Alle inzendingen over vlak

Vlak voor het slapen gaan, wanneer je bang bent voor de morgen; jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen, wil ik muziek zijn voor jou. Wanneer je geen mogelijkheden meer ziet. Je alleen maar zwarte dromen droomt. Je geluk nog slechts bij de buren woont, wil ik muziek zijn voor jou. Muziek zoekt zijn weg in duistere tijden.…

Zijn enigste dichtbundel heet 'Paniek', nog uitgegeven door De Arbeiderspers, maar vlak daarna werd hij geestesziek en schreef hij nooit meer een vers. Onlangs heb ik hem nog eens bezocht, maar Willem is Willem niet meer, ik had een reep chocolade voor hem gekocht, zei hij: 'Weg met die zooi, rare koekepeer!'.…

Mijn hart gaat uit naar ’t ruime vlakke land Met langs verre horizon de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg…

Ik ben weliswaar vlak na de oorlog geboren, toch heb ik spoedig mijn kindervreugd verloren. Hoewel mijn ouders er het zwijgen toe deden, voelde het kind in mij dat ze hadden geleden.…

megalomaan Met voeten vederlicht betraden De dag dat Pompidoe werd ingezworen En Jimmie Hendrix' muziek voor een 150 duizendkoppig publiek was te horen En het Rhodesie van Ian Smith Tot een rassenscheiding besloot Ben ik matineus geboren Langs een rabarberveld en een sloot Waar we tomaten kweekten En komkommers in de kas Vlak…

Daar heb ik gewoontegetrouw de winter overleefd, vlak bij een oudere tamme kastanje. In en op deze plek vond ik mijn doop. Ik heb de tijd beloofd te wachten om de zomerloomheid te gaan verwelkomen.…

rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele bewegen op de deining mee We horen kinderen lachen en schreeuwen Ze bouwen kastelen vlak…

Dit zal de einde van mijn wereld zijn, sluimerend en ontraadseld in heimelijke trouw naar wat vertrouwen gaf in een verloren strijd, ontleent aan een herinnering kijkdoos door een kinderraam wat rest als vroegste grens, de tijd ploegt de voren vlak in de muizentrap van leven, elke dag draagt vroeger sporen in een nieuw begin.…

Als wij elkaar in alle stilte zonder geluiden spreken vaak vlak voor het echt intens diepere slapen gaan, vertellen wij elkaar waaraan we bloot hebben gestaan. We hebben zo vaak elkaar van verre aangevoeld, onbedoeld zal onze hechte band vast markant blijven dit steeds aanwezige eergevoel mag ons verblijden.…

ik mijn tijd verdroom liggend in een bootje neemt ze me ongevraagd mee en in het ootje al deinend op haar tocht naar zee als ik in een ballon vaar en naar een gewenste kant gebaar omdat ik het daar zo mooi vind wordt ik toch echt waar voortgedreven in een richting bepaald door de wil van de wind als ik een berg beklim en struikel vlak…

is geen onvolmaakt beeld dat het bestaan jou geeft het is je lach die de laatste stukjes heeft jij overziet in vorm en kleur wat er allemaal gebeurt weet dat jij de witte plekken ooit met jouw ervaringen vol zal leggen zij de wieg zijn voor plezier en pijn waar anderen moeizaam hun stukjes passen bruist jouw leven nog op alle vlakken…

zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap. Wij zijn verbonden door klank en toon, gezeten op een tapijt met gouden draden vóór het raam met uitzicht op de nevels.…

In een piepklein huisje vlak aan de dijk Hoord' ik iemand jubelen juichen en gieren Van lentegekeuvel en floragezang Haar man werd er gek van, ging vloeken en tieren "Ik erger me groen aan je voorjaarsgekweel Dat paars uit de humus en bodemstruweel Ontluikende kuikens in barstensvol groen En insecticiden in huis tuin en keuken…

Herdenken deed je niet alleen de vierde mei maar telkens als je op een warme zomerdag het kruis voorbij reed op de fiets. Van oorlog wist je niets, maar het pad dat door de duinen sneed gaf stijgend, dalend uitzicht op de dood. Op wat groot en onverzettelijk was: het kruis, de helden in hun graf. Je wist, ze stierven niet alleen voor ’t vaderland…

te mooi erg soms om echt te zijn te zoet erg soms om slecht te zijn stille getuigen van klinkende pijn soms langs de vleugels van een twijgerig meisje, puur, nog ongeraakt langs de haartjes op het snorretje van een ver verwarde vent langs mijn wangen naar de zee kleuren de zoute zeeën wat in hun vlak- en dieptes leeft daar rooft daar…

vragen wat de lengte van zijn schaduw is of hoe kort sinds een paar geboortes van de zon de nachten voor hem zijn en als hij naar het strand wilt méns, dan ga ie laat november aan eind van onze herfst dan is voor hem het zand niet heet ruikt hij koud vuur in de lucht een zweem kalmerende werking lucht zijn kop dan even goed vlak…

Soms blijven ze vlak bij je wonen, maar soms gaan ze ook ver bij je vandaan. Dat dit moeilijk kan zijn,daar weet ik ondertussen alles van want dit is dus wat mij ook te wachten staat. Ik zal mijn dochter zo verschrikkelijk missen, als ze straks naar haar vriend in Guatemala gaat.…

Ik weet: bestand tegen de hardste vlagen Zijn de twee grote vlakken, mijn kwatrijnen, En mijn terzinen zullen, de twee kleinen, 'T evenwicht, als 't schomm'len mocht, veilig schragen.…

Blozend van jolijt strekt hij de arm opent een hand, vlak als een dienblad Hij is mild gestemd. Wie raakt of schaadt of schaakt hem? Zijn brede grijns verraadt de bibberkoorts.…

stranden in overvloed met adoreerde zonverwanten in afwachting van roestbruine bladeren die vallen… Vreugdegevoel stemt zich door somberheid af doch de schoonheid is te zien in natuurlijke zin het jong gebloeide verliest het eerst ontsproten blad mulle aarde verstijft door de kou die wordt aangediend… Een zacht wit tapijt domineert over het vlakke…

echt te draaien en liep de bal van voet tot voet ook Frankrijk kon eraan geloven staat nu geboekt als halve finalist omdat Jong Oranje hen versloeg en zich de finale zeker wist Jong Oranje in de finale absoluut een historisch moment met de Oekraïne als tegenstander zoiets waren we nog niet gewend maar onze Hunter weet van scoren en vlak…

Ik ben handelsreiziger in gedachten die ik samenpers tot een caleidoscopisch beeld ik weef mijn eigen wereld met geleende fragmenten tot een geheel geen bol, o nee, geen plat vlak ongrijpbaar hangt het tussen weidse verten en lage trage wolken zomaar ergens binnen handbereik uit de diepste troggen van de wereldzeeën vis ik kleurige…

Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt Daar is een land zo fijn Daar waar de hemel de horizon raakt Daar zou ik willen zijn Het ligt vlak naast luilekkerland Je hebt er vast over gelezen Het is aardig zoeken voordat je belandt Waar je in feite moet wezen Want daar zijn de mensen aardig en warm De bloemen geuren er zoet Niemand is er echt…

In het schemerdonker Tekent je gezicht zich af vlak voor me Je ogen kijken me indringend en verlangend aan Zachte lippen strijken zacht over die van mij Ik laat me bevangen door je warme handen glijdend over mijn buik Kriebelende vingers bekoren elke centimeter van mijn huid.…

Ergens ver weg tussen riet en kroos Klinkt gedempt blij eendgesnater Het schaatsenrijdertje is hier virtuoos Trekt een v-spoor over het vlakke water Neemt bocht en hoek met speels gemak Stopt hier eventjes bij een geknakte stengel Met daarop een kleine rode huisjesslak Weer door gaat hij… de snelle bengel Bij een groen obstakel ligt hij even…

ik opeens een oude en roestige Eend knarsende tot stilstand komen Het had me niet verbaasd, want als Gedachten krachten zijn, dan had dat Heel gemakkelijk kunnen gebeuren Ik zou de deur al hebben opengemaakt Nog voor hij aan had kunnen bellen En ongehinderd zou ik zijn droef Gezicht zachtjes in mijn handen nemen En op zijn wang, vlak…

Mijn broer kwam langs en vlak voor hij zou gaan, gaf hij me een envelop. Ik zei nog: niet jarig en tòch een enveloppe met inhoud. Waarop mijn broer beweerde 'èn onbetaalbaar'! Maak maar open als ik weg ben …..En zo gebeurde.…

Soms denk ik niet meer ook niet aan dichten en zelfs niet aan vrijen dan is alles vlak bewegingloos dor mooi vind ik dan de lanen bij zonsondergang het piepen van mijn fiets een liedje van maffie Shaffy het kwaken van de kikkers de zenuwzieke krekels.…

De hiërogliefen van dit vlakke water zijn niet te overschrijven, niet in taal - gebaren - visualisatie maar slechts in het ervaren van schoonheid.…

ik zag ze, hoe ze zichzelf overschreeuwden, alsof stilte een misdaad was alsof betonnen woorden, zelfs die er nog niet waren, dijken moesten breken, dammen vlak bij voeten ieder moment in een ander, onbereikbaar leven volgestopt met graten, vage vrienden en joints die enkel het vreten van verzen kenden zonder kauwen, omhoog op weg…