Netgedichten

netgedicht (nr. 26.172):

Schuiftrompet,

De dromer gedenkt z’n wei,
de paden leeg, de sloten bol, in
het eerste daglicht zonder mij
verstuiven paardebloemen vol,
de wind bespeelt geluid met de
trompet en jaagt de dromen uit,
voorzichtig sluipen bomen naar
hun bed, vangen de noten
om weer in slaap te komen,
de stammen blazen zich naar
een eeuwig woud, van dat lange
slapen wordt een bos niet oud,
verschuiven maakt het leven zoet,
als het maar niet van mensen moet.