120 resultaten.
Winterse gedachten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 132 nog sneeuwt het
winterse gedachten
haalt felle hagel
venijnig zijn gram
maar verdrinkt
in de milde regen
wij schaatsen op
het ijs dat niet kwam
ik zie lente
in je ogen kleuren
als je zacht
ontluikend lacht
de zon klimt
iedere dag iets hoger
in het subtiel
verkorten van de nacht
toch zal ochtendvorst
de ruiten rijpen
gelukkig…
het gezicht van een hart
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 444 misschien kan ik in jou
pijnloos sterven
als regen min of meer regen is
en de dood met zijn wijsvinger
mijn ogen geneest, zacht
en onverklaard
het zou op stilte lijken; geleend
uit schaduwen van glas
of op witte vlokken
in een hand
wanneer niemand merkt
dat het sneeuwt, vroeg
tegen het raam
misschien is mijn zwijgen
niet…
requiem
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 193 het tocht in het oude huis
ik lig wit en stil
er staan kraaienpootjes
naast mijn ogen
hoor ik vleugels klapperen
het sneeuwt in het oude huis
het moet wel het is koud
er groeien sneeuwklokjes
hoor ze luiden
de wind zingt
hier leg ik mijn zakdoekje neer
en gaat de kring rond
het esdoornvleugeltje valt
in de tuin loopt een engel
ik…
Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent
poëzie
4.0 met 2 stemmen 306 Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent, weest
Geneigd, u aan de blijdschap weg te geven,
De blijdschap is een kruid dat u geneest,
Wanneer gij vol en zat zijt van dit leven.
Ge moest zijn beker drinken tot de grond,
Maar ’t was niet louter wijn, dat gij mocht drinken.…
die late zomerherfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 783 ik denk aan jou
terwijl er koelte sneeuwt
op huid
die altijd zomerwarm nog is
mis jou
met elke ademteug
verlies gezegend rijk
- niet arm
’k hou van je schaduw - vluchtig
die in mij wijlt
smartelijk passioneel verslaafd
aan ’t winterloze, ver van elke tijd
je volgende herfst weer vindend
in een betoverend laatste groen
je geur tot…
Felrode transparantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 zij bloeit voorzichtig
winter in het glas
pas zomerde het nog
ik zag kristallen
in hun breekbaarheid
langzaam verdwijnen
in felrode transparantie
leek de zon te schijnen
zinderde de lucht
het herfstig koelen
vormt de oogst
in verscheidenheid van tijd
het slanke draait
afstandelijk om elkaar
ranken sprieten klaar
zacht sneeuwt…
winterbloemen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 427 het sneeuwt nu en de toegedekte wereld
huilt niet meer
er schijnt slechts zacht zo’n witte gloed langs bomen
vol gesluierd door wat straatlicht
waar een auto mee verschijnt, even warmer
en dan niets
binnen bloeien lieve foto’s in de glimlach van weleer
ze straalt intenser
nu mijn missen hevig wordt
het is te kort
om alles te vergeten…
Druppels uit de kraan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 Het sneeuwt.
Druppels water condenseren.
Het gras drinkt dauw.
Druppels schitteren in de zon.
Water wordt diamant.
Druppels veranderen in stoom,
in kraters van vulkanen.
Zonder water kunnen we niet bestaan.
Geen plant. Geen mier. Geen oceaan.
Wrijf uw ogen uit en zie een wonder!
Druppels stromen uit de keukenkraan.…
Winter 2
gedicht
3.0 met 41 stemmen 12.607 langzaam glijden hier de uren
in een bestaan waarin het spreken
al bijna onmogelijk het lachen
ongehoord is het zwijgen
een ziekte
een bestaan waarin de nachten
wakend worden doorgebracht wachtend
op wat niet komt dromend van
rumoerige trottoirs en teder
geruzie onder de bruggen
langzaam sneeuwt de voortuin vol en
een vreemd samengaan…
toen ik zei, ik heb je lief
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 631 steeds dieper
beweegt de tijd
het gedicht in mij
verder reikend
dan het hobbelige spoor
op mijn hand
ik bekleed
witte vlakken
met eindeloos geduld
terwijl het licht
de trouwe minnaar
in naamloze ogen vangt
mijn stem raakt de nacht
sneeuwt sterren uit hun lange baan
toch
laat ik hem vreemd
in mijn adem bewegen
en wanneer…
Winter 2
gedicht
2.0 met 9 stemmen 6.919 langzaam glijden hier de uren
in een bestaan waarin het spreken
al bijna onmogelijk het lachen
ongehoord is het zwijgen
een ziekte
een bestaan waarin de nachten
wakend worden doorgebracht wachtend
op wat niet komt dromend van
rumoerige trottoirs en teder
geruzie onder de bruggen
langzaam sneeuwt de voortuin vol en
een vreemd…
de eerste sneeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 662 woorden vallen langzaam
in de ochtend
het is november
een maand om niemand te vergeten
ik zie haar in de open buik
van het verleden
we fietsen de dag tegemoet
langs weiden die dauw dragen
leven en ademen het licht
zonder aarzelen
het sneeuwt vlinders
En vlokjes
Langs twintig lente
Seizoenen
ook dit jaar ga ik
stil
voorbij…
trage paden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 had ik al gezegd dat ik jou mis
in de zwaartekracht waar liefde
onmiskenbaar geketend is aan macht
en duiventillen wit uitslaan
door stront wat men zo veracht
ik kan niet houden van, want telkens
als mijn node jou hoereert spreekt
mijn gestoelte in onrust, sneeuwt
het loze beloftes en drijft de nacht
op verachtelijke gewoontes
draverijen…
LAIS CCXCII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 In eindig licht zie ik de ondergang
bewegen van verlangen naar de dood
en stilte sneeuwt haar wonderlijke zang:
“o dwarreling, gebrek aan deel of nood,
het ruisen van uw wit vergeet ik nooit”.
En handen plooien rust in de handen.
En aarde onttrekt zich aan de landen.
En zeeën ruisen als een zijden kleed.…
Zelfmoord
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 774 -agressie
Ik schiet en het sneeuwt dun glas.
In vakken gevangen vaal licht
Projecteert zich nu boven mij,
De witte buitenlantaarnagressie
Hult de kamer in valse realiteit.
Ik schiet en het ratelt scherven.…
dus we leven nog
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Maar het sneeuwt, dat is alles.
En wie de sneeuw ziet,
ziet het niets dat is.…
Winter wortelt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 184 Koning winter geeuwt,
totdat het overtollig uit haar keelgat sneeuwt
en alle kids vinden dit wits ontzettend lollig.…
Wit en zwart
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.482 voor Rozalie
Het sneeuwt vlok voor vlok
tussen takken, kleine twijgen,
op het gras, waar een poes sluipt
naar de struiken voor het raam.
Ze zijn als jouw woorden
zo vroeg in de ochtend
dat ik de letters bijna dubbel las:
je zingt, lieve vriendin, je taal is
bloesemzacht. Straks sluit
ik de witte Japanse panelen
voor mijn raam.…
Eindes genoeg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 kleine stofwisseling
van wat ophoudt te bestaan
maar het valt niet mee
om het luchtig op te vatten
als je het voelt gebeuren
Mijn hart wil wel wijsheid
ademen, maar heeft bloed
nodig om de warmte van liefde
in mij te voelen stromen
in en uit, ontvangen en geven
de aarde rond, verzamelen
in de zee, de zalmen zwemmen
heen en weer, het sneeuwt…
Winter en zomer
netgedicht
3.0 met 60 stemmen 12.406 Het waait niet, het regent niet
De zon schijnt niet
Wat mist
Het sneeuwt niet echt
Zo af en toe
Het is bewolkt, de gracht bevroren
Het vriest, de stad ontvolkt,
leeft op het ijs, de lucht grijs
Ijsmuts, schaats en slee
De stad doet mee
ik, nou nee
Het is weer zover, het groen gekleurd gekleed,
zoals altijd dezelfde mode
bebrilde ogen…
Sneeuw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 Zolang het sneeuwt is alles nog herstelbaar,
en houdt het tafereel zijn extra schijn.
En kijkend door het kader van het raam,
zie ik een wereld, maagdelijk en rein,
ervaar ik vrede en intens geluk.
En lijkt het, ondertekend met mijn naam,
en voortgekomen uit mijn eigen brein,
een wonderlijk, nostalgisch schilderstuk.…
Kerstnacht
gedicht
2.0 met 134 stemmen 54.942 Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij ongestild bewaarden.
---------------------------------------
uit: 'Kosmos', 1940.…
Kerstglans
gedicht
3.0 met 242 stemmen 54.971 zie glazen bellen
in felle kleuren
met glitter glans
en verse geuren
tussen dennen dans
wat katoen gepluis
het sneeuwt er thuis
een kinderwens
in flinterdun glas
flits, fliksem
flonker lichten
aan en uit pinken
in de donkerste nacht
als de nachtwacht
galmt met glazen
dronken stemmen
't papier geritsel
met scheuren frutsel
en flits…
ziel te koop
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 671 tien tellen en na honderd
tot het heelal
ik zal de zon over het water
laten gaan, in lange bogen
en over hen die wonen in jouw graf
heen en weer, dieper en dieper
tot ik alle nachten herschreven heb
op je kraakwitte schouders
wil je mijn dromen
vroeg ik opnieuw
ja, zei je
ik wil
wanneer de winter
geen woorden meer sneeuwt…
Kerstverlangen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.130 Het sneeuwt op donkre smert.
En vromen hoor ik vragen,
Terwijl de dag komt dagen,
Wat groots geboren werd.
Gebogen mensen rijzen
En zien elkander aan.
Voorbij de bloedige waan!
De volkren zijn te prijzen
Waar Koningen en Wijzen
Langs witte wegen gaan.
O gij, die recht en rede
Begeert, genoeg gedwaald.
De zoen des hemels daalt.…
Kerstnacht 1
gedicht
2.0 met 552 stemmen 70.036 Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij stil bewaarden.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…
Achter bloemen van ijs
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 394 December strooit wensen
als sterren op steen
een sneeuwwit tapijt
bedekt grijs verlaten
waar warmte verdween
achter bloemen van ijs
scheurt soms het gordijn
kleuren dagen kouder
dan ze werkelijk zijn
tussen vroeger en nu
wordt elk jaar ouder
mijn rug naar 't verleden
draagt een verhaal
van eens...lang geleden
bevroren in tijd, sneeuwt…
Winterfolklore
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 90 Het sneeuwt, d’ellende is op slag vergeten
De burgers voelen zich weer even kind
Plezier is het dat hen weer samenbindt
Het heeft hen al een tijd niet meegezeten
Er stuiven fijne vlokken van de daken
Haal alle soorten schaatsen uit het vet
Bureaucratie, belastingstelsel, wet?…
Lacrimae
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.866 Okay, okay, wees stil,
hier is het wederwoord
mijn vriend, je woorden raakten doel
als zaad, dat slechts eenmaal ontkiemt
tot bloei gekomen
onderscheidt het kaf van koren
de wind blaast wat te licht is voor verdriet
naar alle streken
de boeren zeggen dat het sneeuwt
doch het is mei en
op de bodem van de zeef
liggen jouw tranen
als…
De laatste act,
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Vroeg bloesemtapijt sneeuwt de bühne
onder, sneller wat ik had verwacht,
bewonder ik het schrale vuur al was die
wat kwijt, las de liederen van de blind -
gedoekte jaren, schreef de teksten in as,
die weer te vegen, onthul de zinnen
dieper achter elk woord, souffleur
en acteur in een laatste act, voor het
doek zal vallen om samen op te…