Alle inzendingen over shakespeare

Ach, konden wij teruggaan in de tijd toen wij nog dwaalden in ons beider ogen en blikken niet gekruisigd in mijn spijt van tranen niet bestemd om ooit te drogen Toen wij nog kansen raapten en bevlogen beloftes deden aan een eeuwigheid toen onze onschuld lag in onvermogen; in naam der liefde trof ons geen verwijt Het waren leugens die de…

In zulk een nacht, - als waarvan Shakespeare zong In 't toovrig beurtgezang 'in such a night', Van 't stralende Venetiaanse spel, - In zulk een nacht, waarvan dàt lied nòg klinkt, Is àl de schoonheid van de klare dag, Verinnigd en vertederd en de droom, En àl de klaarheid van de schone nacht, Tezaamgevloeid tot die betovering Die is Venetië…

Als een vrouwelijke Shakespeare belazerde je de hele mikmak en onderstreepte je mijn noodlot met verf van gas en cyaankali.…

23 april 1564. 1 Geen poëzie als die van 't moederharte, Wanneer ze bij de wieg haars eerstlings zit, Niet zalig door vergetelheid van smarte, Gelukkig wijl zij mijmrend dankt en bidt! Hoe was ze uw deel voor lange reeks van jaren, Aan Avon's boord, gij bleke jonge vrouw! Die 't venster uit het landschap in mocht staren, Die droomde…

kan ik je vergelijken met een zomerdag? een onmogelijke opgaaf, dus: niet! de zon is mooi, maar bij lange na niet zo schoon als gij, liefste, altijd, iedere dag jij bent harmonieus van geest en ik stel: oneindig lieflijker dan een voorjaars- dag - en ook: zomerzon is ronduit schaars en vaker zwak dan schel en fel ook wordt zonlicht vaak…

Geschreven door de schrijver aller toneelschrijvers William Shakespeare. Tijdens een of andere slag viel Richard van z’n paard en deed hij de beroemde uitspraak, waarbij hij dus zijn, door onbegrensde ambitie (moord,doodslag en verraad) verkregen, koninkrijk wel wil ruilen tegen een paard om te kunnen ontsnappen.…

Zaagsel sporen van teddyberen uit onze tijd, nu misvormd in strijd Schooljongen met tas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Kinderarbeid stelt ons steeds dezelfde vraag, mijn antwoord blijft vaag. Prikkeldraad en kampen, wordt willekeur gesneden tot lappenpoppen.…

na het onachtzaam dansen op het ijle koord van louter woorden en weggewaaide beloften groeit in zijn hart een orkaan van verdriet ontluistering kerft zijn vermoeide botten na de vuurzee hoort hij het hout kraken kraken van gemis pas nu volgen zijn oren de misthoorns die aanhoudend van onheil roepen over de grauw grijze heuvels…

Maar zo zou men juist meer van Sappho leren En Shakespeare's klankdicht, rijm en melodie En ook Euripides meer gaan waarderen Waar leent de dichterszang zich anders voor Dan voor het vers en strofen poëzie Hij raakt het hart, het menselijk gehoor…

Well, that's the question, lonely people dear Eleanor Rigby was net als Shakespeare…

Maar Shakespeare zei het al: Het leven Speelt toneel. Halverwege komt hij op, welgesteld En grijsgetint, en cynisch als Dickens’ vrek, Weggezet door Oscar Wilde als iemand Die wel kosten maar geen waarden telt.…

als ik de natte aarde ruik en schuil klinkt plots een echo, roep van lang geleden een duif misschien of toch een wijze uil dan ga ik naar het bos, ben moegestreden de boom verstoot het blad, de aarde mij het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen…

Shakespeare…

Shakespeare, Vondel, Dante en Baudelaire moeten zich niets verbeelden, want als de koala's konden schrijven, zouden hun werken in het niet verdwijnen in vergelijking met hun hoogstkosmische intelligentie.…

heremieten en profeten tegen vroeg hun naar het geheim van het bestaan ik heb hen uitgedaagd, eiste een zegen ze keken me alleen maar minzaam aan en namen afscheid, keerden om en zwegen ------------------------------- uit: Coenraedt, 2009 Van Coenraedt van Meerenburgh kwam een geheel nieuwe vertaling uit van de sonnetten van Shakespeare…

Shakespeare…

waar vindt men nog zo'n man van formaat die ons gaarne de spiegel voorhoudt zeker, we zijn met zielenknijpers aan de praat en is ons bestaan is vaak op soap-series gebouwd dat alles kan nooit zulk een drama onthullen waarmee Shakespeare de zalen deed vullen to be or not be, that is the question…

Shakespeare…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

Elk mens: dezelfde basis, ze heet liefde en laat zich noemen via vele namen. Echter, we kunnen en mogen de liefde in de ander benamen. Laten we beginnen bij het begin, de oorsprong der liefde... laten we proberen te eindigen in vredig begroeten, telkens als ik jou zal ontmoeten. Als jij dat toelaat, als je ziet, wat al die tijd…

~~~~~~ Het waterlelieblad droeg kikker, brru-ap, brru-ap; met fikse lust. Dus zwol zijn borst, werd steeds maar dikker, de spieren kwamen nooit tot rust. Hij blies zich op, nog één keer kwaken, brru-ap, brru-ap!, riep hij zijn vrouw. De liefde zou in haar ontwaken maar dan moest dat wel heel gauw; de druk te hoog, dit escaleerde…

uitzinnig elke dichter zonder woorden probeer er dus wat zinnigs aan te doen misschien een ode, mooi op mijn blazoen ook zoek ik naar poëmen die bekoorden met bijna veertig woorden één mooi teken na zwoegend zwijgen ben ik toch bezweken…

*)"The Birnam Wood" verwijst naar een waarschuwing aan Macbeth (het toneelstuk van Shakespeare), waarin een van de voorspellingen van de heksen is, dat Macbeth nooit overwonnen wordt totdat Birnam Wood naar Dunsinane hill komt. Soldaten die Macbeth op Dunsinane komen verslaan camoufleerden zichzelf met takken uit Birnam Wood.…

De harmonie der sferen aldus Shakespeare kunnen wij niet horen zo meenden ook de Ouden inzonderheid Stoa-adepten, vertrouwd met de gedachte - voor het eerst geopperd door Pythagoras - dat de planeten in de harmonische regelmaat van hun ecliptische bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk…

Waar ziel aan ziel zich in het huwelijk bindt Zwijgt elk bezwaar; het mag geen liefde heten Als zij verkeert waar zij verandering vindt En willoos wijkt waar zij wordt heengedreven. O nee, zij is de ster aan ‘t firmament Die onbewogen neerziet op tempeesten. De baak waarnaar ‘t verloren schip zich wendt; Haar hoogte kenbaar, haar waarde ongemeten…

ik dwing deze dwaze zonlicht om mijn gedachten te laten rijmen op het onwezenlijk gebeuren dat al in een ver verleden gestalte had genomen, dromen spaarden deze momenten tot aan het kleinste behagen van een minuscule valuta eenvoud bracht mij de macht over mijn onmacht, liet het vermeende gebeuren en trooste me met de diepgang van Shakespeare…

Haar ronde lichaam glanst: verleid’lijk; zwart; geduldig zit ze in haar hoek te wachten, totdat een man passeert en haar ontwaart, want dan ontwaken er geheime krachten. Met een façade van verlegenheid lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging; zij spint al zachtjes van genegenheid, vertederd door zijn mannelijke hijging. Lokt hem dan nader…

Gescheiden Amerikaanse vrouw op oorlogspad Ook al is ze weer en luisterend getrouwd En wel met de Britse prins Harry Die van z’n vrouw geen kwaad weet Zij heeft een lange broek aan Hij werd gebroken als broekie En wel door een dode prinses Zijn moeder: ‘The People’s Princess’ Het spel tussen mannen en vrouwen Of te wel tussen vrouwen…

ach ja wat maakt het mensdom zich toch druk men strijdt of lijdt (gewoonlijk doet men beide) geleerden, wijzen, wat zij ook steeds zeiden: dat druktemaken maakt toch heel wat stuk het leven één lachwekkend mal verhaal vol hol lawaai; ach, lach erom ditmaal…

Het lukt je best, ik maak met je een wedje; ‘k begin met Shakespeare had ik zo gedacht. Ik hoor je denken: ~Zou ‘t zo simpel wezen, zit er misschien een adder onder ’t gras -een adderbeet is wel iets om te vrezen- of ander onheil in het struikgewas?…