225 resultaten.
Duivelsogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 In een nacht
Die weigert
Zichelf in
Een druilerige dag
Te verliezen
Schuifel ik
Langzaam in een
Stille stoet van
Geluidloze blikken
Beesten voorwaarts -
Duivelsogen gevuld
Met hels licht
Staren mij grijnzend
Aan, Eco-loss
Incidentenbestrijding
Kruipt mij tergend
Langzaam voorbij -
En ik voel mij
Verloren in het
Sombere…
boerendorpje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 305 Een schilderachtig boerendorpje
verwaaid in de wuivende bomen
als handen die de hemel dragen
koeien met vlekken
als gesmolten chocolade
het piepen van een kuikentje
wordt afgewisseld
door het zachte geblaat
van een schaapje
een vermoeide zon
blaast haar laatste adem uit
Gitzwarte zwaluwen leiden
De stoet van fonkelende sterren
Die samen…
Verdwaald
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 645 Waarom loop je mee in de stoet?
Waarom laat je je meevoeren door de wind als een pasgevallen herfstblad?…
als de zon mij roept
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.223 ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel
vooraan in de stoet…
als de zon mij roept
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.153 als ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel
vooraan in de stoet…
In de schemering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 366 soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant
verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen
en waar de richting
er niet meer toe doet
het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken…
Eros de blikvanger
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 351 Lust, bewondering en medeleven
Delen hun milde aard
Een gegeven genoegen
Door de kerk vervloekt
Verpest door schande en schuld
Zo gaat Eros meer blikken vangen
Dan een zwerm engelen of een heilige stoet
Hoe hoger zij de schaamlap optrekken
Hoe hoger reikhalst men
Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart
Sluipt meligheid de verzen…
DE BLAREN VALLEN
poëzie
3.0 met 20 stemmen 4.243 De blaren vallen, blad na blad,
Die allen sterven moeten,
Zij dwarlen langs het herfstig pad
In huiverende stoeten.
Zij zwieren rond, omhoog, omlaag,
Zij rusten en zij vluchten,
Wild voortgedreven door een vlaag
De laan is vol geruchten.…
Service compris
gedicht
2.0 met 18 stemmen 6.843 Weer liep een stoet van lijken
door de nacht, wereldwijd uitgezonden
en herhaald en herhaald en
herhaald, waarna een man in schone
kleren wat hij dacht.
We hielden onze hoofden
achterover. Het toestel hing
te hoog.…
Eerste Liefde
gedicht
2.0 met 46 stemmen 11.616 Want het regent en het waait en liefdes
lopen in een lange stoet voorbij.
Dat gebeurt niet in mijn hoofd meen jij.
Maar dit hoofd is niet van mij.
-------------------------------------
uit: 'Jou willen is je missen', 2004.…
Zelfs in Turkije
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 129 wanneer zij hun doden willen begraven
lopen zij gewapend met witte vlaggenstokken
vooraan de stoet
nietsontziend klinken salvo's van tanks
om zoveel mogelijk te verwonden
te vermoorden wellicht
het bloed kruipt waar de weg vrij is
men kreunt en blaast de laatste adem uit
aangesnelde ambulances worden beschoten
toch wagen zij hun leven om te…
De tijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 151 Met een geresigneerde handbeweging,
laat hij de stoet des levens passeren,
hautain wuivend, met gebogen pols.
Zelfgenoegzaam ligt hij erbij,
woordeloos manend tot voortgang,
zonder fatsoen en zonder geheugen.
Eigengereid en zonder wrok,
met als enige verbeten belager
de met woorden doorbroken stilte.…
Het herfst in me.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Over de barst op het plafond
marcheert een stoet mistroostige vrouwen.
Vandaag ben ik week als fontanellen.
Het herfst in me al zit de kat als vanouds
stoïcijns op haar muurtje, dat zie ik
wanneer ik voor de spiegel mijn tanden poets
en de grijze wolf sardonisch naar me grijnst.…
't Is Winter
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 831 Traag trekt de stoet voorbij
over de ijsgladde kasseien
't is winter...
omrande ogen...rode neuzen
handen stijf van kou.
't is winter...
klokken luiden zwaar
galmen over bevroren grond
't is winter...
gordijntjes bewegen even
moeder wordt voorbij gereden
't is winter...…
Afscheidspijn
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 78 wij voelden liefde
in de zachte
voorwaartse vleug
van de menigte
handen gingen hoger
armen bewogen
synchroon met het
gaan van de stoet
wij ademden
gelijkheid in kleur
en exposure
gingen tot verre
generaties terug om
eenheid te brengen
in de exegese van
toen tot heden
er bleken geen
spijtoptanten wel
leuke nieuwe ideeën
over…
What goes up must come down
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.255 Het was een stille,
korte stoet.
Wij wreven onze handen en
keken elkaar aan
alsof we elkaar begrepen,
alsof we onszelf begrepen.
Natuurlijk was het koud
en iedereen was op tijd.
Er werd gesproken
over recht en over krom,
het woord waarom
lag ons zwaar op de maag.…
ik woon in je huid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 954 ik woon in je huid
in je dromen
en buiten ons
het oude verlangen
naar verre horizonten
in het vermoeden van licht
zien we dagen verbranden
het duister, de afstand
zien de stoet van aan-
en afwezig de angst
die enkel nog
door ’t venster kijkt
ik woon in je huid
in je dromen
en in dat huis
hebben wij ons
tot een vlot
(samen)gevoegd…
Hermetisch licht,
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 136 Voor de donkere dag opkomt,
het vale licht nog nat van lang -
gerekte nachten, verraaien zich
in aanjagend geluid, massale
zwermen, niet één gelijk, blijven
het onvoorspelbare kraaien,
verwensen zij zich de morgen toe,
met snavels die in het duister zijn
geslepen, als heren van een laatste
stoet, begroet de kleren waarin het
hermetisch…
Het laatste luiden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 111 uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest
ik kan het niet ontwijken
de ceremonies zullen blijven
tot dat ook mijn stoet…
Totale eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 vals draait
een kring
rond de maan
in het duister
is er een komen
en gaan van geluiden
onherkenbaar
in bestaan
reppen zij zich voort
met een spoor
van buitenissigheden
achter zich aan
aarde lijkt
te schokken door
brokken vreemde energie
mythen sagen
en legenden geven
nooit zoveel ellende
de stoet lost op
in het licht…
Getekende gezichten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 763 er was geen verwantschap, geen
voelende betekenis slechts wat
ademgeruis deelden we in veel
te kleine ruimtes
toch was ik de stoet, de karavaan
die door ’t maaiveld de zorgeloze
moest leiden, nog sta ik centraal
als de locomotief zich
pluimt binnen mijn kadestraal
mijn verlangens waren diep, steeds
weer zocht ik droefenis in blijde gezichten…
Engelenstoet.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 354 We kruisen onze handen
en volgen de stoet van goed fatsoen. Zwijgen
en verwijten binnensmonds, dichtgeschroeid.…
je hart raken en langzaam sterven.
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.687 Als het rouw rumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.…
Voor een vriend
netgedicht
3.0 met 163 stemmen 168.365 Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen al veel te gauw: het is voorbij
hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd…
kerkhofkruisen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 411 De stille stoet allang voorbij,
een stukje aarde is weggegeven.
Triest blijft het getreurgetij
op stenen zuilen neergeschreven.…
Bezongen bruid?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 168 Om de
poëzie te herbeleven, dien
ik naar een andere maat
te streven, verder dan de
hemel op aarde te geloven,
het is te vroeg om de
lekkende aarde te doven, en
te vertrekken op de vilten
zolen van de nachtelijke
stilte, als geluid zwijgend
verscholen in een eindeloze
stoet, bezongen als een bruid,
die aan het firmament een
nieuw…
Aambeeld,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 268 Zag de manen zich in fletse
kringen verkrampen in
de handen van de nacht,
verdwenen figuren trekken
voorbij in een onafgebroken
stoet om de vege huid te
redden, vermoeide hoofden
gebogen, de witte lippen
stijf gesloten zonder klacht
of vragen op het aambeeld
van de dag gewogen, als de
zon z’n rug opricht,wordt
de droom een plicht…
Egoloos?
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 306 Herkenning van gekiemd zaad
uit een vroeg begin, het proeven
van de lichte zeden van de huid
en van haar, daar nog alles tussenin,
de erfenis van de mij nog onbekende
Goden uit een terracotta oerinstinct,
laat zich voorspelbaarheid verraden
gekroond een eindeloze stoet der doden,
als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt,
het avondrood de…
Zeventig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Een uitdagend leven wars van deemoed
leidt naar nieuwe wegen
langs dreven in langzame stoet.…
De Krokodillentranenstoet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 229 Uit menig oog kwam in de stoet
Op Driehuis Westerveld
Een krokodillentranenvloed
Want men dacht aan zijn geld
Er werd gesproken bij de kist
Zij stonden in de rij
En niemand kende zeer beslist
Een beter mens dan hij
Gesloten nog het testament
De inhoud daardoor niet bekend
Zodoende bracht men enkel hulde
Terwijl de hebzucht alom brulde…