Alle inzendingen

gevallen in de duisternis van het leven. geen bodem, geen einde, alleen vallen. de stilte kneep mijn longen dicht, de schaduw hield mijn hand vast. opgestaan in een hemel die niet de mijne was. een plek van licht waar ik niet hoorde. ik was ontsnapt, maar met de geur van as in mijn vleugels. mijn zwarte vleugels — half geplukt, half verbrand…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Ik walg nu van die dagen vol van zon, Van die zon zelf, die niet wil ondergaan; Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon Was logen, wat ik zei van zon was waan, En van genot en liefde, - maar, welaan, Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon. Dan…

op tafel de afgesneden bloem stervend in een blauwe vaas in de brief de afwijzing tussen ongeschreven regels door in de arena het tergend trage sterven van een dier onder de rivier de onzichtbare bedding die het water draagt in de vallei de echo’s en schaduwen van de doden het is de tijd die tot stilstand komt als de…

Oehoe oe oe hoe hoe! Aanroepvorm, beden smeken hallo, bent u daar het is een vraag uitroepteken! Machtig zwaaien lange wieken 't kaarslicht brandt de bril, het vergrootglas, weerkaatsing, de uilenspiegel. Waterpartijen, blauw ras koeien stoeien boe loeien, duivenfluisteraars kirren koekoeroekoe, hakuna-ma-taia tongen lispelen…

Als ze kon Zou ze dromen Toekomst bouwen Vleugels vouwen Of simpel stap voor stap De morgen ontdauwen Als ze kon Zou ze – al was het maar even Uit dit aangelijnde leven De wijde wereld in stappen Die ze enkel kon aanschouwen Als ze dromen kon Schoof ze de gordijnen voor haar ogen Dicht- of open met haar eigen handen Zou ze buigen…

er komt een dag die niet langer lijkt op gisteren een dag die we geen vandaag noemen, of toeval terwijl de kou warm aanvoelt en de verte heel nabij op weg ons te vervolgen naar waar wij eenmalig waren onbetreden herhalend met intens bevroren stappen rakelings aan wat we nalieten werkelijkheid te noemen zelfs niet bij naam…

Ik heb een reus in de tuin staan niet een man, een reuze man ook geen vrouw, een bonkige vrouw maar een boom, een hoge boom een reus van een boom in onze binnentuin in de Jordaan hoog torent hij boven de daken uit maar de huizen om hem heen laten de felste winden afvlakken dus die reus wordt niet geveld en weer spreek ik over een hij wellicht…

‘k Was naar lezing over resonantie, wat een apparaat alles detecteert Héél uitgebreid gaf ‘t aan wat tekort en wat teveel Degene die het apparaat bediende zei ‘t ook op afstand met wat haar, foto, nagel van cliënt Daarna kon ze elke dag wel alle golven sturen Leken leken ‘t dure apparaat te willen kopen Ik vroeg me of we zijn…

In onze vrijstaat van de republiek der meandertaalletteren staat het een ieglijck vrij zijn of haar intergalactische verbaliteiten al dan niet AI gegenereerd mens onteerd stroboscopisch tentoon te spreiden tot welke neopoëticageneratie de awater mens sana in corpore sano zich rekent, zonder overdrijving en exageratie wachten wij…

Je bent geweldig mooi, laat je niets wijsmaken -- zegt hij heel verkeerd.…

in haar ogen las ik de voorzichtigheid die ik ook opmerkte in haar lach geen structurele remming maar door de tijd verkregen inzicht en wijsheid die in vertrouwen zijn fundamenten had en waarop hun werkelijkheid was gebouwd er is niets geknakt alleen de ontvangst- ruimte is wat uitgebreid ook daar regeert de moeder van…

Tussen Liefde en Kanker Zes letters. Zes letters. Zes dodelijke letters. Letters die je leven binnenvallen, zonder aankondiging, zonder genade. Letters die je wakker maken uit de droom die je leven heet. Zes letters. Niet zomaar klanken. Maar kogels. Onzichtbare kogels, gericht op je lichaam, op je hoop, op je toekomst. Zes letters…

Hemelvaartsdag: ik was vol goede zin Geduldig heb ik in de tuin staan wachten Maar er gebeurde niets: even na achten Ging ik teleurgesteld mijn huis weer in Een zakje Haribo als troosttraktatie Daarna kreeg ik alsnog een levitatie…

Ik weet niet waar ik ga, Ik weet niet waar ik sta, en waar ik waar en vaar en angstig henenstaar, waarheen mij feller sart, hoe lastiger het viel, het jagen van mijn hart, het smachten van mijn ziel. Mijn ziel is moe en krank en hoort geen stemmenklank, en vindt geen vaste baan in 't ijlend ommegaan, en wentelt buiten 't spoor, door…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Zeegeur op het strand. Opwaaiend zand van duinen. Golven die schuimen.…

Als zwart een gele lijn is En wit zijn rode stippen Als rozen vliegen door de lucht En vogels doornen groeien Als water niet kabbelend stroomt Maar koprollen maakt En bomenwortels dansen In een sterrennacht die staakt In welke wereld leef ik dan Wat is de werkelijkheid En wil ik die wel hebben Of wil ik die juist kwijt Ik wil…

In het zachte ochtendlicht zit jij, gebogen over papier, letters als dauwdruppels op de rand van je gedachten. Je bladert door werelden die niet de jouwe zijn en toch, met elke zin, worden ze een stukje thuis. De kamer om je heen vervaagt tot een fluistering, de klok vergeet te tikken terwijl je reist zonder te bewegen. Je bent een tijdreiziger…

Een kleptomaan uit Mokum Vond het leuk om vuur te stokun "Een kleptomaan?", vroeg iemand Jahaa, dat zit zo, want... ...De lucifers had hij gestolun!…

wat snijdt geen hout maar is wel in steen gebeiteld in beton gegoten zilverwit, zachtmoedig verwacht nog deze dag het voelbare tastbaar te maken laat dit alles bezinken tot elementaire aardkorst waarneembaar in de geur van ruisende populieren…

‘La Vie’ is zo kort, dat het de vraag is of het wel een leven heten mag, zeker als ik jouw ogen houdt tegen de achtergrond van deze hemelsblauwe lucht. Maar ze stralen als sterren bij daglicht, als ik het lastig vind jou aan te kijken, omdat ik je gezicht mis, van toen ook jij wilde, en ik je optilde uit de beeldspraak van dat filmisch…

Schaduw van een Denker Je zegt: "Jij denkt te veel." Alsof dat een zonde is. Alsof mijn hoofd een kamer is waar het licht nooit aankomt. Ik ben een denker. Dat is geen keuze, dat is een val. Niets gaat achteloos. Alles wat ik doe is geplukt uit nachten waar ik wakker lag, nadenkend over het nut van nadenken. Elke fout is…

Je ademt naast mij zonder grens of verwachting thuiskomen wordt stil Ergens voorbij het ritselen van sterrenlicht, waar gedachten vervagen tot niets dan gevoel, wacht een droom in mij op jou – een veld van licht waar ik je zachtjes heen verlang. Je aanwezigheid weeft zich als zijde door mijn zintuigen, bloemen buigen als jij langskomt…

Nu dan, alvorens mij op Hemelvaart en andere relithema's te gaan storten wil ik mijn woorden juist niet in gaan korten maar botvieren totdat het in je ziel een kundalini vormt, van kruin tot hiel tevreden stemt, aan peace of mind gepaard in rustig water minder onrust baart Doch laten wij de shortcutgeneratie millennials met laptops…

Aartsvader Jacob zegent bij zijn levenseinde alle twaalf zonen Rubens schanddaden uit diens verleden worden daarbij herdacht zelfs als oudste nazaat wordt hem een schrale wens toegekend broer Juda heeft een geschiedenis waarin het slechte zegeviert doch merkwaardig genoeg ontvangt deze kerel de schoonste belofte voor de verre…

Ik ben wie ik ben! nou wie ben je dan Jan Jacob? ik ben niet wie jij denkt dat ik ben en ik ben zeker niet zoals jij wilt dat ik ben want ik pas niet in een hokje, ben geen hond ik ben namelijk uniek erg zeldzaam zelfs en dat ben jij, u ook dat maakt het gelijkheidsbeginsel ook zo lastig want alle mensen zijn anders, ongelijk ik ben de…

elke nacht reizen de zielen naar Gaza zij dwalen in doodse stilte door de ruïnes van verbrijzeling geronnen bloed gestolde stemmen o lakse goden wat talmen jullie? grijze schimmen jullie horen ons waar wachten jullie op? geesten van de grauwe zee waarom dit zwijgen? de zielen reizen niet langer naar Gaza ze roepen…

"Leve het koningshuis!" schalde de tandarts luid, toen de vorst binnenkwam als eerbetoon. Vlijt u maar neer op mijn orthodontistenstoel Wilt u een beugel soms? Of toch een kroon?…

Met aaizachte boks- handschoenen en een lach laat -- ik mijn tanden zien.…