Alle inzendingen

Niet iedereen kan heiden zijn. Daartoe hoort kracht en moed; een vast geloof in zon en wijn, en blijde lust in ’t bloed. Niet iedereen voelt zijn verlangst voldaan op aardes schoot, schrijdt door het leven zonder angst, en zonder klacht ten dood. De aardeling heeft aarde schier Te moederlijk verwend. De heiden leef zijn leven hier in…

Ze vraagt zich af hoe het is om weer alleen te zijn. De man met wie ze woont staat nietsvermoedend te werken in haar tuin. Ze haalt de sleutels van zijn bos. Bedenkt hoe ze vrienden familie het nieuws zal brengen. De tafel voor het raam de kast terug in de oude kleur. Merkt hij al iets? Hij plant tulpenbollen voor het voorjaar. Ze lacht…

Ik zet mijn computer aan. Ik wil schrijven in de taal van mensen met een koning, en met dichters als Rutger Kopland. De zon, het zand en de zee zijn mooi. Mijn vrouw smeert mijn huid in. Op de websites van Radio Farda en ook op nu.nl staat geen goed nieuws. Misschien ben ik wel de gelukkigste vluchteling — al voelt het niet zo. Ik ben…

(voor Arminda Aberastury Fernández) Jij wist tot diep in de ziel van kinderen te kijken, maar jouw eigen kinderziel bleef een mysterie, je kon de kern van jouw leed niet meer bereiken, ook niet met andere psycho-analytici, zoals de beroemde Sophie Morgenstern en Melanie Klein. voor wie jij als een ambassadrice fungeerde, maar je vergat de…

(een poëtische beschouwing) Ze kamt haar glimlach in het ochtendlicht, strijkt kreukels glad in spiegelzacht decor, en fluistert zacht: “Kijk mij, vergeet mij niet…” maar wat ze toont, is slechts de buitenkant. Ze bouwt een huis van glanzend zelfvertoon, met woorden als behang van groot vertoon, doch in de muren schuilt de stille vrees dat…

Laten we Abrahams mosterd maken van Goliath en Atlas, Orion en Grutte Pier; schouders ongevraagd beklimmen van Polyphemus, Kumbhakarna, Gogmagog én Hrungnir; niet vergeten hoe te leven als Balor, Jentil, GVR, Gargantua, Pantagruel; In gedachten door de tijden van Gulliver, Ellert, Brammert, de Hecatonchiren. Laat ons niet vergeten…

de tijd is ontglipt in de oude stenen straat smal en dicht bebouwd de stappen blijven licht aaneen gereid als strofen van een oud gedicht de zon meet gehoorzame tijd in smalle schaduwen langs stille gevels waar een eind en begin voorgoed verwisselbaar zijn ingericht er is hoog vergeten ruisend in groene koepels van bomen op de…

Toen Orpheus verdoofd en verslagen een lied van verlies componeerde Zochten wij bedroefd en bedrogen naar een begin om te helen wat was gebroken Stenen en bomen zouden bewegen tot we Orpheus’ Klaaglied hoorden: kijk niet om kijk niet om Wij liepen behoedzaam langs de Dodendraad we zongen ons terug naar een doorlopend begin…

Gezond verstand ik zag haar sluwe blik luwen Voor even brak gezond verstand weer door ze waren hier niet om elkaar af te maken maar wel voor een beter begrip van wederzijdse standpunten die vaak hemelsbreed verschilden van wat gangbaar was en prettig is dat sommige identiek zouden kunnen zijn zij komen uit de horeca…

Mijn liefde bereikt nooit meer Voor wie die is bedoeld, Mijn gesproken woord Door die niet meer gehoord. Die ene keert nooit weer, Mijn stille verwoord verdriet Wordt nooit gesmoord, Gaat door tot in d’eeuwigheid.…

Archeologen van onze tijd monsteren het blootgelegde zand tussen de funderingen voor de toekomst Retro is modern auto's worden geweerd toeristen consumeren de oude stad Het grote geld rolt buiten het centrum Binnen de grachtengordel romen vergunningen het af De bewoners verlaten de harde wereld van steen, glas en beton ze wijken…

Doodsbenauwd was hij Hij belde naar Sint Pieter Dat stom dodenrijk ! “Hallo, dag, Sint Pieter” Die herkende hem meteen De baas aan de lijn Sint Pieter vroeg hem “Wat kunnen wij voor u doen?” “.Ik wil niet.sterven” Het was de dood dus Hem tot bedaren brengen Dat was kinderspel “Iedereen gaat dood” “Iedereen, behalve jij”…

ik zou de gedichten lezen en al vrezend zeeg jij neer bezeerde jouw tere knieën bijna weer voor de tigste… mijn glimlach glom zelfs als pleister op de wonden jouw zonden verdwenen in het stralen van mijn… jij mag mij zeker beroeren met ruwe handen, je grove mond mijn naevus kussen sussend in mijn oren… je hebt mijn hart zover opgestookt…

Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen Liefde, en met haar verenigen, Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen, In al de kamers van uw denkend hart; Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel, De kleur waarin gij ziet naar het heelal, Zij zelve wordt het wiegende heelal, Het vochtige, het zich weggevende, Het in elkander vloeiende heelal…

Zachte adem stroomt binnen fluistert het licht zacht stilte draagt mijn stem Ik voel het licht in mij als een zachte adem die door eeuwen heen fluistert en blijft stromen. In de diepte ontvouwt zich een stille ruimte, waar kwetsbaarheid en kracht samensmelten in rust. Zoals golven de eeuwige kust steeds weer omhelzen, draagt een kalme…

Met de stem die ik van God gekregen heb heb ik mensen gekwetst. De duivel fluistert en God herhaalt. Ik heb in de ogen van het universum gekeken. Ik heb je beschilderd met de handen van Leonardo da Vinci. Ik heb je gekust met de lippen van Cupido. Ik heb je geprezen als de godin van de seks. De duivel fluistert en God herhaalt. Hij…

'Hoe sta ik er nu voor, dok, leeft u nog?' "Kom bij u, heb geduld, de interpunctie van 't radiologisch pathogeen proces der lymfocyten in een biopt fles was tijdelijk out of order in hun functie maar xal u antwoorden, xoekt voor u uit..." Intussen groeit, nog tijdens 't belconsult aldoor mijn quaal met groeiend ongeduld maar ook doks…

bent u ook wel eens opgelicht nee, niet door meer licht verlicht of opgetild zodat u de hemel al kon voelen of voor ieder beter in 't zicht ik doel hier echter op ontvreemd, door een geweten dat kennelijk is ontheemd; van mij iets voor eeuwig heeft geleend en in het onwetend gevoel heeft versteend het is goed, zei een vreemdeling tegen…

Zijn leven lang had hij het zwaar hij timmerde voor iedereen zo ging de tijd al schrijnend heen hij timmerde vooral voor haar die nu vergetend naast hem zat zij was al lang niet meer ter been haar Parkinson schudde van neen tegen de man die ze had liefgehad gesprekken stokten met de tijd en doodden zin en levenslust was dit de vrouw die…

Bekijk een onderlegger. Eén en al ordelijkheid. Een bromtol. Hoe die verlangt naar een zweep... Lees een boeteformulier. Je kan die flits niet uitstaan! Verklaar onze driekleur. Toch wel een vriendelijk landje. Beleef een kermisattractie. Lawaaieriger kan het niet. Merk een onbestemd voorwerp op. Ergens moet een herinnering liggen...…

Ik stond te wachten op jou bij de slagboom van de Spoed met het bewijs voor het bestaan. Misschien keek men uit het raam om te zien of je me kussen zou, of dat ik zelf iets doen wou. Het was niet nodig, ik kleurde al zonder zoen zoals gisteren samen in de zon; stralend en afdwalend in elkaar, in onze ogen, in een geslaagde poging…

Een voelbare melancholie tussen mijn gevoelige oren nu de zomer in de avond is gaan dansen met de weemoed tussen alle pracht en praal ben je een opvallende schoonheid in de schemering van boekenkasten kan ik aan jouw tederheid wennen in mijn oude lichaam bij de rivier waarin ik een duik neem om de zomer te vieren alleen met de dieren…

Ik hou oneindig veel van jou, Alleen, jij bent niet meer, Alleen nog in m’n hart, Je stierf te vroeg in smart. In mijn hart leef je voort, Ben je nog altijd dicht bij mij, Is ’t alsof je nog altijd, Door mij wordt gehoord. Daarom praat ik nog steeds met jou, Maar jij antwoordt nooit, Jouw stem is voor altijd stil, Wordt door niemand meer…

Het is oorlog. Zelfs de vogels lijden. Van honger vallen hun vleugels zwaar naar beneden. Ze kunnen nauwelijks nog vliegen. Je tast in het duister over wat er is gebeurd. En je kunt niets doen. Op tv maakt iemand zich zorgen: ‘Ik ben bang dat ze straks uit de lucht vallen. Op de kinderen.’ ***…

Geachte Mevrouw Crutzen neen,  u bent geen prutser u bent van veel en van veel zeer goed u, ook mijn zomergast heb daar naar uitgekeken temeer inzake uw openheid met name op seksualiteit maar het werd niet een duik in het diepe, maar de trap af ik haakte volledig af bij het geweld, ik werd geveld 2 mannen, 2 auto's totale vernietiging…

Heidelucht waait voort, vermengt zich met bloemengeur van een grote tuin. Druk gezoem kringelt om de kleurrijke perken, en duikt in kelken. Duizenden werksters vliegen vol stuifmeelkorrels naar hun woonkasten. Gekweekte bloemen, wild gewas worden samen honing van eendracht. De was uit raten baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…

Ik blijf altijd wel dromen Zie wel wat er van mij terecht zal komen Leef van dag tot dag Soms met een traan en een lach Veel verschillende dingen gedaan Dat is nu eenmaal mijn bestaan Altijd gezwegen Over wat je in het leven niet hebt gekregen…

een gedicht over het vergif van vergelijking en de kracht van zelfvertrouwen Jaloezie sluipt zacht, op pantoffels van pijn, het woont in de schaduw van wie we niet zijn. Het kijkt naar de ander, met halfdichte ogen, en fluistert: “Waarom hij wél, en ik niet bewogen?” Het kent twee gezichten, maar één zelfde stem: de één wil jouw zon, de ander…

ik moet je iets vertellen… géén eendagsvlieg eerder iets dat blijft hangen dat klinkt als… een zoemend liedje met vonkend ritme dat golft in azuren zee zo’n melodietje dat… je leden bevleugelt en danst in je lijf het is als… de bitterzoete passie van vermiljoenen rozen (een doorn hier en daar gelaten) une…

Waren je handen zo zacht als je ogen die over mijn lichaam gleden met die voorgespiegelde nauwkeurigheid, bedreven zoals beloofd; mijn curven zo breed als je wilde, ik at zeven cakejes per dag omdat jij ze bakte, ik durfde door mijn knieën te zakken, als jij mij maar weer bij de hand pakte. Als het grootste geheim, voor iedereen verborgen…