225 resultaten.
opties
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 521 frontpage snippers
perfect ideaal
in mijn opgestoken handpalm
tijdens de stilte waarin
zelfs de wind geen richting kiest
neerdwarrelen en verdrinken
in een moeras zonder getijden
of lichtvoetig dansen over
vaste grond richting horizon
zonder tegenwind
ontwaken onder een zon
waar de perzik niet meer smaakt
als een regenachtige dag…
Boekanier (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 488 Nadat ik strips ben gaan verscheuren
Met essays in het moeras in slaap viel
denk ik nog altijd
het zijn maar woorden
voor de zoveelste keer!
wat voel ik nou eigenlijk
jaren later na Dato of Bio?
Een poolkap smelt, sta er voor open
je hoeft er niet per sé over te lezen
de mooiste dingen gebeuren vanzelf.…
toevluchtsoord
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 175 is leven ontsnappen
vluchten voor jezelf
het lichaam een klomp klei
tijd schrapt en schraapt
zet een paraaf
het land is zompig
in drijfzand zak je tot de helft
en het moeras zuigt tot je sterft
hoe harder je worstelt hoe sneller
er waadt een purperreiger en hij zwijgt
wij zijn meer dan vlees en bloed
wij zijn ons lichaam niet…
Reiken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 Ik reik je de hand
maar je ziet het niet
stuurloos dobber je
rond in een moeras
waar ogen elkaar
niet vinden kunnen
liefdevolle woorden
opgaan in de mist
ik kijk en aanschouw
hoe jij angstvallig
je hoofd boven water
probeert te houden
nog altijd sta ik daar
met een uitgestrekte hand
zachtjes fluister ik jouw naam…
Protogasme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 Alle uitgeademde eeuwen zijn
Het vulkaanas van mijn bodemlagen
Ongedesemd, in aards vet gedoopt
Als zodanig verstopt in bronstig moeras
Opgetrokken uit ruwe verbazing
Slechts dagzomend met wenkbrauwen
Dorstig geurend naar klamme keldermuren
Kruipend, schuimend, bij vlagen met aderjeuk
Tussendoor zoek ik het zaad van morgen…
XVII -de leegte - 1909
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 licht aan het einde
van een besneeuwde tunnel
een heel lage zon
eindeloos verwacht
een toekomende lente
in grote leegte
moeras met knoeten
onhoorbaar en onzichtbaar
onder de beten
formeel meesterschap
en een langlijvig insect
op zoek naar het lot
stilte geen stilstand
waar de deur openwaait
naar het oude nest…
Regentranen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 94 De vernietiging begint
zijn geschiedenis te tekenen
er ligt een eindeloos landschap
volledig in puin
ver weg, het donkere duister
in gedachten
geen blauwe hemellucht
of heldere zon die
het naaktstrand kust
het zandpad leidt uiteindelijk
naar een zompig moeras
waar regentranen vrij spel hebben
triest onder sombere wolken.…
Bankzitter
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 176 Enthoven heeft flink naast het doel geschoten
En loodste zijn bank richting het moeras
Toch wordt deze braverik van de klas
Niet door Wouter Bos naar de kant gefloten
Vreemd, voor zijn benoeming volgt geen wanklank
Al past hij beter op de reservebank
…Michael Enthoven is benoemd tot commissaris van de ABN terwijl hij zijn eigen NIBC Bank…
De roeier
gedicht
3.0 met 8 stemmen 9.312 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
suites voor J.C.Bloem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 II -de ontmoeting- 1889
het natuurgebied
een weiland vol ganzen -
afschieten of niet
harde beten -
in het moeras met knoeten
hoe kort het leven
het zusje louise
neemt met dubbele treden
de hoge trap –
als een miskraam
voor de angstvallige moeder –
de wereld in brand
turf van kalenberg
een brede sloot met wat riet…
gebleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 het moeras
tussen land en water
waar je wieg
geen grond vond
om te bestaan aan
de korsterige oever
hoorde je de zuigende
tijd het nachtelijk
kikkergezang
liet het onweer je huilen
was je bang voor de
zuchtende wind
moerasruiters
verborgen je
kleine lichaam
met gesloten ogen
de drassige bodem
zou je bewaren
je kermde…
bevrijden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 terwijl hij uitkeek
op de hoge witte
blinde muur
zag hij het
mangrove moeras
de reflectie van de
vurige zon op het
water hij zag
de adelaar
in het grijze licht
de wilde haas
in de verte het
glooiende land
het wisselende
wolkenspel
erboven geen
ijdele woorden
maar pure poëzie
waarmee hij de
zieke uit zijn
bed bevrijdde…
Passage
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 674 Naar beneden,
door het moeras, worden mijn
gedachten week en vloeibaar
zoekend naar het laagste punt
waar de versluierende pijn
en een glimlach ondraagbaar
geen ruimte word gegund
Mijn gelaat, slechts penseelstreken
op het masker van gebroken weken.…
De nacht als een klarinet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 Het is alsof men op klarinetten speelt
wanneer de nacht op het water landt
en grijze schimmen stilstaan
bij het geler worden van de maan
toch neemt de tijd fatalistische
vormen aan en verdwijnt
en kwijnt het menselijk ras
weg in een materialistisch moeras
de struiken langs de sloten
ademen niet meer, ze besloten
om ons als skeletten…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...…
solsche gat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 474 nevel tussen de stammen van
eeuwenoude bemoste beuken
door statige toppen kreunt de wind
geheimzinnig kil huiveringwekkend
slechts ademen is hoorbaar
verre stemmen uit een donker verleden
brassende broeders roversbendes
moordend en lallend
verzwolgen door de aarde
verdoemd voor eeuwig
in het moeras daar beneden
verre zilveren vogels…
Terugkeer naar Gaia
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Wit Wiefke, jouw plaats is
bij jouw warrelzusters
heidepoelen zijn je thuis
een jonge man verdwaalt
wordt betoverd door gratie
van de neveldans
hij imponeert jou
door zijn sprongen en zijn blik
je volgt hem naar de mensenwereld
verblind door machtswellust
verwaarloost hij jou, zijn buit
ontrukt aan het moeras
je wendt je af, je…
Koud
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 207 De zon is al maandenlang een smiley met
een neerhangende mond en ik waad al
eeuwenlang rond in een terneerzuigend
moeras, waar piranha's mijn voeten en
benen afkluiven.
Zie dan maar eens voort te struinen.
En ik goochel wat af om mijn ellende
te transformeren en ik verzuip mezelf
in bacchanalen van virtuele hugs en
tederheden.…
HELENDE ZUCHT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 25 velden waait
in het dorp Oudega geeft hij
de kerk -reeds vele eeuwen oud
met een ietwat scheve
toch stevige toren-
een opbeurende zoen
vol jeugdige levensmoed
de wind belandt tevreden
op zijn eindbestemming
het schone meer De Leyen
blaast nieuwe kracht bij rietoevers
en verspreide eilandjes
het ruime water omringd
door kreupelhout en moeras…
Het vaderland was destijds een moeras
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.133 Het vaderland was destijds een moeras,
Aanslibbing van de zee en van rivieren,
Bevolkt door vissers, jagers, Batavieren,
Wier leven al te gader ruwheid was.
De Batavieren waren opperdieren,
Zij stamden uit een sterk en blond oerras,
Hoe vaak reeds draait onze aarde om zon en as,
Voordat de bloemen der beschaving tieren?…
Van modder, moeras en veen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 232 vreemde eenden
In de Amerikaanse bijt weggehoond
En soms zelfs letterlijk weggevochten
En toen we het helemaal niet meer wisten
Was er nog maar één weg, langs de
Oevers van de Mississipi gestadig
Verder naar het noorden trekken
Net zo lang tot we geen mens meer
Tegenkwamen - en hier waren we welkom
Midden in een gebied van modder, moeras…
Kadootjes geluid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Door mijn kleren heen
voel ik het wuiven
in mijn longen
de halmen achter het riet
en ik huiver
met de zeeën en het gras
het ontoegankelijke moeras
Flarden meeuw en wij
stemmen van het lied
van de aarde, adem van haar getij
echo van haar zang
wij geschutte havens
osmotische enclaves
personerende huid
Kadootjes geluid
in en uit…
Groninger Geheimen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 466 De Blauwe Stad is meer moeras dan stad
En ook de Meerstad heeft zijn tijd gehad
Ze liggen op hun financiële gat
En vegen het met belastinggeld af
Zo beunt een haas met Pasen weer een ei
Tot Heertje zegt: U bent er gloeiend bij!…
Vele handen dragen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 583 jouw hand, mijn hand
vele handen
ze kunnen iets bereiken
handen bij elkaar
bouwen rotsvast
beschermende dijken
een open hand
zaait bloemenvreugde
tussen ’t weidegras
schenkt een zomer
wenkt glanslibellen
naar een grijs moeras
een verzameling
van gestapelde stenen
wordt een steunpilaar
jouw hand, mijn hand
vele handen
ze…
Vliegen grote hoogte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 473 jouw vlinders
zijn de vleugels
van het paard
waarop jij schaart
in zonlicht om te drogen
vliegen grote hoogte
na een nacht in
het moeras waar gas
haar donkere lichten gaf
we dwaalden in het
volgen van de vlam zij
spookte tot de zon weer kwam
kom op mijn paard
ja jij voorop in alle dromen
jouw vlinders zijn mijn zomer…
Naamloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 ook een rietgors mag geen
naam hebben in verdwaalbaar
moeras, iets zonder vorm is
bezig terug te keren, het
geheugen te herwinnen
voort te duren
tot plaats van vertrek…
van gevoel ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 476 indien ik mij slechts ken
als schaduw van de dood
geen weet heb
van een levend ven
of gedesemd brood
en mijn armen
niet kunnen reiken
naar de hoop
van een nabije oase
dan zwem ik
in troebel water
of vecht mij uit
een zuigend moeras
er is dan geen later
of nieuw groen gras
de ander is mij vreemd
met telkens weer
die angstige…
Herhaling?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 91 Levend stof gedrenkt
in tranen vindt een weg
in de bedding van ongewijde
grond, de houdbaarheid
datum in het denken tot
de daden leken ongegrond,
het laat zich voeden tot een
nieuw gewas, een resistent
ander ras wat zelfs gedijt in
een stinkend moeras, waarin
zelfs de antwoorden zich niet
durven te wagen, valt terug
bij herhaling…
Gewone mensengedachten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Het verschil tussen de goden en de mensen
is op de vingers van een linkerhand te tellen
mensen doe niet groter dan je bent
de nietigheid valt niet te vieren
de natuur heeft geen geheugen voor verdriet
het zandpad leidt uiteindelijk naar een moeras
waar het rotten de gassen van weemoed verspreiden
alles alleen zonder erkenning, het uiteindelijke…
Wat is nou een gedicht
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 767 Wat is nou een gedicht
Het verandert door de tijden
Heb je je geest verouderd gelicht
Dan moet je tegenwoordig lijden
De aandacht voor de Groten aller tijden
Is danig in het poëtisch moeras weggegleden
Heb je de durf om oude technieken te belijden
Dan word je door veel moderne mensen gemeden
Ach, het is niet zo’n grote boodschap die ik breng…