Alle inzendingen over wind en regen

Laat stilte nu rond alles staan, laat wind en regen komen, laat scherven en laat dromen geduldig naar elkander gaan.…

Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of man ziet nergens tegen op. Of het regent op de ruiten. Of als de zon schijnt en zijn stralen uitzendt verderop. Wie aanwezig wil zijn buiten stelt het beste van zichzelf voorop.…

Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt, nog wel bijeen maar zonder hoop.…

Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt, nog wel bijeen maar zonder hoop.…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren?…

Bij nacht wanneer er niemand getuige is op het onvolprezen groene kerkhof van de eigentijdse melancholische narcist waar bomen simpel bomen zijn is de echo in haar oren te horen nymfomane van het woordgebied met beide voeten op de grond geworteld in het ruwe heden buigen de ontbladerde takken voor woedende wind, weerbarstige regen breken…

Maar nu de herfst met grauwe luchten van wind en regen over alles giert moet ook mijn hart in onmacht zuchten en weten dat de stilte soms ook siert. De aarde gaf alweer haar vruchten, heeft luid in 't lover 't afscheidsfeest gevierd.…

Laat stilte nu rond alles staan, laat wind en regen komen, laat scherven en laat dromen geduldig naar elkander gaan. Adeleyd Uit: Septemberkruid, (2002)p.37…

en regen het is puur genieten, keer op keer en jouw natte kus is mij een zegen…

en regen Wat ooit verstopt zat kom je tegen Hertenhoefjes in het zand Paddestoelen en bergen bladeren De gure wind in mijn gezicht Brengt mijn gevoel gelijk aan winter En het einde is nog niet in zicht…

Belangstellend kijk ik naar de wolken Voorspellend een dag vol wind en regen Torenhoog als gigantische reuzen zijn zij Omhoog klimmend zover ik kan zien Aarde verlatend in het vliegtuig stijg ik Bedaarde plukken enorme wolken in wonderlijke kleuren Omringen mij roerloos Doordringen mij, vergeten is mijn wereld Uitgestegen boven het…

Geloof me wanneer ik zeg; ik geniet van de wind, de regen, o ja, ik kan er tegen. Genieten van onweer bliksem en woest waaiende bomen, als ik er zelf maar niet onder zal komen.…

De stormen van emoties trekken aan me voorbij, Als wind en regen langs een kas. Gevoelige bevestigingen bestaan niet voor mij, Noch een beschrijving waarin ik pas. Ik kijk rond vanaf mijn duistere eiland, Zie met grondige waakzaamheid de mensen. Want al snel raak ik de rand, Van zoals vastgesteld mijn grenzen.…

Hoe jij met zorg tomatenplanten schoort, hen aan spiralen opbindt en hen leidt, hoe jij je niet aan wind of regen stoort, maar onverstoorbaar al je vrije tijd aan venkel, spruitjes en courgetten wijdt omdat er in een moestuin groente hoort, hoe jij het onkruid energiek bestrijdt, zo wied jij in het hart dat jou bekoort.…

Ik kan alleen maar langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid…

Als je kijkt met je ogen die stralen, als je naar me lacht en als je me troost Het gevoel dat we samen alles aan kunnen, door vuur, wind en regen. Dat gevoel, is liefde.…

het anker werd gelicht waar wind en regen zich toonden als een herfstverdriet warmte dragende harten tekenden een zon, een licht over dat wat juni naliet jong dichttalent las gerikketikte verzen van gekreukte witte vellen niet enkel maar wat zinnen maar tekstwoorden die een feest voorspellen passievolle muziekklanken vormden…

Terwijl verkeer onverstoorbaar raast staan ze er stil in wind en regen her en der, met een bloempje ernaast; de kruisen langs Vlaanderens wegen.…

ik hield vroeger al van donkere luchten, van harde striemende wind en regen die kletterend op de ruiten van mijn kamer uiteenspatte en de balkondeuren in de sponningen deed ratelen alsof ik in dat monotone geratel weer naar nieuwe wegen kon gaan zoeken en ik reizen kon naar werelden die nog onontgonnen waren, zonder dat volwassenen bezig…

heeft me verrast kou wind en regen klauwen zich vast ik kan er niet tegen het bezorgt me last was bijna vergeten hoe dit was. kruipruimte isoleren tegen optrekkende kou waarvan ze beweren dat het helpen zou het weer omkeren hoe moet dat nou hoe kan ik mij weren tegen die verrekte kou.…

Berusting zucht uit de geur van vers gedolven aarde, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van onze kindertijd, gedragen door een fakkel van verdriet als lopend vuur in een kinderhand ontstak, blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen…

Verwacht dit jaar geen al te grote stunt Van koning winter, ook als 't had gekund Want ach, wat had ik het jou graag gegund Een sneeuwlandschap met wolf en rendierrund Elfstedentocht van stiens tot helgolund Bij sneeuw en ijs tot Kelvins dieptepunt Straks houdt de zon zich schuil in 't winterpunt Met wind en regen, vorst is ons misgund…

en regen boven sneeuwde het zo dat paden zich in onherkenbaar wit hulden en wij hulpeloos belden zonder bereik warmtesensoren hebben ons gevonden in een kleine grot waarbij wij elkaar in adem vonden vlakbij dat grote met angst gevulde gat…

en regen zag je hem lopen, maar, toen kwam dan toch het noodlot...…

en regen met verhalen uit verboden boekjes de geur van een filtersigaret en rock en roll uit een oude transistor en met de angst van wat ze vertelden wat je niet mocht en dus toch deed het dorp van mijn jeugd stormde naar stad…

de regen in mijn gezicht slaat maar geen druppel mijn dorst raakt of het vuur blust… …achter mijn gesloten ogen hoewel de tranen daar het vuur blijven overleven en nooit lijken op te drogen…

en regen bespelen beneden het onlangs opgespoten zand in sporen kuilen wassen plassen waar het kind gegriefd in stampt wanneer zich plots in het water een groenbruine kikker onthult is de kinderhand met hoop gevuld…

Wist ik dan bloemen, wind of regen? Bestond dat alles in oneindigheid? Geluiden, vormen, alles was mij vreemd. Traag was nu alles; voedzaam, onbenoemd, Ik at en dronk het tot ik was verzadigd, En spon mij in in herbeleven. Wat is het dat zich in mij roert en groeit, Is duur de zachtste adem van de tijd?…

aan mijn zij heel hard rennen door de golven wind en regen maken mij blij Ik wil écht maar een ding buiten jou in mijn bed Eigenlijk wil ik gewoon dat jij de vuilnisbak buiten zet!…

De zomer nu wel echt vaarwel gezegd en dansend met de winden in het rond; wat lieve vrienden weergezien en dan gegroet, gepraat en veel gezwegen. Wat kan een herfstdag zalig zijn, al valt de regen ook als tranen neer; de bladeren vertellen over sterven gaan en nieuw geboren worden zeker ook.…