Alle inzendingen over klaagzang

herdenk de doden in twee minuten stilte een nachtegaal zingt een ode aan het leven dat gewoon doorgaat ondanks de wroeging de ijle klaagzang in volgepakte treinen ondanks de stilte zingt een nachtegaal in het struikgewas ondanks hamert een verre specht met tikkende kop acht keer per seconde tegen een dode uitgeholde boom…

het regent naakte hymnen in gekerfde tuinen en boomgaarden vogels zingen op takken en de wind knielt op andere nevels loyaal in mijn buurt de regen flow verblindt niet het naakte zangerige als de uren verstrijken op de eerste melodie er is geen klaagzang te horen onder de regenboog reist nogal wat op winden en getijden waar de vogels…

Geen angstgreep maar een warme bedding, een nestelen, een houding vinden in de vluchtigheid van de klaagzang. Dan, samen over de glooiing, tristesse in het brandpunt, maar bovenal levensbalsem, een uitgesponnen samenvlucht.…

als ik iets zo om me heen zie is dat niets sommigen weerhoudt om als in een perseveratie voort ijlend in een klaagzang van algemene strekking zonder ik-beperking gewoon maar door te lopen tegenstribbelaars onderweg in het voorbijgaan alsof het in de haast gewoon is terloops zo maar op te knopen vraag mij niet bovenstaand hard te maken…

Niet kunnen bereiken Hetgeen zij realiseerden Haat en nijd Meedogenloosheid Odium en woede Klaagzangen Elegie Why nationalisme? Hoezo, echt niet gunnen? Glob' is van ons allemaal Bedenk dit nou toch eens een keer Gun elkaar Licht en gun elkaar Ruimte met heel veel groen 't Is mog'lijk 't Moet kunnen…

blaast de wind zijn misthoorn sluit dan de luiken en wees gewaar dat er wraak door fuiken raast witte wieven die bedreven zullen lonken met hun rokken van doorschijnend filigrein laverend tussen stam en takken leggen zij hun wil op aan de wind die stilvalt voor hun klaagzang en de dood in ‘t water vindt wee de zee, met het pekelschuim…

Mon Dieu, en wéér wil hij het laatste woord Met zijn wohltemperierte litanie Zijn klaagzang, vesper, sololitanie Geen snelsonnetreacties, weet u wie? Ondergetekende bedoel ik niet 't Is monsieur Page, in zijn treurig lied...…

Het gestommel in de kelder draagt een versje voor Een klaagzang op het zijn en het wezen Of een ode aan de diepte – ik weet niet wat ik hoor Heb nog nooit zoiets gelezen Het is vast de angst door de Duitser beschreven Die als jager in de nacht – gevoed door het duister Zich parasiteert aan het leven En op het juiste moment wacht – dacht…

Zo begripvol zonder vragen, geduldig luisterend naar mijn klaagzang, weet dan dat ik altijd alle dagen, verschrikkelijk veel naar je verlang... Zo verbonden, en toch zo vrij, leef jij je bruisend leven, en heb je ook nog tijd voor mij, door mij telkens een kijkje in je hart te geven...…

voor hoeden ben ik altijd op mijn hoede de hoed, symbool van rijkdom en van macht ontpopt zich soms met veel verbeeldingskracht als een gezworen vijand van het goede de draagster is bij voorbaat al verdacht ik hoor de woorden die ik reeds bevroedde orakeltaal van koninklijken bloede het onheil dat een ander heeft bedacht de klaagzang…

Het is augustus en de hitte zindert Hevig verlang ik naar de winternachten Ik zal er nog een tijd op moeten wachten Het is vooral het vele stof dat hindert De schaduw op de boerendeel vermindert Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten De kunstenaar in mij herrijst en vlindert Want hij beseft…

Gedoog de schrijnende klaagzang van slijk, geronnen bloed, over de hel van oorlogsgeweld en waar geen mensenleven telt. Diepe smeekbeden uit versmolten harten maken wapens nutteloos en het enige rood in Vlaamse velden zal van klaprozen zijn.…

hamer van een uit de toon geraakte smidse vanachter de blaasbalg lief ik jouw muziek die ik als mokerslagen onthaal in het voorportaal waar alles samenkomt soms wens ik gisteren terug wanneer de dag traag als verwaaide as zich verspreidt over talloze nukkige pas geasfalteerde wegen niets is akeliger dan het gewauwel van mijn eigen klaagzang…

Verdampte hitte rammelt als verroeste uitlaatklep de bergen uit zwermt huilend uit over oases van verscholen inboorlingenbotten Die venijnige klaagzang toont de blanke het verwrongen lijden van roemloos verzande tropen en laat hem vrijwillig vluchten Eindelijk terug bij 't druilerige weer glibberen bevroren tegels zijn zolen onderdoor…

Hij hoort weer het astmatisch steunen: loflied of klaagzang – eender zeurt deze muziek, tot hij die deur snel weer vergrendelt. En toch, o mocht hij nog een keer, geknield voor ’t orgelfront, de trappers voor de vrouw bewegen die boven hem haar psalmen zong. ------------------------------- uit: 'Hora incerta', 1993.…

Onrust steeds opnieuw, proberen, deleten, vergeten en weer ophalen; wanneer komt de avond, wanneer de morgen, het lijkt de klaagzang van Job wel. Is er dan geen antwoord, enkel altijd zoeken? Loslaten, vinden, vergeten en deleten. Wanneer komt de avond, wanneer komt de morgen? De witte winter dekt de harde vormen toe.…

Aanstormend Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante…

Nu het matig vriest in Twente geen druif genoeg zonde om te krenten loeit de klaagzang aan over de elementen Ze werken niet genoeg voor lente Is de Bildt normaliter de gebeten hond, nu zitten ze daar geramd al weken. Wisselvallig ging over in zeker weten dat slecht weer alle records zal breken Maar neem van mij aan: GEZEVER!…

Een engel knielt bij ledematen neer De afgerukte takken doen hem zeer De schors, de bomenhuid,nu zwartgeblakerd Werd ooit in beige juten stof gebakerd Gestut tegen de grillen van het weer De kraai rouwt om zijn nu verloren nest Ontheemd voelen zich eekhoorn, uil en duiven Weg zijn de klopsignalen van de spechten De merel wordt tot klaagzangen…

Een dag onder wolken toen nevel boven het gras hing met donkerbruin bier en vergane glorie onder de mystiek van de oude stad die verlangend aan het water lag je liep naar de vogel in de zilveren kooi die in de kroeg op tafel stond je vroeg of de kanarie kon zingen wist jij veel over liefde en klaagzang er hing geen antwoord…

De heen- en weergalopperende zon doet klaar de klaagzang over droogte herrijzen. Tijd heeft hier nog een eeuwigheid om zijn roest te laten rijpen.…

Hij dicht zichzelf een zwijgende klaagzang. Zijn schors siddert licht, beeldt een bange droom: huidschimmel kwelt die oude reuzenslang!…

alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met miljoenen fakkels en vreugdevuren ontsteken om zo de stilte van eenzaamheid met aandacht passend te verlichten waar de klaagzang…

hart is zwak, pacemaker werd geplaatst heeft al jaren Parkinson ik wist niet dat een mens zoveel verdragen kon kwetsbaar als hij als was , volgde gordelroos , oh die zenuwpijn hoe sterk moet een mens dan zijn, wat hem in enkele weken overkwam vloog naar Montpellier door zoon en dochter begeleid ik weet, het laat zich lezen als een klaagzang…

krom de slang tot graf Verstoord dwaas hoorde ik het einde Gestaag gravend in vergane geheel Slovend van koude pril tot vorst laat Onbelegd en schraal valt hen ten deel Geen klacht van onbehagen die verlaat Zo ik doe blind grof gemis niet wetend Klauwen zij niet aflatend gestaag voort En ik wenteld gelaafd vals waarnemend Verwerp hun klaagzang…

minste noch geringst vermoeden van raken wij het leeslint bijster van de paddenstoelensporen landen wij op zwarte sintels, ondergrond der 's herenwegen spartelen al stribbelend in sluimer van het slinkend schijnsel in het een na laatst kwartier van onze metgezellin maan schimmig in halfduister landschap, desolaat verlaten klaagzang…

Momenteel beid Ik mijn tijd In de luwte Van de strijd Tussen mannen Uit kiev odessa En donjetsk En denzel en Red blue and white Versus blue and yellow Met oranje boven Ste beste geheid Het lijdt Geen twijfel Dat europawijd Het Eka leidt Tot zapige Zongebrande zondige Broeiende en broekloze Minirok penisnijd Waar je ook…

" Zo klonk een holle klaagzang onderlangs de perken. Er hing een grafsfeer, hopeloos zat men in zak en as Toen stak neef Piet zijn graafarm op: "Als hier geen mens meer was, werd Holland Molland, ondergraaf de Deltawerken!"…

Aanraking van haar koude hand - even maar Het stille sein, de oudste bukt, alle vier kiezen zij een hoek Zwoegen, steunen is hun klaagzang Zij mag niet hellen - zacht en recht schuift zij door de smalle gang Veilig huis voorzichtig uitgedragen Van ver klinkt krassen van een kraai Achter het raam in spiegelluchten - waar zij zwaaiend…

komen, liefkozend eerst, dan speels en dartel plagend, behendig vingerwerk breit wolligheid tot lust zij vrijt zich op aan het vertrouwd fantasme dat in haar aders ruist als riet gegeseld door een storm van hunker en verlangen in zachte aanzet wordt het hoogtepunt nog uitgesteld het kamerbreed gevoel gekoesterd dat zij bezingt in zachte klaagzang…