Alle inzendingen

het gezamenlijk enthousiasme verenigd in werkelijke ambitie een thuis voor echt iedereen vraagt wederzijds erkenning van ieders positie en aandeel respect ook voor de grenzen van ieders eigen mogelijkheid in de complementaire arena waar elk iets haalt en brengt op het grensvlak van de inzet waar het pijnlijk schuren kan verbindt belang…

ze zeggen dat het in de sterren geschreven staat tussen hemel en aarde schuilt een gedachte in atmosfeer uitgespaard eerst was er niets toen een oerknal nu een zwart gat het blijft een gedachte aan honger naar meer en wachten op antwoord telkens weer…

Zelfs na al die lange maanden Spook je nog steeds bij mij Zelfs na meer dan honderd weken Ben ik nog niet van je vrij Kan je me niet alleen laten? Met mijn boeken en muziek Of zal je eeuwig blijven spoken Tot ik weg kwijn van verdriet? Ik heb toch zo genoeg Van mijn herinnering aan jou Ach! wanneer weet ik toch zeker Dat ik niet meer…

voor Olivia Neen, geef mij de duinen aan zee, een flinke bries, een lage lucht, de sfeer van onstuimig, herfstig weer bij noordwestenwind, neen, de duinzoom van dit vlakke land laat mij niet los, dit overgangsgebied, het is als met de zoom van een bol opwaaiende vrouwenrok, een mysterieuze overgang die een ondeugende droom bevat -…

wat ooit bijzonder was is verdwenen weggevaagd alsof het nooit heeft bestaan het bijzondere opgeslokt door het alledaagse maar het was er nog wel een glimp schitterde en straalde in diepe duisternis je zei, dat je het ook zo voelde maar vermorzelde het bijzondere smeet de stukjes weg en verdween nu is het weg dat bijzondere…

nog licht de zon op in de laatste vlok sneeuw waar kristallen als druppels gaan stromen en in weerkaatsing hun licht in water laten dromen de eerste warmte raakt onze huid die zoveel licht opneemt dat het vergeten wordt waar lente alles laat ontkiemen worden mensen opnieuw geboren uit het winters wit dat mee kleurt met…

geluk is simpel het ligt in de engelachtige puurheid van vers gevallen sneeuw in de kleuren en geuren van planten en bloemen die opkomen in de acrobatiek van de eekhoorns tussen machtige eikenbomen het ligt in de klanken van de eerste vroege vogels in de warmte van de prille lentezon vergeet de overdonderende kleuren van de herfstbladeren…

Waant Wilders zich in dromen reeds premier? Al was hij pas met stroopmond aan het spreken: Die vos verliest zijn haren noch zijn streken En slim? Zijn aanzien brengt problemen mee Want dat gebleekte haar staat nogal stom Dus Geert, doe eens een leuke hoofddoek om!…

Waant Wilders zich in dromen reeds premier? Al is hij met een stroopmond aan het spreken: Die vos verliest zijn haren noch zijn streken En slim? Zijn aanzien brengt problemen mee Want dat gebleekte haar staat nogal stom Dus Geert, doe eens een leuke hoofddoek om!…

Ik vind jou in mij Daar waar jouw glimlach ook krult in mijn mondhoek En mijn handen zich krommen gelijk de jouwe Daar waar onze lichamen zich bewogen in eenzelfde dans En onze harten samen klopten van vreugde om de herfsttinten in het bos. Daar ben jij dichter bij mij Dan bij mij vandaan. Ik vind jou in mij Daar waar jij mij mee vorm gaf…

Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen. Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant. Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker…

Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur - Een zwarte stip in bleek azuur - O merel menigmaal U zitten op die dode tak, Die boven 't groen nog opwaarts stak Zo dun en dor en kaal En trilde onder uw licht gewicht, Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht, Maar klaar en kwettrend floot. Ik hoorde uw zangen peinzend aan En heb toch heden eerst…

Was het als kind en jong volwassene, verplicht Die Zondagsoefeningen in de Wilhelminakerk te Rotterdam-Feijenoord Nu als senior man, man van en vader van, vrijwillig Die Zondagsoefening in de Westerkerk te Amsterdam-Jordaan Het is zeker het woord maar bovenal het Evangelie van Bogerd Ik zoek een stil plekje om vooral het orgelspel te ondergaan…

We nemen afscheid, kort - lang - uit, de seincode -- van: Ik denk aan jou.…

In zwarte tekst op heldergroene banen De namen die je nog van vroeger kent Van 't grootste rijk op 't oude continent Het uitgestrekt Imperium Romanum Een grote wandkaart achter in 't lokaal Geen brugger die daarvan al 't fijne weet Noch tweedeklassers die het ooit iets deed Hun kennis is daarvoor nog marginaal Ze werken met de leergang…

het land in vertwijfeling rijk aan crisis ook in opgeven verbonden onbegrepen complex die scherp in tegenstelling mensen zo verdeelt over heel de wereld vluchten de mensen voor oorlog en geweld zich de weg zoekend het leven écht samen te veranderen in beslissend moment overvalt hen twijfel angst en onzekerheid over te maken keuzen…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Zie daar, de eerste lentebonestaken Waar de messias splinterwoorden goot Waar verba en parole ralaraken Daar sterft elk couperiaans een kortedood Ik lees een bladzij in de mobaridder Zijn paard geeft hij op heuvels zand de sporen De momfermol schiet wortel, haar aanbidder Danst met catrijn en huppelt naar de toren Rood wordt zijn kop…

Heb ik het getroffen met mij zelve Of heeft men het getroffen met mij In ieder geval treft het mij bij deze trefmaaltijd te mogen aanzitten raak ik getroffen door het treffen van de mens achter de maaltijd Wat dat betreft treffen wij het allemaal Een heuse voltreffer!…

Dubbel glas - geen ijsbloemen meer op de ramen. Kale takken tegen een duifgrijze lucht - sneeuw op komst. Winter - de kale tak herinnert zich het jonge blad. Hij voert het water met brood tot de eenden komen. Radiostilte - televisie geeft sneeuw de uil blijft thuis. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht.…

dan loop je met de kleine onwezenlijk door het park en zie je alle plekken die hij belangrijk vond, het ontdekken van telkens dezelfde dingen maar zij is bij me, ze is een troost en geeft me een gebaar van “ ik weet het “ terwijl ze snuffelt aan de tijdperk die voor hem was verlopen tijd versnelt en vertraagt, het is het gevoel dat je…

De meeuwen dansen de foxtrot op de golven van de zee Kijk, die meisjes op het strand die dansen vrolijk met ze mee De bomen walsen met de wind gezellig aan de waterkant Een kindje kijkt er lachend naar en zwaait uitbundig met zijn hand Twee zwanen dansen de tango zo prachtig om te zien Het lijkt wel of ze zweven die krijgen vast een…

ik zag hoe jij al voorzichtig je passen nam keek waar jij je voeten zette op een vrije plaats tussen de takjes van herfststruiken want onder het droge blad waren de eerste krokussen in alle rust aan het ontluiken je hand stuurde mij in samen ontwijken omdat wij zo lang mogelijk naar deze nu nog bijna verborgen eerste…

Wij hebben echt een groot probleem! Mijn hemel! Men dringt ons land die spreidingswet nu op Dat is voor PVV’ers wel een strop Asielrechten zijn immers slechts gezemel Het gaat voor Nederland beslist verkeerd Als de Senaat de grondwet respecteert…

Het is mij een droom te ontwaken door een hand op het haar en de slapen en de streling van zaaien en rapen meer dromen te voelen maken; hoor in het omhullend geruis van een adem de zee, de wind op een lang, leeg strand, en een kind ver van het ouderlijk huis - Zij vroeg mij waar we nu waren. Het was herfst in mijn droom en ook buiten…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

Dozen in de wind steeds achternagezeten -- schop na schop na schop.…

zoals de poëziekalender op het toilet dag na dag iets van gewicht verliest... zó eenvoudig zou het eigenlijk ook bij ons moeten gaan wanneer wij weer eens aan de lijn werken…

De doorgewinterde nomademan Die eerder figureerde in Tagore Maar ook als Melkwegleider, daags tevoren Houdt immer nog verblijf in Bangalore Denkt, kom, ik trek de stoute schoenen an Hij las teveel van rala en meimalen Z'n alter eega zei 'trek erop uit Met zeven jongens en een ouwe schuit Het ruime sop, de Golf op van Bengalen!' '…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…