Alle inzendingen

Eens hoorde ik een lied een zang van een kind daarin hoorde ik vreugde daarin klonk verdriet. Het was een lied over mensen die allen de aarde bevolken ieder met eigen wensen tot ver boven de wolken. Dat lied van dat kind steeg op tot onze Heer gedragen op wolken en wind 't werd gehoord al was 't nog zo teer. Ach, mochten die tere…

Ze zeggen: “Er is altijd licht aan het einde van de tunnel.” Maar wat als dat licht kapot is? Wat als je enkel duisternis ziet? Dan moet je weten: Licht kan hersteld worden. Een elektricien leert het niet vanzelf die krijgt hulp. En zo is het ook met jou. Je moet het niet alleen kunnen. Je mág om hulp vragen. Dat is geen zwakte, dat…

Ik moet opnieuw bedenken wat het betekent lief te hebben, wanneer zelfs de dictator zegt: Ik hou van mijn volk. Achter mijn oogleden ligt een muur van dood. Toch adem ik nog steeds, ik loop, ik heb woorden, en ik dicht. Het leven is mooi omdat ik de dood heb aanvaard. Maar nu, als ik terugkijk, begrijp ik hoe diep ik het leven…

alle nimfen, muzen en godinnen zouden niets liever willen dan dat zij de schoonheid konden evenaren van haar haar ogen zijn ongelogen de zuiverste die ooit op aarde hebben rondgezworven of op welke plek van waarde dan ook dus waarom zou de beste poëet ter rivierenlande haar met tweederangs beelden of uitgewoonde woorden eren?…

Langs het puntdraad van mijn verleden staar jij zwijgend. Kalmte daalt neer, als ochtenddauw in mijn tuin. Vingers glijden over gerijpt groen, vormen druppels van smaragd, smelten in een gulden straal, blijven hangen tussen regels van een stil verhaal. De echo van een kauw splijt elke herinnering. In mijn spiegelbeeld zie ik zijn…

PAPA JAAP Vader worden is toch wel een 'n dingetje but to be the dad is vet is cool is 'n heleboel you will find it in 'n OPVOEDBOEK VOOR VADERS herby given from the members ot the WesterCantorij, Amsterdam…

een gelderse roos droomt van de sneeuw van haar lente zonggeruchten lichten het schip op het anker scheurt uit de herfst verleden geurt in de wind naar de mispelen geurt de riviermond wind stuift onder zeil roeit water het land in verdwaald slentert de dijk langs het huis de appelen bewaren de zolder ------------------------…

Wanneer in ademloze schemerschijn De vleermuis zwijgend wiekt in lage kringen, En de aarde staart naar de eerste tintelingen Der zilvren spangen van het nachtgordijn; Als dan door 't loof der luistrende jasmijn De luwtjes geur'ge wiegeliedren zingen, En sluimer daalt op brede duivezwingen... Dan is het zalig, om alleen te zijn. Dan is…

lieve aanstaande moeders een verdriet bij sommigen in hun hart toch enig paniek gespannen voor de voordeur van de abortuskliniek een emotioneel verhaal echt gebeurd allemaal het vond plaats in een ziekenhuis de zuster van niets wetend de echo voorbereid geheid de moeder was somber na 3 dode foetussen niet meer…

Hoewel vandaag de meeste polls toch lijken Te zeggen dat ze zo ver zijn gedaald Dat NSC geen ene zetel haalt Zegt Eddy dat hij toch omhoog blijft kijken En dat is iets wat je zo’n man vergeeft Hij hoopt wellicht dat daar een kiezer zweeft…

kleren aangedaan om uit te laten glijden de kussenkasten leeg getrokken omdat jij komt elkaar de liefde lezen bij het binnenwaaiende geluid van een gewone werkdag de adem inhouden over onze lange ruggen waszachte krabnagels warme plooien wekken sluimerhuid ontdekken oneindig ver onze blik tongel in mijn frommelmond tingel in alle…

Hoewel de meeste polls lijken te zeggen dat zonder Omtzigt Nieuw Sociaal Contract tot nul gedaald is - door het ijs gezakt is dat voor Eddy moeilijk uit te leggen Hij hoopt dat ergens nog een kiezer zweeft dat is wat je de arme man vergeeft...…

Ik wil met jou vrijen, Nu het nog kan, Het nog niet te laat is, Wat denk jij ervan? Waarom te laat, Morgen is toch weer ’n dag, En daarna volgen meer, Dus vrijen kan nog heel vaak. Kunnen is juist de grote vraag, Zou kunnen is het meer, Want wat morgen brengt, Zien we pas dan, of nooit meer!…

laten we dan liefste vanavond in de donkere straten van het verdriet als struikrovers de tijd belagen laten we de tijd in ons ten onder laten gaan en tijdeloos enkel maar in blauw vanavond vonkenschietend samen verder gaan…

er is geen tijd meer om de maaltijd te voltrekken grenzen af te palen te voldoen aan een signalement voor de overpeinzing, voor een gemiste spijt welke weg dan alleen onszelf herroepen…

Zullen we Zullen we samen sterren kijken bestel jij dan de nacht ergens in het korenveld of aan de rand van de zee dan vraag ik de wind of ze lief wil zijn zullen we samen wensen dat er een of meer vallen zullen we samen dan weer het licht laten schijnen de wind laten ruisen en de dag weer aangaan zullen we ?…

Langzaam valt het blad diep tussen aarde en rust ademt het seizoen Vochtige aarde geurt tussen het blad dat langzaam vergaat; een lichte nevel hangt laag, en in de verte zakt het bleke licht als een adem die moe maar aandachtig en zacht blijft. Mossen spreiden hun zachte huid over verweerde stenen, het bos houdt zijn adem in, en elke…

Waar waren wij gebleven, o kallígraphos van Brugge twee zonder bindmiddel als onafscheidelijke eenheid veel langer in het zuiden reeds beneden de rivieren met de in sepiagetinte inkt gedoopte veren van in de kloostertuinen kaalgeplukte grote ganzen als taakbewuste kopiisten aan het illustreren en buiten kloostergangen in de cel…

Er was een meisje dat de wereld leerde kennen via angst, via handen die geen troost kenden, via stemmen die te luid waren in de nacht. Ze droeg stilte als een tweede huid, ademde schaduw, en leerde lopen met gebroken vleugels Niemand zag hoe ze elke dag een beetje meer verdween achter ogen die ooit zongen. De dagen werden jaren, de…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie Omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn…

Als de wind niet meer is horen we niet meer het ruisen van de bomen. Als de wind niet meer is horen we niet meer het ruisen der zee. Als de wind niet meer is zien we het gekrookte riet niet meer wuiven langs de oevers. Als de wind niet meer is zien we het graan niet meer golven over de akkers Als de wind niet meer is voelen we niet…

Soepuien snijden, zacht knappend door de rokken. Rustgevend geluid.…

in het midden van de dingen kroop een stille wanhoop binnen hoe één hapering het hart in verstoring bracht een diepe stilte vanaf het ei dachten wij dat wij en iedereen voor altijd zouden zijn maar ook sliep in ons het sterke verlangen dat de oceaan ons ooit als een regendruppel zou ontvangen in het midden van de dingen kroop een diepe…

Hoewel ik uw niets en niemand ontziende hartgrondig de hemel en aarde bewegende springstof-geladen demystificerende visie op spelbederfachtige uitingen weersproken door twintig van Wouters kornuiten echter bevestigd door eigen getuigen deel moet ik u evenwel uit het diepst mijner ziel en krochten van mijn hevig gekrenkt gemoed…

Ik ga, maar niet weg, ik ga, maar ik zal er zijn in de woorden die je kiest, in het korte aarzelen voor een mooi woord, dat nog een tel blijft hangen. in het rechten van mijn schouders in de wind, in de pas die vanzelf een tel korter wordt bij regen. in het rustige roeren van je lepel draaiend, verdwijnend een tel en dan een slok…

De natuur stond in feestkledij vrolijk te vlammen met een drang tot leven die niet was te stoppen. Uitbundig toonde ze haar barstende knoppen en de hoog opschietende stengels en stammen. Maar het eind is in zicht van dit zomers festijn. De kering der krachten dient zich wederom aan. Vanaf heden zal de richting slechts neerwaarts gaan en de…

Het Heilig Avondmaal in de Protestante Kerken Uitnodiging tot het delen van brood en wijn, symbolen van hoop, liefde en vrede of te wel voor mij als vrij(z)innig schrijver en kerkbezoeker vanochtend in de Westerkerk te Amsterdam gevoeld en verwoord als volgt:: 'N HAPJE EN 'N DRANKJE Ik hap op hoop en liefde drink me dronken op vrede…

Motregen aan zee, een koude morgen, de grauwe kop van een bunker. Telkens dat beeld in hetzelfde licht. Nooit dichterbij of uit een andere hoek, zonder verhaal, droom of herinnering. Een teken? Maar waarvan? Hoe kom ik eraan? Geluidloos duikt het op, achter iemand met wie ik praat, of in de tuin tussen bloemen, het bevriest de glimlach, legt…

Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer gij in het kruid verscholen, waar vogelen vol liefde…

Nog anderhalve week, dan gaan we stemmen Op Bontenbal? Op Timmermans? Op Geert? Op Yesilgöz, die desperaat probeert De vrije val een beetje af te remmen? Eén klein detail ontbreekt helaas nog wel Wanneer krijg ik mijn stempas, PostNL?…