164 resultaten.
In strak staccato
netgedicht
4.0 met 245 stemmen 41 het was of ik
het zwart bruine
rotsblok hoorde
spreken in het
aanwakkeren van
een ijskoude wind
er werd ons
geen uitzicht op
warmte gegeven
in het donker
ogende gat dat
als opening sprak
in strak
staccato geselde
wind het gesteente
waar de vegetatie
het liet afweten zonder
enige vorm van houvast
nog sluipen
restanten over…
Heilige man
hartenkreet
2.0 met 53 stemmen 2.264 Drie schaduwen sluipen in die nacht
door het vredige gehucht
beladen met chocola en speculaas.
De schimmel, Piet en Sint-Niklaas.
Zij asemen kleine wolkjes
in de kille najaarslucht.
En balanceren op de daken
als de maan schijnt door de bomen.…
Park
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.127 Rituelen van weleer en hoe er errors sluipen in hun
voorgeprogrammeerd
teder dat dan kabbelt tot onwezenlijk
wreed, naast alle andere begrippen, alfabetten
rekensommen die men - vraag iets, vraag me alsjeblief iets -
foutloos in een vingerknip.…
Waar stil toen
gedicht
3.0 met 9 stemmen 13.914 Nu,
terwijl herinnering met zich
doet wat zij wil, beginnen
wij opnieuw met bijten,
haast tegelijk, tussen
de maïsplanten: zij in haar
abrikoos, ik in mijn abrikoos;
terwijl de kleine vossen nog door
de wijngaard sluipen, en de zee,
fluisterend: bij mij is zij niet;
nee, hier vind je het niet;
in mij is zij niet.
----------------…
in slenterende voornemens
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 530 het donkert deze dagen
grijze nevels slingeren door de stad
langs de gevels sluipen mensen
ineen gedoken op weg naar het nieuwe jaar
vluchtend voor het
oude wat afgedaan is
barrevoets door de sneeuw
maar tintelend aangezet tot iets nieuws
in de fletse straatverlichting
worstelend in een drang
om iets goeds te doen
in slenterende voornemens…
Herfstkind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 413 strooi jij spinnetjes uit
je blonde haar
en ieder afscheid
is er een voor altijd
onze liefde is een zwaluw
over de Sahara
en elke streling
is een herinnering
in een schaduw naar meer
en meer en meer
mijn lief
dan stort de waanzin zich
in een kolk van eenzaamheid
vol marmeren wolken van
razernij, waarin de koude wijzers
ijzig sluipen…
angst om te vlinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 268 in verscholen verte
wacht gekreukeld
teerblauwe vlinder
in veilig cocon
onder grijs-grauwe zwaarte
sluip- slurpen
dorstige dreig-rode
vurige vlammen nabij
vleugellam geslagen
krinkelt vlinder osmotisch
blauwe lucht-gedachtjes
terwijl ver buiten haar bereik
in groen en gele pracht
het universum lonkt
schildert zij haar vliegangst…
Schuiftrompet,
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 De dromer gedenkt z’n wei,
de paden leeg, de sloten bol, in
het eerste daglicht zonder mij
verstuiven paardebloemen vol,
de wind bespeelt geluid met de
trompet en jaagt de dromen uit,
voorzichtig sluipen bomen naar
hun bed, vangen de noten
om weer in slaap te komen,
de stammen blazen zich naar
een eeuwig woud, van dat lange
slapen wordt…
Nacht vol erotiek
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.947 Hemelse hitte komt aankruipen
mijn lichaam wacht op verwennerij
ik voel genot over mijn lijf sluipen
we zetten de tijd wellustig opzij
De nacht overvalt ons met erotiek
we draaien langzaam in elkaar
er volgt seksuele motoriek
en de ultieme spanning is daar
Miljoenen sterren voor onze ogen
als het hoogtepunt wordt bereikt
de lusten zijn…
Hoezo geen tijd?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 190 'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk
Hier achter heb ik van die Raaf geen last
Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk
Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast-
Achter die boom, verscholen in het perk
Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast!…
Willem Frederik Hermans
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 Voor de nachtlamp doven gaat
sla ik open, zie zijn gelaat;
diep in kraag, mond vol gas
brakend sluipen in het Luxembourg
in Groningen bij verminkte hoer,
zijn schaterlach van brekend glas.
Nooit meer slapen, mistig spoken
helden straffen, geleerden koken
Dorbeck voor eeuwig verhullen.…
Oud en nieuw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 95 Steeds meer roekelozen en bozen
sluipen door de donkere straten
voorbij slapende in dozen.
Wie zal niet blozen bij het zien van
dit verval. Het erbarmen is voor de
bozen die rechtvaardige willen lozen.…
En dan nog iets (6)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 347 waar (n)iemand op wacht
mislukte advocaten
van het vurige geslacht
huichelen zonder toga
het vuur in de vagina
bij om het even wie
verwaandheid pleiten
doorzichtig als hun lingerie
schaamteloos rechtop kruipen
sluipen door de lettergrepen
van de eigen naam
alles vol schijn te vangen
tot de wrong in de tong
giftiger dan ratelslangen
geilen…
onbetaalde overuren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 206 Met loodzware aktetassen
sluipen mijn gedachten
door de hersenkronkels.
Om met maanlicht
in de diepste krochten
een vergadering te beleggen.
Verjaagd
door het stampend leger,
dalen ze,
het nerveus zenuwachtig getokkel
van de zwarte kat negerend,
werveltrap na werveltrap
naar boezemkamer.…
Opgeheven hand?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 De diepste kern
van steenvruchten
vergroeid met tijdsbeelden
als harde pit te kraken,
ongenietbaar, verdicht
tot hij de ogen sluit
wordt hij uitgespuwd,
op het geopende land
om z’n overwoekering vrij te maken
ontstaan winterharde pijnbomen,
de ziel stijgen boven de kruinen uit,
iconen sluipen het gedroomde binnen,
van de lente,…
virus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 53 dan te sluipen in het heden
van 't eeuwig geestelijk fnuiken…
Verwelkte roos
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.226 leegte
Niets kruist mijn pad
Ik heb alles verloren
Wat ik eens bezat
Nu loop ik hier alleen
In diep gepeins verzonken
Ik denk nog wel eens terug
Aan de ogen die mij verdronken
Niets keert het tij
Een verwelkte roos zal nooit meer bloeien
Dat gebeurt bij mij
Nooit helen de wonden
Ik leef in de schaduw
Van wie ik ooit was
Langzaam sluip…
Moe
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.439 Het hoofd raakt leeg
De zinnen worden korter
Ik slijp nog wel de geest
Maar ’t gaat niet vlotter
De wil me te verzetten
wil niet opstaan uit de luie stoel
Toch ga ik het nog eens weer proberen
‘t stellen van een doel
Die moeheid
en droefgeestigheid
die twijfel aan de zin
sluipen bij mij in
Gelatenheid wordt regelmaat
De tijd tikt…
dromen voor één dag
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 782 als het schijnsel van de ondergaande zon
de laatste schittering in je tranen breekt
zullen sterren je in troost omringen
wil de merel je in zijn lied bezingen
zal de nacht in je armen sluipen
waar heel even alle zorgen geborgen
en de zachtheid van een wereld in dromen
weer verlangen schept naar een nieuwe morgen
waar de zon in liefde ontwakend…
nostalgia
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 596 operatief verwijderd
en gelouterd
begin ik
aan een derde whisky met ijs
het is een lang verhaal
maar ik houd het kort
specifieke irritaties
en diep gekoesterde verwachtingen
nemen de overhand / in het stille dal
één enkele onhandigheid
blijkt noodlottig
zelden / heb ik zo verlangd naar kanker
mezelf verplaatsend / met kleine oogjes
sluip…
een overbodig mens
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 122 onder de bleke hemel
een overbodig mens
slaapwandelt door lege straten
een verkleumd talmend hart
leeg omhulsel in de onbewoonbare
wereld een niemandsland
niet bestemd om te leven
de tijd met ballast beladen
achter ramen zonder uitzicht
een overbodig mens
te laat voor spijt
te laat om weg te sluipen
nu weet zij
dat hij het kind…
Genezen tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 187 Als een larve sluip ik door het januarilicht
de klok van maangoud kruipt langs de ramen
hel verlicht wordt de cocon van mijn winterslaap
waarin de liefde zich langzaam kan verstoppen
Ik schuur en stamp tegen een rupsenhuid van ijzer
het lichaam door de seizoenen vastgesnoerd
waarin de ziel zich ongestoord kan verpoppen
ik blijf een wezen…
Ultra Violet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 117 Het lijkt of van de zon niets valt te vrezen,
haar stralen voelen aan als warm satijn,
toch sluipen ongemerkt gebakken peren
geniepig in je lijf, wat later pijn.
Doch moet en zal de zon je huid toch aaien,
neem dan een voorzorg, pak de parasol,
want anders eist haar schijnsel snel zijn tol
door hier en daar tumoren in te zaaien.…
1,5m lucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 Soms kijk jij op, luisterend
of er iemand is, dan val ik
niet in jouw armen, zo intiem
zijn wij niet met elkaar
hoeveel ik ook van jou hou
Ik kom zo dichtbij als mogelijk is
ik wit mijn schaduwen, was me
in de geuren van jouw huis
en sluip rond als een spook
zonder laken
Soms kraakt er iets
dan kijk jij even op
zonder te zien waar ik…
Dromen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 489 Jouw gedachten sluipen door mijn dromen,
als kringelende rooksliertjes door het gordijn
tussen slapen en waken heen gekomen,
genesteld in de diepte onder mijn bewustzijn.…
Duivelse legernacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 588 ontbloot
twaalf slagen verbleken ontstoken rood
dat zich hecht aan angsten in straten
waar het leger als duivelsfanaten
stramme gelederen gulzig vergroot
met sappen die van rijtwonden druipen
in gapende muilen waar gulzigheid wacht
om het bloed uit de levens te zuipen
dan gloort de ochtend met brekende kracht
het afgrijzen snelt ijlings sluipen…
Op het perron
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 326 gevlucht voor de guerilla's
via sluikse wegen door het oer
sluip ik met volle koffer
over een stinkend vol perron
niet dat het iemand opvalt
de mens is zichzelf het naast
tot soldaat mij in het oog krijgt
en verveeld de peuk uittrapt
tergend traag sloft hij mij nader
schopt tegen het oud valies
'k wil me wel veretheren
geen gevoel en…
Ziende blind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 208 Duisternis verschijnt op mijn aarde
door kieren sluipen streepjes avondstond,
woorden die zich in de minne schaarde
ging in vlucht van mond tot mond,
voorbij te glijden als witte zwanen,
ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en
doof, verstijven we in onze wanen in
de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de
blinden zieners of ben ik een blinde…
De voordracht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 522 Hoe klonk haar ontzag
in de stem
van de haan
voor de hond
in de tweespraak
gesproken
trefzeker haar ogen
in ‘t diepst van
haar rol
hierbij beurtelings
blikkend bewogen
tot het steeds
mooier gespeelde slot
waar ze langzaam
voorover gebogen
voor de toeschouwers
langs kwam sluipen,
stil de haan
in het hok liet kruipen.…
Veeg voorteken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 256 Vergroeide gnomen sluipen richting deur
en kraken mijn verweerde onderkomen.
Och God, vanwaar toch deze willekeur
die mij langzaam de adem heeft benomen.
De wortels leeggezogen, de terreur
de vraatzucht. Lag dan alles in het omen?…