voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.365):

Achter bloemen van ijs

December strooit wensen
als sterren op steen
een sneeuwwit tapijt
bedekt grijs verlaten
waar warmte verdween

achter bloemen van ijs
scheurt soms het gordijn
kleuren dagen kouder
dan ze werkelijk zijn
tussen vroeger en nu

wordt elk jaar ouder
mijn rug naar 't verleden
draagt een verhaal
van eens...lang geleden
bevroren in tijd, sneeuwt het
stil voorbij

spreek tegen mij
in een taal van hoop
en mijn voeten
vinden de weg terug
wanneer ik door die
dagen loop...

Schrijver: Astrid Voerman, 30 november 2010

Geplaatst in de categorie: tijd

1
2
3
4
5

4.8 met 27 stemmen

521

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Nicoline, 15 jaar geleden

Heel mooi poetisch geschreven gedicht weer!

lijda, 15 jaar geleden

Mooi beschreven de terugblik, en de hoop op de toekomst,
pure poëzie. graag gelezen

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Wat een schitterende poëzie! Klasse!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

Als tijdloos,geloof hoop en liefde,diep gevoelig mooi verwoord in dit gedicht.

Maria Voerman, 15 jaar geleden

Ik vind het hele gedicht prachtig geschreven! Elke strofe. Met een mooie bijpassende foto.

Fari HS, 15 jaar geleden

Heel mooi verwoord met de bijbehorende foto.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Een prachtig gedicht!

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Achter bloemen van ijs is winterkou voelbaar....maar toch ook het (terug)verlangen naar zomers warm....prachtig deze voetstappen!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

Taal van hoop wijst de richting aan, al sneeuwen gordijnen soms dicht. Mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: