159 resultaten.
weet jij hoe mooi je was?
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 495 geen ijdelheid of tooi
dat kon je niet verdragen
gewoon is goed, dat was wat je zei
de maskerade is voorbij
maar oh, wat was je mooi
zo puur, doorzichtig
je ware ik, je liet het mij zien
geen feest was zo groots
als deze waarheid
je was omgeven
met zuiverheid
en de kracht van liefde
die jou omgaf, was
als een hemels aureool.…
Littekenvrij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Vannacht had ik een hemelse droom,
Alleen vrede zag ik om me heen
Onrust en onvrede verbannen naar
Een vorig leven, geen schaduw
Van hen meer te bekennen hier
Alleen zachte tonen, fijne muziek,
En ook de kleuren toonden zich
In hun allermooiste tooi
Pastel in de aller zachtste tonen;
En tegen het eind van dit hemelse
Gebeuren droomde…
Anatomie van een sloot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Wonderlijk werktuig in het land
- de sloot -
in de schoot van de aarde gesleten
meanderend buigzaam met star
eenrichtingsverkeer
jaarringen vlinderen over haar
zanderige buik
de boorden groengesluierd
steenkoollagen in haar tooi
wierig fladderende vezels
met de rug naar de bron
een verdord seizoen legt haar
schijnbaar droog en dood…
ode aan de winter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 nooit onschuldiger
schijnt ons de wereld
dan in winterse dagen
als van tooi ontdaan
naakt de bomen
zich met verse sneeuw
gemanteld weten
nooit kostbaarder
praalt ons de aarde
dan in winterse dagen
als goudgele winterzon
of van avond het licht
aan takken en daken
in ijskristallen parelt
nooit teerder
oogt ons de natuur
dan in winterse…
Donkere dagen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.033 waarom verdwaal ik deze dagen
in de duisternis voorafgaand aan
het feest van het licht de blijheid
is afstandelijker dan ooit vragen
tooien zich met scherpe mespunten
het gevoel komt uit de diepvriezer
laagste stand of werpt de dooi
zijn schaduw al zodanig vooruit
dat ik nu reeds natte voeten krijg
de tranen zich ras voorzien van
ongekende…
oude wilgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 238 Na de regenbuien wordt
de zon weer warm
bewonderen de knotwilgen
hun jonge scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in…
Strofen
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.339 Liever is liefde mij dan de geliefde,
liever het lam dan de drachtige ooi,
liever de schicht die de voorhang doorkliefde
dan het vertrek met zijn weeldrige tooi.
Slaap in de schelp van uw marmeren nissen,
goden en helden, door niemand betreurd.
Water en wind zal uw namen uitwissen
tot een geheim waar de nazaat op speurt.…
Kastanjes
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.629 Het is een heldere dag in mei,
De wind waait lustig, de zon schijnt blij
Op bloeiende paarse seringen,
En gouden regens in gele tooi
En alles is zo mooi, zo mooi!
En alle vogels zingen!
En zie hoe blauw de hemel blauwt
Boven de weiden geel als goud,
De zonnige, bloeiende landen,
En zie de kastanjebomen daar staan!…
pegelt ijs de stam
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 466 het wintert
en wat sneeuw
smelt in haar
warme hart, strak
pegelt ijs de stam
in topzwaar worden
is de dood geboren
knakt de bloem
het tere groen verlept
raakt bed in donkere aarde
bedekt met vorst zal zij
geen koning kraaien maar als
lente komt gaan wortels zich
ontplooien en zal haar bloei zich
weer met korenblauw gaan tooien…
!!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Dat gevoel van vergelen en vallen
tot een tooi om mijn voeten
de rijkdom van wat was, wat niet
ontbrak, dat ken ik goed
maar ik kijk er niet naar
zoals mijn vrienden doen
Zij zakken maar even mee
in mijn schoonheid en dankbaarheid
en gaan dan gauw weer
aan de kant staan
kijken in de put
waarin ik knoppen bot
Dat gevoel van hard werken…
Regendans
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 202 Pluvius, oh Pluvius
voed toch ons gewas
daal zachtkens neder
in druppels van glas
wij dansen en zingen
slaan de trom en mediteren
tooien ons met turkooizen veren
Pluvius, oh Pluvius
bescherm ons gewas
daal zachtkens neder
in druppels van glas
wij dansten en zongen
sloegen de trom en mediteerden
tooiden ons met turkooizen veren…
jouw lengte korter maken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 436 dromen
in zachte kleuren
rond je hoofd
in oliën geurt
je verlangen en je borstelt
het vaak langer door
het klitten van vandaag
natuurlijk zijn er
altijd dode punten
lengte eist zijn tol maar
je haar is nog zo heerlijk vol
met iedere streek
ontwar je wat problemen
in geven en soms nemen
het glanst dan weer zo mooi
het is jouw tooi…
beloftes
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 3.306 zij beloofde hem kastelen
ridders om mee te spelen
een kast met hoge deuren
een kist vol oude kleren
een tooi met echte veren
en krijt in alle kleuren
een garage voor zijn auto’s
een album voor zijn foto’s
een cool, wreed spijker jack
een zak met duizend knikkers
een wand voor al zijn stickers
kortom een eigen plek
hij wilde enkel…
Wilde rozen
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.440 Je hebt je rozen niet gestolen,
ik zal je betreurd lichaam
en je dooie ziel
ermee tooien
en weten dat je nu,
terwijl de aarde vuur spuwt
terwijl de regen en het onweer losbarst
in jouw duisternis,
ik zal weten dat je nu
aan mij denkt.…
De klank van thermiek
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 83 ik hoef jou niet
met bloemen te tooien
jij bloeit vol uit de
schoonheid van je huid
opent in een zee
van groen en lacht
jouw speciale kleuren
kust met je fijnste geuren
zelfs de wind kijkt
jou naar de ogen in
het zomers gedogen
van schapenwolkjes wit
scherp contrasteert zon
met donker loof dat
schaduw en koelte oogst
aan de rand…
Net een sonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.128 inval waar ik telkens weer voor zwicht
hoe hij schoonheid weet te schenken
ik tracht te evenaren in beweging
aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet
als schaduw op ons witte liefdesbed
waarboven ik zo af en toch nog spring
jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi
al is het ouder dan dat jij toen ja zei
een baldakijn boven ons kussen als tooi…
VERGANKELIJKHEID
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 185 lijf
naar een vleug erkentelijkheid
teken van herinnering
aan een ver vervlogen
en te vlug verdampt
roemrijk verleden
nog sta je triomfantelijk
kantelen
van je vervallen slot
te strelen
met een gebroken lans
in je uitgebeende hand
dit land
heeft je veel te vroeg
tot bruid genomen
en je sluier
hangt mistroostig
in voortijdig
van hun tooi…
De ramen kleiner, de muren groter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Door de natte mist
Steeds meer ingesloten
Druppels van zilveren
Weefsel die mijn
Grijze haren, mijn
Levenswijze wenkbrauwen
Tooien
Die mij het gevoel
Nog geven dat ik
Leef, maar zo zeer
Door kleiner wordende
Ramen, en groter wordende
Muren in een hoek gedwongen
Dat ik zelfs mijn eigen
Naam niet meer weet
En dan zie jij…
klokken klepelen speels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 785 klokken klepelen
speels lichte tonen van
de zomer, lome winden
dragen ze de oogst voorbij
de gele tooi van hooi
kleurt nu het groen
van malse lenteweiden
met oppers op een rij
kraaien vliegen op
boeren rechten traag
de ruggen, stugge koppen
weten van de tijd van eten
klompen uit als
de boerinnen komen
een dankwoord aan de Heer…
Aan de eenvoudigheid
poëzie
2.0 met 16 stemmen 1.943 ontsta mij niet,
Tooi mijn Leven en mijn Lied.…
DE BLAUWE STAD (5)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 502 harde werkers
en nijvere middenstanders ooit
beeldbepalend waren met karig
inkomen wonen primaire levens-
behoefte was soberheid gestaag
opvallende verbeteringen schiep
nu worden vierkante kilometers
bevlekt met hogere prijsklasse
aan te ondiep gekunsteld water
autochtoon bestraft met beperkt
bereikbaar zijn het Blauwe Lint
valse tooi…
Broeikas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 393 De winter blijft uit, zoals voorzegd
de vogels hebben schijnbaar zonder enige zin
- instinctief doch verstandeloos gedreven - in
de zwakke zuiderzon hun tooi te warmen gelegd
Dit seizoen mag die naam niet dragen
geen vlokken, ook geen krakend water
dikke jassen met onnodig hoge kragen
groene wakken met oeverloos gesnater
Ons dorp droomt…
Gebroken wit?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Onder de tooi van alle jaren
sausen zij de vlekken weg
op smetteloze muren
van de argeloze passen
in hun simultane streken.
Onaantastbaar, de strijd in elk
seizoen met schmink bestreden
tegen de bederf van hun tijd
gesponnen, een moeder met haar
dochter niet uit hun baan te drijven.…
geest en machine
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 we tooien je met de
veren van de sterke
arend die zo hoog
vliegt dat hij dichter
bij de geesten kan
vertoeven
aan een magische
machine met klepjes
en buisjes zit een
tube die nauwkeurig
hemelse lucht in
je longen blaast
we varen rond jou
in een witte zee van
louter zoute druppels
we zoeken krachtige
kruiden om je boven…
't Puttertje vereeuwigd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 *tooi, versiering…
Zegepralend
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 627 over de uitgestrekte heide
zingt een stil hart zijn purperen slaap
onschatbaar rijk
stil het éne
bloeischoon groeit het andere
in zijn schoonste tooi
zinsverukkend
staan de bomen te bloesemen
vol pracht en praal
knallen geuren en kleuren
je als het ware
verkwikkend tegemoet
speelt de lauwe zonnewind
een schaduwspel van zichzelf…
Voortleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 Zijn ontloken zaden, weelderig gegroeid,
tooien zich in het voorjaar weer
met volle bloesempracht.…
Decemberlicht
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 278 decemberdagen tooien zich overal met licht
alle huizen, gebouwen, torens en pleinen
schitteren in een oogverblindend zicht
die het duister van midwinter doen verdwijnen
het licht dat ons aanzet tot verwachten en dromen
dat er weldra iets groots staat te gebeuren...…
Oktober
poëzie
2.0 met 74 stemmen 9.409 O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven,
Die, in een laatste opglooiing van de aard,
Van al het schoonst des zomers, lang gegaard,
Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven,
Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard,
Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?…
Zo veel moois
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 Hier is de schepping mooi
dat zal niemand ontkennen
elk seizoen zijn eigen tooi
toch blijft de mens rennen.
Hij rent door het leven heen
alsof hij de tijd wil inhalen
zo blijft hij helemaal alleen
tot God hem eens komt halen.…