Alle inzendingen

Er ligt een stervende te sterven Nadat hij lang op sterven stond Te goed voor grond slechts stof affront Neemt hij als taak aan wat eerst noodlot was Wat is er aan de hand Slaat nu zichzelf Wie eens gezwollen als een assen kikvors om anders laatste adem blies Op bed gelegen liggend - hij die Niet niet eten wil Niet weten wil…

De hemel gloeit in rood, een zeldzaam teken de bloedbaan rijst met brandend licht zij werpt haar schaduw, zwaar en dicht een wonder dat ons allen stil doet steken. De aarde fluistert zacht van oude dromen het firmament weerspiegelt haar gezicht en sterren knikken eerbiedig in het licht als boden uit een tijd die eens zal komen. Zo…

Zie , ze heeft niets verwacht – zij kon maar niet aflaten te geven boven mate, had het de dood gebracht. Daar zij geen liefde zocht kon zij door macht van minne de demon overwinnen die niemand overmocht. O minnelijk geduld hoe machtig zijn uw wegen! nu hebt ge ’t al verkregen verplet ligt zonde en schuld. Gij mensen met uw trots wat…

dat was in de wonderbaarlijke maand van bloesemingen en overvloed toen mijn borstkas opstoof als papaver ribben in sierpennen uitwaaierden mei mijn magere taal openbrak vergelijkingen vrat als vuur water ik schaamde mij diep naar poldergewoonte in loden jas tussen druppel en wind ongevoelig bij takken struikgewas doornen had ik licht opgevat…

Wereldwijde inslagen bloedakkers in het verleden Daar waar wij "Vlaanderen" bewonen nergens is er zo veel bloed vergoten Sabbatdag Zaterdag Heizeldrama's 't Atomium Tienduizend mensen komen samen ongezien Perzische golven botsen Iraanse tapijten rollen uit Mike Pence en Guy Verhofstadt liberaal spreken dictatuur, democratie, aansturen…

Langzaam opent zich een bloem draagt stilte en kracht hart klopt in de wind Soms voel ik hoe mijn huid de wereld nauwelijks filtert, elk detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte. Een roos weet dat groei niet een haastige beweging is maar een wachten, een luisteren…

U koopt een nieuwe auto binnenkort? Dan vraag ik u om ook op kleur te letten, niet automatisch erop in te zetten dat het een grijze of een zwarte wordt. Ik vind het één van onze burgertaken om files weer wat fleuriger te maken.…

Je hoeft je niet te verontschuldigen omdat je de namen van de bomen bent vergeten en dat jouw tante niet langer piano speelt zal mij vandaag zeker geen zorg zijn ik maak me zorgen over jouw welzijn jouw gezondheid en de toestand van jouw geest hoe is het met de eenzaamheid, voel je nog iets van het bestaan in andere mensen het is menselijk…

Verdwalen in stilte er zijn bomen er is wind niemand die iets vindt Niemandsland Daar vind ik stem geluid van binnenuit luisteren alleen maar luisteren…

Wie ben ik, waarheen? In lege nachten dwaal ik, Gedachten zonder einde, Schaduwen over mijn brein. Vader, o zieke sterveling, Waar ga je straks verloren? Godsdienst die zich telkens buigt, Zoekend naar een geest in stroom. Rusteloos, ik jaag de slaap, Levensvragen spoken, Muziek dempt slechts de stilte, Het hoofd een…

dat het gauw voorbij zal zijn dat ik niet hier ben, niet nu dat ik alles voel wat ik niet wil dat ik niets voel behalve afkeer dat ik in een zinkgat gevallen ben dat ik misschien wel gefilmd word en dat ik niet herkenbaar ben, hij wel, zo- dat ik een bewijs heb dat ik durf te laten zien dat ik niet weet wie hij is dat ik bang ben voor…

De koningin klopte bij me aan, Ze zei, heb jij hét al eens Met een koningin gedaan, Wil je dat wel eens proberen? Dat leek mij wel wat, Ik reageerde enthousiast Natuurlijk wil ik dat, Ze ontving me in negligé. Nou en dat koninklijk vrijen, Was geweldig, Ik voelde me de koning te rijk, Ja 'n prins gelijk.…

De reisleidster met manhaftig voorkomen tilt zware koffers makkelijk vult snel de laadruimtes van de wachtende autobus bestuurt deze met vaste hand langs hoge steile helling over diepe kloven vertelt haar reizigers luchtig ongedwongen vol ruime kennis van wat voorbij glijdt en straks komt geeft weetgierigen voldoening verzorgt de…

Jullie dachten sterk te zijn, of slim, maar ik lach hard om jullie macht, ik slik plastiek en spuug het zacht, en keer je trots weer om in schim. Je steekt me vol met rook en troep, ik hou me stil, maar tel mijn uur, en sla terug, zo wild, zo puur, een orkaan die huilt als strijdersroep. Geen doetje ben ik, hou je vast, ik breek je stad…

De muren schreeuwen kleuren fel, met spuitbussen, chaos en veel flair, de stad bekijkt het, durft nauwelijks meer, maar kunst zo rauw, zo wild, zo snel. Tags en lijnen van woede en hoop, elk beeld een stem, geen zachte toon, het beton trilt onder hun kroon, wie regels stelt, voelt plots hun loop. Geen meester maar rebels vrij hart, de…

Ken je beperking, dan duikt spoedig op, hetgeen voor jou bestemd is.…

Soms kan God er niet tegen, dat haast geen mens gelooft. Dan voel ik als een zachte regen, zijn tranen op mijn hoofd. Want ook God kan verdrietig zijn en wie moet Hem dan troosten? Ik wil wel, maar ik ben maar klein en hij de allergrootste. Maar ja, dan zeg ik. “Stil maar God. het komt gerust wel goed.” En dan zie ik wat een wonder…

zonder status zwerven moderne slaven in lompen gekleed door Europese straten in achterafstegen vallen ze op massamatrassen dood of dodelijk vermoeid te pletter ene P. uit Afrika dompelt met blote handen eindeloos bakkies met plantenstekkies in geïnsecticideerd water waarmee direct fysiek contact extreem schadelijk is maar daar heeft…

In al uw slimheid, mr. de president, zwaait u met woorden als met een scepter. Maar achter de komma’s en onder de glimlach schuilt soms de vraag: wie regeert wie? U ons, of uw eigen schaduw?…

Vrijdag 19 september aanstaande de dag die moest komen Amsterdam Clean Up Day daar speel ik graag op in als bedenker van de rode pet met de tekst MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN en die is te koop en de opbrengst gaat naar Stichting Vrienden van het Woon- en Logeerhuis de Marius Meijboom op Amsterdam-IJburg in de Marius Meijboomstraat…

de gedachten die onvermijdelijk verdwijnen in het uitdijende al wat zeker leegte genoemd worden kan omdat het al teveel is om te bevatten en de gedichten die onverbiddelijk ontsnappen aan die oneindige val want als vulling gezien worden in ieder geval des dichters leven het misschien is voor een vaste lezer als ik met laserogen…

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuisplein instapt: dan kan ik haar net zolang nakijken als wanneer ze halte vogelplein neemt en zie ik haar bovendien nog een keer voorbijkomen in de bus ---------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1970' (1979)…

De avond zijgt als zegen Om heide, weide en zand. Vaag worden al de wegen Eén donker met het land. De grijze verte nadert Onhoorbaar, kalm en zacht; In 't blauwende gebladert Daalt stille vredenacht. De hemel heeft zich rustig Om de aarde heengespreid En zoent haar nu wellustig In zwijgende eenzaamheid.…

De dominantie van oudere gezinsleden ervaar en ervoer ik vroeger nog veel meer vooral toen ik jong was, het jongere broertje  en zij ouder, zussen, broer veel ouder (10 jaar) als een enorme dooddoener voor mijn leven waarbij de oude God doorgaans in mee speelde nu met hun naderende dood; tachtigers, weer want zij gaan voor in wat mij nog…

Als couturier wist hij het snel te maken Van pakken tot aan luchtvaartuniform En altijd in charmant klassieke vorm Werd alles goud wat hij maar aan mocht raken Zelfs stof tot welk hij weldra wederkeert Wordt vast met elegantie gecreëerd…

Toen ik smoorverliefd was sprak ik telkens jouw naam uit euforie weerspiegelde mijn lucide dromen naar grotere schoonheid van ondeugende gedachten die we niet konden weerstaan de liefdesvlam leek eeuwig met zachtere wanen we liepen over een lange grenzeloze weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien…

Ik lig op mijn rug, In ’t gras van een weide, Tussen koeien, zacht loeien. Ik kijk omhoog, Recht in de blauwe hemelboog. Gedachten stijgen op, Naar ’t licht ver boven mij, Verspreiden zich in ’t firmament, Tot een absoluut niets, Lijken nooit geweest, Laten zonder één spoor, Leegte achter.…

Wazige maanstraal, fluistert in mijn stille slaap, een onbekend pad. Schimmen dragen geheimen, tussen sterren valt de tijd.…

Een konijnenvriend hoeft niet per se, doch wel een dierenliefhebbervriendin, maar om die omweg nu dan te vermijden hoewel ik - over liefhebsters van pets en mannelijke mensensoort gesproken eerst in mijn dagboeken moet zijn gedoken - dit onderwerp het liefst nu laat terzijde Ik vraag mij echter in gemoede af hoe groot is in de stad…

De helderblauwe hemel laat lustig zijn tekenstift gaan maakt de wolken onder hem zuiver wit en loodgrijs de voldane dampwerken strelen donkergroene bergen waartussen een groot meer vereerd met de zingende naam Lago Maggiore vanuit heel de wereld mensen naar zich toe haalt een eigen heerschappij voert over diens getrouwe dienaars getij…