Alle inzendingen over verbeelden

mindert ze nu vaart of gebeurt dat slechts in mijn verbeelding en in mijn hoofd? Nee, verrek het is nog net geen remmen. Het zal toch niet, nee, nou ja, toch maar. Er verschijnt een idee op mijn netvlies, maar ik weet het nog even te temmen. Het is toch een beetje raar. Hmm, haar snelheid begint nu wel opvallend te dalen.…

Op welke wijze deze dag verder ontwikkelt met al zijn beweging en rust in balans, ik bied jou mijn open lucht waar je kan verbeelden en verwoorden met voorbij zwevende wolken in gezelschap van het beste licht terwijl adem van de wind jou zal meevoeren in fris en vers.…

Neen, geen verbeelding, dan ontstoken door 't gevoel, Is dichtkunst; geen geweld van ijdel klankgejoel Dat dondert, loeit en bromt, en oren doof doet suizen, Geen vinding van 't vernuft, geen smaakloos letterpluizen, Geen dweepzucht die de geest, in logge kou verstijfd, Met gesels opzweept, en in duizling ommedrijft; Neen, zacht, neen, teer…

geen Vrouw kan ooit verwachten, haar Gemaal Dat geen te zijn, wat hij als Minnaar in de weelde Dier minnedronkenschap zich zwijmelziek verbeeldde: De kalmte neemt eens plaats na ’t tuimeld bruiloftsmaal.…

Prima als je nu geen tijd hebt Ik heb geduld, al is het niet voor altijd En als ik me op ga zitten dringen, dan raak ik je zeker kwijt Ik vind ook niet dat ik dat doe Maar met "ik weet het niet" kan ik niet leven En ik zag hoe je vanavond naar me keek, Of misschien verbeelde ik me dat even.…

Het natrium opspattend uit deze verre ijzige zee, is mij als vlees en bloed gedwee, verdenk mij in deze middernachtzon, zie mij thans klaar verbeeld, verschanst en nimmer gedacht, een heimwee die deze dag en middernacht versteelt...…

Buiten is het guur, overal damp op de ramen en buiten de gebouwen die rook walmen van de daken... 2 (binnen) en nu is een kachel waar- aan we ons warmen nog voor één keer....laten we t nieuwe zeer rusten en het oude vertekend verbeelden en aan t raam de vluchtig- heid van voorbijsnellende passanten met slechts een half…

Bach bloesems in aantocht Oosterse wijzen in op-gaande Zon Windvlagen van woorden Wéérklanken horen Spiegelen "Lichtjes" van de Zon een mondje vol De drieling in Wijzen Klokslagen het hart verblijden Veer-Assingsbroden in beleven “Wees” genezen Ouders die "wéér" keren, Niet langer "wezen" als wezen Vlinders op-Veren Uitbeelden ,Verbeelden…

De wereld mist de troost dier zoete zonnestralen, die alles leven doen, daar ooit zij nederdalen; die ‘t schone schoon doen en die ‘t goede goed doen zijn: die God verbeelden in Gods beeld, de zonneschijn.…

Mijn wereldje als wondertol, spint rond als caleidoscoop verbeeld, als makke lammeren en trekken in traag galop aan mijn horizon voorbij. Geklommen naar een bergtop waarop ik boven het aards gareel spiegelend mezelf aanschouwen kan, krijgt niet ieder snel z'n deel en lijkt menigeen z'n eigen berg te moeten bouwen.…

Of verbeeld ik het me maar? Ik probeer heel voorzichtig je aandacht te trekken. Je lijkt te kijken, kijk je? Voorzichtig glimlach ik naar je. Dan, een moment. Ik kijk in je ogen, jij kijkt in mijn ogen. Nauwelijks één seconde lang. Je hebt mooie ogen, met een zachte kleur. Wat denk jij van mijn ogen?…

italia- het paard bromde, effende het pad alsof vriendschap ongezadeld zinderde tussen zwarte wimpers alsof hij mijn naam lispelde met laag geluid wanneer hij de kar langs de ietwat scheefgezakte gevels verder trok als de zon ’s avonds daalde en geuren traag naar beneden schemerden leek het alsof de kar op vleugels werd gedragen en in verbeelding…

Kloë.... denkt gij dat die staat Een verbeelding treft, die ophoudt Als 't verstand niet verder gaat? - Kon hij ons alleen verachten, In zijn' hoogre kring verblijd! - Maar wij zien het, hoe hij, schimpend, Tandenknarzend, ons benijdt. Waarom kwam hij zich ontrusten En - zich tergend - ons bespiên?…

In zijn verbeelding was hij ineens een wilde piraat en keek hij als een heerser op Heleentje neer, soms zag hij haar plotseling weer en werd hij kwaad, want zijn ziel dimde al tijdens de eerste keer.…

Gladheid eet thans tijd van lieden die nu zelf kunnen glijden Wat wil de hemel, het heelal hier in vredesnaam mee duiden Wil ze even de opwarming met zonnevlekken van de kosmos Het anders interpreteren van ezel en os verbeelden op onze aard Gaat daarom dit getijde met zoveel weersomstandigheden gepaard Wandelaars en fietsers kinderen verwachten…

o moeder, weg uit mijn lichaam sist en suist de stoom van de angst, mijn ogen verbeelden mij statige schimmen, het sneven van geesten in het schuim van de zee, terwijl stervende ook toch ik, voel mij kwiek te trillen staan en gaarne ik schud mij de veren, de wijzers, de schubben en de woorden af waarin ik schuilde voor u.…

lang strekken dagen zich het is donker het is koud lichtjes versieren huizen waarin haarden vlammen om handen te verwarmen die wij op schaats of slee in ongeremde winterpret graag ons bevriezen laten de kerstboom opgetuigd hangen de lichtjes weer vredig geluk beschijnend in boom en winkelstraat zij verbeelden gelijktijdig ook de hoop…

de bodem of boven de wolken zwerven met een dwalende fout zonder besef van wie amor regeert hoeveel kracht valt uiteen bij zo weinig verspilling hoeveel kost een gesloten naakt in het paradijs het schept een karkas dat de god vergeet die het draagt en de drift het woord en het zoete rijzen zijn zo verdeeld dat hij zuchtend vanuit zijn verbeelding…

wat voorwerp zich kiezen uit Verbeelding en — Waarheids onmetelijk veld, daar zich aandacht en geest in de maalstroom verliezen van wat telkens de dag aan zijn opvolger meldt? Ziet! het vierde ener eeuw heeft zijn stonden doorvlogen, sinds ik aanving mijn hand aan de cither te slaan! — Weggevloten jaren! herrijst voor mijne ogen! o!…

Vandaag houd ik me ook stil wie weet wat ik wil Natuurlijk zijn zoals een kind leert praten Houd ik de musjes en koolmeesjes in de gaten Op vele open plekken verbeeld ik me sterren.…

tweede dag waar traag bewegende - leisteen grijze luchten onheil spreken het waait en donkert - wolken trekken samen en zwangerzwaar behangen zij het zaad van liefdesdromen jij wordt steeds groter en ik kleiner en verder zwelt het duister aan mijn ogen verstrikt dansen wij samen macabere liefdesdans draaiend en sneller draaiend de dans van verbeelding…

Ik vraag me af, een jonge deern van zestien jaar, hoe hopeloos dat kind zich voelt nu ze mijn gestalte bemerkt bovenop haar laatste troon, ik laat een traan en in mijn verbeelding zie ik een meisje van zestien haar doodstrijd leveren tegen iets wat ze niet begreep.…

vermeerderen van goede, minder en kwade keuzes omgevings, relatie, liefde en sexe keuze In vier bedrijven gecomprimeerd tot drie komt dat zien, komt dat zien, kom en zie centrum, stad en land waren uitgelopen om t/m het allerlaatste kaartje te kopen 2600 ogen in het nieuwe Luxor Theater volgden de grootste K van theatermaken instrumentaal, dans, verbeeldend…

van vlammende woorden die doven in whisky en stikken in de rook van een Lucky Strike filter terwijl de helden hun doden begroeten en het gevecht aangaan met angst wanneer zij toosten op een aan flarden geschoten toekomst en in het schrale licht pikken weke borsten kruimels uit de hand van de uitgeholde man die wacht op het wonder der verbeelding…

Verbeelding! daal! verlaat die heemlen, Eer mijn geschapen geest bezwijk'.…

Geef deze man een biertje en doe mij er ook maar t..t.. twee En hier die z..z..zapper want ik wil naar Derksen en Genee' Dat is me een vertoning want zoals ik het begrijp Liggen ze ordinair te matten met die Van der Gijp Straks missen we de komst van onze spelers op het veld En hoe ze voor het volkslied naast elkaar staan opgesteld In mijn verbeelding…

Doch mijn verbeelding blijft maar steeds Van ’t nooit geziene Guurtje dromen, Aan al wat ons vervult en vrees En hoop en zorg baart lang ontkomen. Wat ze ooit gehad hebb’, hier is rust Voor haar in deze koele lommer; Haar bangste strijd werd hier gesust, Haar hoogste vreugd, haar laatste kommer.…

dan laten we onze harten huilen dan delen we verdriet met elkaar dan verwerken we indringend met lichaam, hart en ziel 't bombardement op Oud-Rotterdam er klinkt emotionele muziek er wordt mooi gezongen er wordt plechtig gesproken over 't bombardement op Oud-Rotterdam dat klaart de lucht op dicht het open hart van Zadkine's verbeelding…

. - geleidden mijn ogen u * Zo ze mochten - zo ver als ze konden * mij ontstalen - ontroofden mij * lijf - haar persoon * allengs vast - geleidelijk al meer en meer * Door ... bewelven - overstelpt door de verbeelding * Na lang afzond'ren - na een lange tijd van bewustzijnsvernauwing (black-out) * zinnen - geest * overstreven - gaan te…

Dans om, dans om; wij zien het aan in stille gedachten en onbegrepen geboeid zijn en dan aangegrepen -- mij dunkt, voor ons is opgegaan een nieuw gezicht, als lag er in dit alles een andere, diepere zin en was 't alsof het wat verbeeldde, wat kinderen hier met elkander speelden en zó komt het ons voor ogen staan, als waren 't de Uren…