Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

Wat kwelt men dart'le knapen, Voor liefde en lust geschapen, Met Grieks en met Latijn, - Of dwingt hen 't hoofd te breken Om ook de taal te spreken Van Seine en Theems en Rijn? De lieflijkste aller talen, Waarbij gene oude halen, Die 't van de nieuw're wint, En meesters eist noch tolken, Is één bij alle volken: - Verstaat gij haar, schoon…

(Klacht) Daar zit hij en denkt aan de dagen der jeugd, De lachende morgen van 't leven: Voorbij is die wellust, vervlogen die vreugd, 't Heeft alles de jong'ling begeven: Daar zit hij, de blik op de golven gevest, Of staart er, als zocht hij naar beter gewest, Op 's overzijds donkere dreven. Ja, hoe hem de wereld een bloemenpad scheen…

Toen gij uw best deed om mijn hart, Claes Hendrikszen, mijn schat! Toen was uw haar als git zo zwart, Uw voorhoofd spiegelglad; Gerimpeld is dat voorhoofd nu; Zo wit als sneeuw dat haar, En toch de Hemel zegene u, Claes Hendrikszen, beste vaêr! Wij klommen saam de heuvel op, Claes Hendrikszen, mijn schat! En hebben op zijn groene top Veel…

Wanneer de zomerzonne daalt, Geen streek in't ganse Sticht, die haalt, Bij 't liefelijk Renswoude. Ter weerzij van de brede weg, In lage hof, op hoge heg, Langs gevels nieuwe en oude, Zo dichtebij als in 't verschiet, Hoe ge er een rozenbeemd geniet; Een wieglen, geuren, blozen, Van rode en witte rozen! Wanneer de scheemring 't loofgesuis…

Schoon de dag nog marre Schittert door 't azuur Vast der avondstarre Rozenkwistend vuur: Hoe zij liefdes wassen, In 't ontwaakt gemoed, Ons door haar verrassen Laai aanschouwen doet! Treffend toch gelijken, Zusterlijk, ze elkaar In 't wedijv'rend prijken Met een glans zo klaar: Dat tot zegepralen Beider gloor volstond, 't Minnen…

Grauw is uw hemel en stormig uw strand, Naakt zijn uw duinen en effen uw velden, U schiep natuur met een stiefmoeders hand, – Toch heb ik innig u lief, o mijn Land! Al wat gij zijt, is der Vaderen werk; Uit een moeras wrocht de vlijt van die helden, Beide de zee en de dwing’land te sterk Vrijheid een tempel en Godsvrucht een kerk.…

De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde treurig om Ada's huis; Daar binnen blonk met rode schijn De bruiloftstoorts op 't blank satijn, Daar binnen klonk zo rein en schoon De zilv'ren snaar met zoete toon. De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde grimmig om Ada's huis, Daar binnen stond, die 't woord mij gaf Van liefde…

II Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies! Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies! 't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd…

Aanstaande verandering van Amsterdams wapen. De stad spreekt. I Vraagt iemand, waarom ik drie kruisen voere in 't schild? 'k Rep niet van 't koggeschip, dat ze eertijds placht te dragen, Noch breng de charters bij, die van Persijn gewagen. De aloudheid schuilt in mist, - 't waar' moeite en tijd verspild. 'k Geef reden van die…

Zie neer uit uw heilige tempel daarboven; O Gij die de hulde der Grieken ontving, Wie Rome in haar heerlijke kindsheid mocht loven, Die lang aan de spits harer dapperen ging! Zie, lieflijke Vrijheid, zie neder op aard, Mijn volk is de roem van zijn voorgeslacht waard. Laat zich met uw mantel de snode bedekken, Die dood en verwoesting…

Wisselziek in 't zweven Blijken wind en wolk; Om naar verre dreven Wensen mee te geven, Eise ik trouwer tolk. Wees gij zelf bodinne, Hoe mijn harte blaakt, Schone ster der minne, Die de westertinne Rozen strooiend naakt! Heffe naar uw stralen 't Lelietje in de knop, 't Lelietje der dalen, Bij haar zoet verhalen 't Hoofdje…

Getuig het, 's Gravenhage! De hachelijke vrage Verdeelde ons staatsbeleid; Maar ook het neen der leden, Die manlijk weerstand deden, Was louter eerlijkheid. Geen onderscheid in keuze Schond de eenheid aller leuze: Voldoening onzer schuld; En wat de wrevel morde, Het Neêrlands volk mint orde, 't Heeft eis en hoop vervuld.…

De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

Op ons de blaam voor onze schuld! Op u — de weegschaal is omhuld.... Een wereld, spieglende in uw glansen, Verrees nog nauw, — alreê vervult Ge uw roeping door haar 't hoofd te omkransen Met vrijheids palmen: — dwinglandij Noch oppermacht gedoogde gij, Die zelfs de boeien hebt verbroken, Waarin u winzucht hield gekneld, En, wat altaren…

Het plegtig zwijgen der woestijn, Slechts zonnebrand, slechts maneschijn, Daar gij de volken zaagt verzamen? Het zou u dragelijker zijn, Dan of er vreemdelingen kwamen, En hun Geschied'nis, streng maar koel, Uw bouwval koos ten rechterstoel! Niet dat de weegschaal in haar handen Zou overslaan ter slinkerzij, Dewijl ge 't volk der Zeven…

Nieuw-Amsterdam! New-York voortaan! Wij heersten ook op d'oceaan: De staf is toch van ons geweken. Uw zon zij nauwlijks opgegaan En rijze nog — zij zal verbleken! Al schudt gij ongelovig 't hoofd: Wat glans die niet wordt uitgedoofd, Wat licht dat niet werd overschenen? Carthago viel en Tyrus zonk, Venetië zag Lisbon wenen, Toen…

4 Ei! stof niet dat gij nooit voor de aard Verloochend hebt, wie ge eertijds waart, Noch roep uw zuster van haar heuv'len; Laat Albany bij warme haard Van koetjes en van kalfjes keuv'len, En stell' zij, met verheugde geest Een toast in op 't Sint-Niclaas feest: „Voor Hollands Volk! — voor Hollands Koning!" Wij weig'ren de aangeboden…

3. Hoe tuigt het, — daar ge u zelve zoekt! Onz' naam is maar terloops geboekt, Voor lof, met laster aangeschreven, Als had ook ons het volk gevloekt, Dat gij wreedaardig hebt verdreven! Gevloekt? Wat zijn de trekken mild Van 't oud verhaal! ' Hoe lokt ons 't wild In luwt' van maagdelijke bossen; — Een ongerepte wereld geeft…

2. Uw schoonste vloed draagt Hudsons naam, Hij schakelt honderd bergen zaam, Hij ruist door duizenden valleien: Welluidendste trompet der faam, Zoetvloeiend zangrigste aller reien! En toch, hoe ge onze Vaad'ren hoont Daar ge u slechts hem erkentlijk toont; Daar ge u de erinn'ring schijnt te schamen, Hoe over 't ongetrouwe diep…