72 resultaten.
Tot ooit weer eens
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 616 Verzakt de stad nu, in het panorama,
maak jij het leven weer speels, mannenkind, zo als toen?
Het ga je goed ginds, amalgama!
Jeremy…
Haar stroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 gebaar van haar zijde
Nauwelijks zichtbaar
Maar een vloedgolf raakt me
Alle geketende emoties
komen vrij
Zij wenkt
Niet meer dan een luchttrilling
Voor mij een orkaan
die alle remmingen optilt
neerzet als machteloze brokstukken
van een overwonnen verleden
Voor altijd verdwenen
Zij glimlacht
Op haar gelaat verdekt
Ik zie een overweldigend panorama…
Gouden surfplank*
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.299 Dit beeld van de worstelende mens,
dit panorama van de homo emergo,
gezien op een onstuimige zondagmiddag in Zeeland,
waar de wind het papier beweegt
in de vorm van een gouden surfplank.
---------------------------------------------------
* voor Stefan van den Berg (winnaar Olympisch goud bij het Windsurfen in 1984)…
samenvloeiing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 op de wand golft
het verstrijken van de tijd
in een weerspiegelend
waterlandschap
verf rolt van boven
naar onder als het
eerste licht rimpelig
geel oranje reflecteert
het panorama groeit
naar de morgen die
meedeint in blauw
groene tinten
het landschap danst en
pronkt met schitteringen
in wit als de zon hoog
aan de hemel staat…
Lentewindwijzer
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 533 waai maar, blaas je warme adem
over het bevroren panorama
laat het groen vorstelijk ontdooien
ontneem de koude haar gezicht
geef de zwaluwen weer vleugels
om de lucht zwanger te bevolken
zodat ze met dartele duikvluchten
het hemelse blauw versieren
verleid de nog geloken bloemen
zich nieuwsgierig open te stellen
door ze windzacht…
Door warmte bevangen
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.349 de kletterende
regendruppels van de voorruit
Op gedreven wijze jaag ik door de nacht
over de snelweg naar mijn Lief
die thuis op me wacht
De brede rechte weg, anders altijd zo druk
is op dit tijdstip leeg en verlaten
het herfstweer in deze nacht één groot drama
De amper zichtbare omgeving vormt kale schimmen
In de zomer was dit nog een panorama…
Expeditie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 besluiten
daar meende ik naar te moeten fluiten
als gekooide vogel, haar eigendom
maar juist zij blies wind onder mijn vleugels
scheen me bij in de donkerste uren
ging mee op de mooiste avonturen
er bleek niets waar van die strakke teugels
plots bij een diepe kloof waagt zij de sprong
heeft ze haar eigen panorama…
Alzheimer 'op de radio'
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.413 overheid bezuinigt ingrijpend op ouderenbeleid’
Haar bewegen is als haar gedachten
traag en onvoorspelbaar richtingloos
een vervallen monument, een versteende roos
geknakt in het moment van hoop en verwachten
‘We onderzoeken mogelijkheden om pijn te verzachten’
Haar staren is graniet, opwaarts als een obelisk
een zwaan beweegt het getunneld panorama…
Praalgraf
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 371 diffuus licht
besprenkelt
dit panorama
en verspreidt de geur
van onvergankelijk goud
welke sierlijk met knoppen
lijkt verweven:
kunst is daardoor nimmer oud
sober gekroond
met strekkende sepalen
draagt dit doorschijnend glas
de ademende melancholie
van een veranderlijke aarde
zo kan het telkens weer
van tedere dromen verhalen…
Ogen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 144 lijvige heuvels
ruige rivieren, bibberende beken
bomen die langs lanen staren
bladeren melodieën
logboeken vol groen
en in het bij je zijn klinkt
een lied van hetzelfde gezicht
ogen die naar een verte staren
is ze nog wel bij ons, de vlinder
laten we haar gaan voor nieuwe vreugd
gezond verstand kent weemoedige kijkers
dit prille panorama…
Een projectie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 het is een spel
waarbij ik ongestoord
naar eigen fantasie de
schepping bij kan schaven
in een projectie
die mijn stemming en
emoties kunnen dragen
tot alles weer verwaait
maar de speelse wind
was niet mijn vriend
ook de zon verdween
achter donkere kantelen
zeilen klapperden
woest schuimden golven
tegen de klippen op mijn
panorama…
Zwarte Pad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 Ik kijk naar een foto
van panorama Mesdag,
screensaver op mijn monitor,
naar de watertoren
waarlangs ik
naar de Kijfhoek fietste vroeger,
bramen plukte met vriendin, haar moeder.…
Arcadische kopie
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 60 ik ben met je
meegegaan
samen op de
dromerige blik
in je ogen ineens
weggevlogen
zag je
vertrekken heb
je hand gepakt
ben ingestapt
route onverwacht
als ik maar bij je was
herkende in
opkomend licht
het panorama
dat onder ons
gleed in een
eerst ontwaken
serene rust
voelde weldadig aan
in een harmonische
balans kreeg natuur…
- Groen van vilten tapijt -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Onvergelijkelijk panorama
kust bij ochtenddauw
half doorzichtig door het ijs,
breekt zon als diamanten
nevelsluiers dringen door,
vroeg de morgen aanschouwd,
schel verlicht door de opgaande zon
komt stil de winter op
als een waakzaam schildwacht.…
de glazen stolp
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 464 ik lig zo in het verse groene gras
droom in de lucht mijn verlangen
als of jij er nog zo even was
en wij in stilte de vreugde bezingen
in prille tintelende gezangen
een zwaluw scheert mijn panorama voorbij
snel schrijvend in de bezwangerde lucht
rijt mijn verdwaalde visioenen genadeloos open
de hemel zet mij op de vlakke aarde terug
hoe…
overschotten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 Het is er teveel aan, soms
het onzegbare
(met klompen aan de vingers)
hoe de jonge veulens
alles liggen op te hopen
in het verslijten op heuvels van morgen
en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb
ergens hier waart het in alledaagse gestaltes
het herkennen in de vlakte van de poëzie
hoe het trekt aan het panorama
(het zich tot vleugels…
Mijn-Museum, Beringen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 238 eigen vrijheid
ik open mijn handen van binnen
naar buiten waar gedempte schachtbokken fluisteren
over de tijd die niet stil staat
een koeltoren vult het raam
als een hemel zonder regen, een donker lichaam
nabij de mijnkathedraal
ik heb nog even
om te duiken in mijn jeugd, de bewegwijzerde
wandelweg te volgen op de bezaaide terril
het panorama…
'k Hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.851 .'
Maar 't panorama - ergernis voor wijding
geeft mij zijn sluwe en spokige misleiding:
't liegt mij de straat op, wrev'lig en beklemd,
waar, diep genot om eerlijkheid verscherpend,
rumoerig klikkend, knallend, klinglend, snerpend,
het leven rent en motort, fietst en tramt.…
Basale ganglia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 voor zijn dagelijkse pendelreis
hij maakt zo alle dagen steeds gewoner
verruilt ledigheid voor een vaste prijs
de pendelaar tussen mensen als de zijne
volgt de tegels op het rookvrije perron
terwijl het zog van passerende treinen
lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon
langs afgewende blikken van zwijgzamen
schuift onbetreedbaar een panorama…
Beleefde landschappen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 121 Stiekem
in het gras verscholen tussen bloemen
in het scheve landschap
waar ik overdag nachtelijke vlinders zoek
bloesemt een tafel van hout
waar ik dankbaar op ga zitten
in het steengebakken panorama
leefde ik te laat
liep te lang maar ongericht
door gebakken lucht en bakerpraat
zoekend naar een passende ruimte
elders weer
in een klotsend…
Als liefde blijft
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.627 bescherming
biedt aan dunne twijgen
gegroeid door de tijd
en het overmatig roken
Zijn blik glijdt naar haar nek
van dun gekreukt leer dat
slordig aan elkaar genaaid
als dichte plooien in de kuilen
van haar broze botten valt
Als zij merkt dat hij haar
gadeslaat gaan zacht
de gordijnen opzij
en krijgt hij zicht op het
mooiste
en liefste panorama…
vers geplukt jong gewas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 goddelijk tijdsverloop
dat houdt ons allen hier in evenwicht
ook al zijn de tijden dan veranderd
de aarde laat zich door niemand sturen
zo mijmer ik dan zachtjes voort
soms loop ik daar dan mooie uren
door velden vol met sla en koren
terwijl niemand mijn gemijmer hoort
het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas
een goddelijk panorama…
Tot het ijs gebroken is.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 146 wat onontbeerlijk scheen, lost zich op
in een weids panorama van het gevoel,
soms wild en soms zo aards sereen.
weerspiegelt geluk in een dierbaar moment
van magisch licht die de tederheid omspoelt
te hunkeren naar de dunne vliezen van de
wereld waarvan het ijs gebroken is, misschien.…
Tuindaken pezen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 206 binnenste der aarde
sinds mensenheugenis
ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek
timmersvreugd op het dak en een priemende zon
horizondragende planken verbreden het luchtruim
vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend
een grijnzende inplanting als een enorm verticaal gebit
met een massief torso ter platten van het panorama…
"Als het ijs is gebroken"....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 190 Een oneindig spel verbindt de tijd en
maakt zich meester van eentonigheid,
of het naar links of rechts is, het
blijft gevangen, verwezenlijking naar
het verlangen de middenweg te kiezen
wat onontbeerlijk scheen, lost zich
op in een panorama van het gevoel,
soms wild, soms sereen,een doel zo
aards, wat bij tijde weer verdween,
spiegelt…
“Als de vliezen breken… “
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Wat eens onontbeerlijk scheen,
lost zich op als stip aan de horizon
in een panorama van een aards gevoel,
soms wild soms sereen,wat bij tijde
snel verdween, gespiegeld in oplettendheid,
gevangen in een magisch licht wat scheert
over het dunne ijs van geluk en verblindt mij
door wereldse beloften als de vliezen breken.…
Van de brug af gezien.....
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 215 het herkent de vele vormen, argeloos
is het vergezicht, het speelt met troebel
water, er was geen verleden meer,
maar ook geen later, een oneindig
spel verbindt de tijd, maakt zich
meester van eentonigheid, naar links
en rechts steeds onbevangen, in
verwondering voel ik het verlangen,
wat onontbeerlijk scheen, lost zich op
in een panorama…
Wat ik in je ogen las
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 Onder een stolp van glas
stroomt de luie rivier,
ver van de sprakeloze stad,
de vroege winter laat zich
klinken, moeiteloos rust het
slib van de waarheid op een
droog gevallen espenblad,
zonder daarvan te drinken,
Een panorama die ik met name ken,
gedompeld in oeverloze wildernissen,
de ziel niet groter dan een notendop,
gedrenkt…
Zoekend dansen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 Hoe woorden langs haar lijf sluipen,
geen binnen-geluid,
en in ieder Panorama verliest ze weer zichzelf,
stervend in haar eigen beeltenis gevangen,
nederig, ongrijpbaar geconfronteerd met elk onuitgesproken verlangen.…
Fata Morgana
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.756 steile mars over de schoorsteenmantel
Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen
-Onder de gedempte hamerslagen van wind-
Naar het tuinpad van snijdend grind
Je verroerde geen vin
Alhoewel de buurvrouw lijkbleek
In een hoek van jouw blikveld
De straat uitkroop en week
Voor een vreemd geweld
Dan sla je tilt
Een fata morgana wordt het panorama…