193 resultaten.
dodenwake
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.104 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
bruiloft in Valkoog
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 280 botervet en vers gesneden
zo liggen de graslanden in mijn herinnering
ik zie hoe hij zijn hoed afneemt
haar kust
naar mij omkijkt
en glimlacht
kinderen dansen muziek aan de touwen
van de klokkentoren
hij loopt weg uit mijn schaduw
licht vloeit
tranen spatten tegen de hemel
ik aarzel nog
twijfel wortelt diep onder de zerken…
Tussen liefde en leven
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.327 hart vol goud en pijn
stekend zilver aan mijn degen
veranderde hoop in zure wijn
valse lach en valse blikken
geladen met een portie vuur
laat het wezen nu maar stikken
want de klok slaat slechts een uur
ik heb geen spijt van al mijn pogen
tot een sprankje liefdeswerk
maar die dagen zijn voorgoed vervlogen
enkel mossig leven telt mijn zerk…
Begraafplaats
gedicht
3.0 met 48 stemmen 32.829 Ze weten van elk van de zerken
het nummer, de rij en het vak;
ze zouden het zeker bemerken
wanneer er een dode ontbrak.
Dat zal ook wel nooit meer gebeuren.
De mannetjes kennen hun plicht,
het hek met de ijzeren deuren
gaat tegen de schemering dicht.
Waarover de treurwilgen treuren,
wie, wie die er wakker van ligt?…
Vergeten graf
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 427 ik betreed het ondergrondse geluid
waar de zelfgeslagen letters van mijn zerk
de maden overtuigen dat ik niets anders ben
dan wat schimmelende duisternis
nachtenlang heb ik tussen veldslagen gedoold,
lijken achtergelaten die ooit, voor hun sterven,
schreiden in mijn hongerende ziel om het
grijze vocht dat uit mijn ogen stroomde
en nog…
Père-Lachaise
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 541 Schoorvoetend scroll ik langs de zerken.
Mijmerend bestudeer ik zo hun werken
mij van de eindigheid meer bewust.…
Onheilspellend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 534 het gehuil is niet van de lucht
maar dringt door tot op het bot
grijze nevel nadert de grote stad
spreidt zich uit met diepe zucht
onheilspellend schijnt het dwaallicht
tikt een rijs zachtjes tegen een zerk
klinkt geritsel van bladeren dichterbij
daar gehoor het overneemt van 't zicht
penetrant de geur van vergetelheid
onder de voet gelopen…
Mijmering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 332 Uit handen geregen
tussen dromende vingers gegleden:
verdwenen kinderstemmen, ergens toegedekt
zonder spoor, zonder zerk, zonder treuren
alleen stilte begrenst
Door reuzelende bladeren dievelings
Over het mos geslopen
En gestopt door droge dennennaalden.…
Grafopschriften
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 322 Jij ging
En toch
Jij bleef
Sterker dan deze zerk
Zijn mooie herinneringen
Verdriet slijt
Jaren slijten
Wij slijten
Je beeld niet…
DE KABOUTERS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 575 van zerk op zerk.
Duizelig wendt de walze,
wervelend woedt de drom,
en de slaper zag ze
dringend winken: kom!
Maar daar kraait een hane:
't dwerlend heir verdwijnt,
en ter Oosterkimme
't morgenrood verschijnt.…
Levende beelden
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.767 Ik ga niet naar het graf van mijn vrouw
dat blijf ik jaarlijks stug vertikken
al wat ik daar vind zijn haar laatste snikken
ik denk niet dat dit mij plezieren zou
ik ga niet naar de zerk van mijn lief
zij is daar toch niet meer te vinden
al vragen de blikken van onze beminden
ik dompel mijn herstel niet weer in het grief
ik wil haar daar…
Kerkhof
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 804 zie verstoord niemandsland
en sterf de duizend doden
rust werd hier geacht, want
menig troost geboden
't respect bruut verkracht
in onherstelbaar aanblik
deze doden wreed veracht
maakt verdriet dubbeldik
op hemelse gang van rouw
werd herinnering gezoet
zerken nu ontzield en grauw
overspoeld door zondvloed
welk hart kan dit verkrijgen…
Of het zo moest
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 Niet eerder zag ik een uitvaartkoets
zo zwart dat zelfs de fiere hengsten
onder hun dekmantel geween pluimden
roze boeketten en ballonnen
zwierden treurig rondom
de eiken rustplaats van het kind
hoorde het getrappel van de hoeven
dat raakte als een zerk
op de bodem van mijn ziel
toen ik intenser luisterde
heelde het geluid bewuster…
BEGRAAFPLAATS
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 371 Een begraafplaats spreekt me aan
daar zwijg ik graag als het graf
respectvol voor de gestorvenen
Slechts de bomen ruisen wat en
wat bladeren dwarrelen er vanaf
God's zonnelicht schijnt op de
veeal inktzwarte zerken
licht de namen op van
die mij voorgingen
Ik stap maar weer eens op
met lood in de schoenen
stap ik mijn leven in
hap…
TED HUGHES EN SYLVIA PLATH
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 495 Mijn huwelijk leek ideaal
Mijn bruid bleek zwaar suïcidaal
Mijn naam werd van haar zerk gewist
Mijn vrienden zeiden doe het niet
Ze vonden haar geëxalteerd
Zo anders die Amerikaanse
Mijn horoscoop; hetzelfde lied
Twee zieners zeer getalenteerd
Twee schrijvers, knopen, Gordiaanse…
KUNSTWERK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 als nooit tevoren hoor
heel duidelijk en lekker hard
en ik leef al swingend door
met geïmplanteerd haar
op m’n glimmend hoofd
bestrijd ik de kaalheid die
mij al zo lang is beloofd
en de kronen in mijn mond
zijn o zo wit en fijn
mooier dan de echte deze
zijn van duurzaam porselein
en op mijn alles overlevende
onverwoestbare plastic zerk…
Gespannen snaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 talen, als gespannen
snaren, resoneren stiltes
over evenaren, als de zwarte
tovenaars preken, ontlokken
onhoorbare klanken uit de
windgitaren, om daarna te
zwijgen, dan is het werkelijk
doodstil, alleen het hijgen
van het verschroeide gras
op dichters graven verstoort
de stilte van de dode raven,
die de eindigheid op de
marmeren zerken…
Zonder schroom,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 270 Vluchtige, schuwe schaduwen
waarvoor de nacht de ogen sloot,
glinstert kristal van aardse
sneeuw op zerken van hen die
wakker leefden en zij er boven,
wier gemoed in aarde slaapt,
licht hernieuwt zich in z’n baan,
de tijd waait de nieuwe dromen
schoon, op hun hoofden rust de
luchter van een keizerkroon, het
zicht op de kortste dag is…
Verleden tijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 847 Over gebleven uit een andere tijd
nu bijna door een nieuwe stad omgeven
en door veel beton min of meer verdeven,
hoe lang, geeft men deze zerken nog respijt.
De dood is niet langer meer gewijd.
dit kerkhof, teken van zo'n verleden leven
dat de herinnering eraan reeds even
ver weg is, als zijn vergankelijkheid.…
Hem ontgaat niets
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 180 Het zien van zerken
geeft velen rust en godlof soms een woord.
Ter nagedachtenis en tot verwerken
van de dood, wetend van die sterfelijkheid
schept men er vrede binnen eigen perken.
Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid,
de bomen, die sinds jaar en dag hier staan
zo groots en treffend boven stoffelijkheid.…
Het vervallen middeleeuwse kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 617 Na lang speuren zie ik opeens,
half verstopt, onder gras en mos
contouren van een kapotte en
verweerde platte zerk.
Ontcijfer de naam en knik dan bedeesd
ooit is dit hier, op deze gewijde plek
de laatste rustplaats van een
mijner voorvaderen geweest.…
L'Encyclopédie vivant (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 schrijf ik
de laatste bladzijde
van mijn tweede boek
natuurlijk kan ik daar
in detail over uitweiden;
echter
dan ben ik niet snel klaar
maar indien u mijn eerste werk
zou hebben gelezen
had u weet van een gevallen doek
en thans behoor ik andermaal tot
de horde der wezen
achtergebleven in de leegte
van een schaduwrijke vloek
met een zerk…
Rustplaats
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.925 Hoeveel keren liep ik al
op een kerkhof rond
Eerst voor mijn werk
zag ik iedere zerk
en las dan al die namen
met spreuken, teksten
mooie woorden, die bij de
overledenen hoorden
en al die gestorvenen samen
vormden een geheel
van wat eens mensen waren
het waren er heel veel...…
Tranen op je graf
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.765 mij
en zovele tranen op mijn wang
bemin ik je vandaar dat ik schrei
en jou volg op je laatste gang
Met de bloemen in mijn hand
en slechts leegte rond mijn hart
word ik verteerd en overmand
door verschrikkelijke smart
Met een brokstuk in m’n keel
en na wat stappen rond het perk
wordt ‘t al mij plotseling te veel
en druppen tranen op je zerk…
Regen op Selwerderhof (Groningen)
netgedicht
5.0 met 9 stemmen 562 Sterker nog, ze scheen het niet te merken,
keek onbewogen naar de natte grond,
tussen de matglimmende grijze zerken,
naar waar iemand zijn laatste rustplaats vond.
Was het de wolkbreuk of toch het verdriet
om wie in dat graf haar was ontstegen,
dat ze onberoerd haar gezicht nat liet?
Het enige gezelschap bij het graf
was zij.…
En dan is niets meer
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 946 Het ware kind in liefde
opgegroeid huivert als
mijn meesters aanslag
van hervonden letters
op de kille zerken krabben
onder elke voetstap die je zet.
Langs het valse licht van avond
benoem ik het beminde:
huidkou
roestpulver.
Gevallen borelingen
zweven onder water.…
SILENCE
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 311 Silence
Een hoopje zand
Kleine verhoging in het land
Verstopt achter boerderijen
Ligt daar het kerkhofje
Van Zwartewatersklooster
Hier zou ik mij neer willen vlijen
Bomen en hoge zerken
die een schaduw werpen
op een voorbij leven
Niks meer te streven.…
Beroemd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Zo ploetert ieder op zijn eigen wijze,
met meer of minder werk,
aan de erkenning in het heden
en niet slechts op een zerk.…
Heinz (1929-1945)
gedicht
3.0 met 122 stemmen 18.185 de zerken staan er keurig in ’t gelid
als soldaten op gemillimeterd gras
exercitie komt nog altijd goed van pas
ook als het lijf de ziel niet meer bezit
hier rusten wat men noemt de Nazi-zwijnen
zij werden bij hun moeder weggerukt
of haastig uit het klaslokaal geplukt
de kronkels van de dood in rechte lijnen
hun noodlot was het om gehaat…
Gewelfhoge pilaren
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 63 ongemerkt
polariseerde
haast en stress
tot ongecontroleerd
agressief gedrag
het duurde tijden
voordat naweeën
en stemmingen hun
delicate remmingen
onder controle hadden
wij zijn toen gaan
kerken met gezang
kaarsen walmend stil
genietend zingen op
eeuwenoude zerken
mantra’s van gebed
in al zijn opstijgingen
langs gewelfhoge…