlokken, als een kind hem pas Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken. Het gras stak stil en hoog boven mij uit. De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemands vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes als speldenprikken.…

(voor Mata Hari) Als nuchtere, aristocratische Friezin had je ook in Leeuwarden kunnen blijven om bij de Oldehove te mediteren met een stuk suikerbrood en een glas beerenburger, maar nee, je koos na je Indonesische trip voor het wilde leven in het artistieke Parijs, waar je poseerde voor kunstenaars en waar je naaktdansen opvoerde, die…

Ik proost met een verlegen rood gevuld bourgogne glas om de beschaafdheid te typeren hoe je inborst was.…

Ze keken door verschillende ramen ze zaten in dezelfde trein spiegelend glas bracht hen samen zodat hun gezichten een konden zijn.…

is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje, de armen nonchalant langs de rugleuning van de stoel bengelend, één beweging verwijderd van de volstrekte overbodigheid: de arm die vanuit de elleboog lui omhoog gaat, eindigend in een ten hemel wijzende wijsvinger, aldus een fris glas…

Tegen het glas Leunde ik mijn voorhoofd - jij, achter mij, rilde - Wat tussen ons bestond, werd omgebracht. Laten we niet meer denken aan wat was. God heeft met ons gedaan wat hij doen wilde. --------------------------------- uit: Nieuwe gedichten (1934)…

met jampotten insecten op Als bedwelmde junkies rond fuiken Van nectar en stuifmeel Om bloemkelken zoemend Hoog in de zomer Gristen we tussen gonzende bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders Kenden hun namen uit ons blote hoofd Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage En Dagpauwoog Luchtgaten boorde je door de schroefdop Van het glas…

Overal glas, bloed en geschreeuw. Onbegrijpelijk hoe de schoentjes ooit zo levendig en vrolijk, nu verdwaald geen dienst meer doen. Regen op 't kerkje, regen op het asfalt. Behoefte aan informatie, zwarte details maken de pijn onverdraaglijk. Het koude huis waar haar huls rust blijft stil.…

hakken tikken etalages schrikken als jij spiegelt in hun glas rode koppen schuilen achter blonde lokken handen in de zak verbergen schande in het grijze pak ogen die weloverwogen zoeken naar een warm entree blikken die iets zachts begeren klein wordt groot in reageren ze zien het slanke lijf de lange benen dromen vergeten eeuwig…